ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 579

“ตกลง! จากที่เธอพูดมา ถึงฉันจะไม่อยากชนะสามตาติดก็ต้องสู้สักหน่อยแล้วล่ะ!”

พอเห็นท่าทางที่โมโหของฮาชิโมโตะ คันนะ เย่เทียนก็ได้หัวเราะออกมาทันที “ยัยเด็กน้อย เธอกลับไปล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดรอฉันได้เลย!”

อย่างไรก็ตาม ระหว่างที่กำลังคุยกัน ทั้งคู่ก็ได้มาถึงด้านล่างสุดของบันไดแล้ว ทัศนวิสัยก็ดีขึ้นมา มีอุโมงค์หลายอันที่ไม่รู้ว่าทะลุไปไหนได้ ให้ความรู้สึกที่ลึกลับและประหลาด

เย่เทียนนึกไม่ถึงจริงๆ ว่ามันจะออกมาแบบนี้ ในใจก็รู้สึกสนใจ กิลด์แห่งความลับขึ้นมาแล้ว

ฮาชิโมโตะ คันนะนั้นไม่ได้สนใจหรอกว่าเย่เทียนจะคิดยังไง และชิงเดินไปยังทางเชื่อมของอุโมงค์ทั้งหมด

แต่ทว่า ทันทีที่เด็กสาวก้าวเท้าไป ก็มีคนสวมหน้ากากคนหนึ่งออกมาจากในมุมมืด แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบซ่านว่า “ใคร?!”

“เขาอยากเข้าร่วม กิลด์แห่งความลับของเรา”

ฮาชิโมโตะ คันนะเหมือนจะรู้อยู่ก่อนแล้ว จึงหันชี้ไปที่เย่เทียน

“สวัสดีครับ ต่อไปเราก็เป็นคนกันเองแล้ว โปรดชี้แนะด้วยครับ”

เย่เทียนแย้มปากจนเผยให้เห็นฟันหลายซี่ เพื่อแสดงออกว่าตัวเองไม่มีพิษมีภัยอะไร

แต่คนสวมหน้ากากนั่นกลับไม่ได้สนใจ เอาแต่จ้องมองเย่เทียนอย่างหวาดระแวงไปหลายครั้ง ถึงพูดออกมาว่า “ตามมา!”

เย่เทียนพยักหน้าเบาๆ และได้เดินตามคนสวมหน้ากากไป ในใจกลับรู้สึกหงุดหงิด แต่ละคนเอาแต่ทำตัวเย็นชา ถ้าให้เขาอยู่ต่ออีกหลายวัน จะต้องเครียดจนเป็นบ้าแน่

อย่างไรก็ตาม ภายใต้การนำของคนสวมหน้ากาก เย่เทียนก็ได้เดินตามเข้าไปในอุโมงค์

อุโมงค์นั้นกว้างแค่พอให้คนสองคนกอดคอกันเดิน ความสูงก็แค่สองเมตรเท่านั้น ถ้าแค่กระโดดหัวก็ต้องชนกับเพดานแน่นอน

ฮาชิโมโตะ คันนะนั้นไม่ได้ตามมาแล้วยืนมองแผ่นหลังที่ไกลออกไปเรื่อยๆ ของเย่เทียนจากทางด้านหลัง ดวงตาที่เป็นประกายคู่นั้นได้มีแววตาที่ขบขันวิ่งผ่าน รอดูเรื่องตลกๆ จากเย่เทียน!

ในใจเธอคิดว่าเย่เทียนไม่มีทางชนะสามครั้งติดแน่นอน รอตอนที่เย่เทียนถูกอัดจนปางตายแล้วยอมแพ้ เธอก็จะมีโอกาสออกมาสั่งสอนซะให้เข็ดแล้วไม่ใช่รึไง?!

พอคิดได้แบบนั้น ฮาชิโมโตะ คันนะก็ได้แยกแยะอุโมงค์ที่อยู่ข้างหน้า จากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปอีกทาง

แล้วเปลี่ยนอุโมงค์ไปอีกสองเส้นอย่างรวดเร็ว รวมๆ ประมาณห้านาที คนสวมหน้ากากที่นำทางอยู่ข้างหน้าก็ได้หยุดอยู่หน้าสถานที่ที่คล้ายกับลานประลอง

“เข้าไปข้างใน! อีกเดี๋ยวจะมาคนจัดการเรื่องการทดสอบของนายให้!”

คนสวมหน้ากากเดินไปเปิดประตูเหล็กออก “จำไว้ นอกจากจะห้ามใช้อาวุธสงครามแล้ว ก็ไม่มีกฎอย่างอื่นอีก! ขอแค่อีกฝ่ายยอมแพ้หรือล้มลง ถึงจะนับว่าชนะ!”

“สมแล้วที่เป็นกิลด์แห่งความลับ แม้แต่กฎยังเรียบง่ายขนาดนี้ ถูกใจจริงๆ!”

เย่เทียนหัวเราะคิคิ แล้วพุ่งเข้าไปในลานประลองอย่างไม่ลังเล

คนสวมหน้ากากแอบส่ายหัว แสดงแววตาที่เห็นใจ คิดว่าเย่เทียนเป็นคนที่เอาชีวิตมาทิ้งอีกแล้ว

ปั้ง!

พอเปลี่ยนความคิด คนสวมหน้ากากก็ล็อกตายประตูเหล็ก ยื่นมือขวาที่แห้งกรังออกมา แล้วใช้เล็บที่ยาวๆ นั่นจิ้มไปที่ปุ่มสีแดงบนกำแพง!

วี้หว่อ!

ด้านในลานประลองมีไฟกะพริบสีแดงสว่างขึ้นทันที พร้อมกับเสียงเตือนที่แสบแก้วหู

ผ่าง!

ไม่นาน ประตูเหล็กที่อยู่ตรงหน้าเย่เทียนก็ถูกคนเปิดออก และมีเงาเตี้ยๆ ของใครบางคนได้เดินออกมา

สีหน้าที่ขบขันของเย่เทียนได้หายไปทันที และถูกแทนที่ด้วยสีหน้าที่จริงจังและระมัดระวัง

ไม่ว่าต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้แบบไหน การดูถูกคู่ต่อสู้ถือเป็นสิ่งต้องห้ามอันใหญ่หลวง เย่เทียนไม่มีทางทำเรื่องง่ายๆ แบบนี้พลาดอย่างแน่นอน!

วูบ!

จู่ๆ ไฟกะพริบสีแดงก็ได้ดับลง แต่มีไฟสปอตไลท์สองดวงสว่างขึ้น จนทำให้ลานประลองสว่างขึ้นมาทันที

และในตอนนี้ เย่เทียนถึงได้มองเห็นหน้าตาของชายเตี้ยที่เดินออกมาสักที