ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 580

“นักฆ่าเหรียญเงินอย่างนั้นเหรอ?”

เย่เทียนแอบพึมพำเบาๆ นี่มันก็ถือเป็นวิธีการเลื่อนขั้นที่ดีมากๆ

ต้องรู้ก่อนว่า สมาชิกของกิลด์แห่งความลับถูกแบ่งเป็นสามขั้น ขั้นที่ต่ำที่สุดคือทองแดง เงินแล้วก็ทองคำ

ถ้าสูงขึ้นไปก็จะเป็นแพลตทินัม เพชร ทองม่วง สุดท้ายก็เป็นนักฆ่าระดับคลิสตัลหลากสีในตำนาน!

เพียงแต่ ตั้งแต่ที่กิลด์แห่งความลับก่อตั้งจนถึงวันนี้ นักฆ่าระดับคลิสตัลหลากสียังไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนเลย

พอนานวันเข้า ทุกคนต่างก็คิดว่ากิลด์แห่งความลับกุเรื่องขึ้นมาเพื่อทำให้ผู้คนหวาดกลัวเท่านั้น

การที่เย่เทียนจะอยากเข้าร่วมกิลด์แห่งความลับ มันก็เป็นเพราะรับปากฟู่เซิ่งหนานไว้เท่านั้น มีแต่ต้องกลายเป็นสมาชิกของพวกนั้น จึงจะง่ายต่อการเอารายชื่อมาได้ไม่ใช่เหรอ?

งั้นก็แสดงว่า ระดับขั้นยิ่งสูงสิทธิก็จะยิ่งเยอะ มันถึงจะทำให้บรรลุเป้าหมายได้ง่ายขึ้น ตอนนี้ถ้ามีวิธีอะไรที่จะทำให้เลื่อนขั้นได้เร็วๆ เย่เทียนก็ไม่มีทางปล่อยให้มันหลุดมือไปเด็ดขาด

พอเข้าใจจุดนี้ เย่เทียนก็ไม่ลังเลอีก จึงได้ตะโกนไปว่า “ในเมื่อมันเป็นแบบนั้น งั้นก็มาเลย! ให้ผมได้ดูหน่อยซิว่านักฆ่าเหรียญเงินมันเก่งสักแค่ไหน!”

“เยี่ยมมาก ฉันตั้งตารอที่จะได้เห็นผลงานของคุณแล้ว หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ!”

เสียงที่แยกไม่ออกว่าเป็นชายหญิงได้ดังขึ้นอีกครั้ง และยังพอรับรู้ถึงความคาดหวังในน้ำเสียงนั้นด้วย

วินาทีต่อมา ไฟกะพริบสีแดงในลานประลองก็ได้สว่างขึ้นอีกครั้ง ประตูเหล็กตรงหน้าเย่เทียนที่เคยปิดสนิทก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง

เย่เทียนเอียงคอเพื่อยืดเส้นยืดสาย จ้องมองไปทางประตูเหล็กด้วยความสนใจ เหมือนกำลังรอคอยให้อีกฝ่ายปรากฏตัวออกมา

ในเวลาเดียวกัน ในห้องกว้างๆ ที่อยู่ห่างจากลานประลองไปร้อยเมตร ฮาชิโมโตะ คันนะไม่ได้สนใจพวกทหารเฝ้ายามที่เคร่งครัด วิ่งมาถึงหน้าประตูบานหนึ่งอย่างรวดเร็ว เธอรีบคว้ากลอนประตูแล้วพุ่งเขาไปข้างในอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด

ถึงจะอยู่ในชั้นใต้ดิน แต่มันก็ยังถูกตกแต่งได้อย่างเรียบหรู ตรงกลางของห้อง ก็มีหญิงที่สวมชุดกี่เพ้าโบราณอยู่ตรงนั้น

หญิงสาวอายุราวๆ สามสิบ บรรยากาศรอบตัวนั้นดูเป็นผู้ใหญ่มาก เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารพร้อมกับไวน์แดงที่อยู่ในมือ สายตาทั้งสองจ้องเขม็งไปยังหน้าจอที่อยู่เบื้องหน้า

และสิ่งที่อยู่ในหน้าจอ ก็คือภาพของชายทั้งสองที่กำลังต่อสู้กันอยู่!

ฮาชิโมโตะ คันนะเดินช้าลงแล้วเข้าไปใกล้ แล้วก็ได้ยินเสียงของชายหนุ่มที่กำลังได้เปรียบอยู่ในจอ ทำเอาโกรธจนต้องกัดฟัน

หญิงสาวรับรู้ถึงการมาของฮาชิโมโตะ คันนะ แต่ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ เห็นได้ชัดว่าเธอเชื่อใจฮาชิโมโตะ คันนะมากแค่ไหน

“ผู้มาใหม่คนนี้เก่งใช้ได้เลย เขามีคุณสมบัติมากพอที่จะขึ้นเป็น นักฆ่าระดับเพชรได้เลย!”

“น้าเล็ก ไม่มั้งคะ? ไอ้หมอนั่นมันเก่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”

พอฮาชิโมโตะ คันนะได้ยินอย่างนั้น ก็ถึงกับอุทานด้วยความตกใจ แล้วเดินเข้าไปโอบหญิงสาวจากทางด้านหลังอย่างออดอ้อน

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่อยากยอมรับ แต่ชายคนนั้นก็มีดีกว่าคนทั่วไปจริงๆ!”

หญิงสาวตบๆ ไปที่มือของฮาชิโมโตะ คันนะ แต่สายตาก็ยังไม่ได้ละออกจากหน้าจอ “คันนะ เธอไปหาเขามาจากไหน? ใช้ได้ ถือเป็นความชอบครั้งใหญ่เลย!”

“ความชอบครั้งนี้หนูไม่อยากได้สักหน่อย!”

ฮาชิโมโตะ คันนะเบ้ปากอย่างภูมิใจ พออยู่ต่อหน้าหญิงสาวเธอก็ได้ทิ้งความเสแสร้งออกทั้งหมด กอดหญิงสาวแล้วพูดอย่างออดอ้อนว่า “น้าเล็กคะ หนูไปเจอไอ้หมอนั่นระหว่างทาง มันยังรังแกหนูด้วย น้าต้องช่วยเอาคืนให้หนูอย่างสาสมเลยนะคะ!”

“จริงเหรอ?!”

พอหญิงสาวได้ยินอยางนั้น มุมปากก็ได้แย้มขึ้นด้วยรอยยิ้ม หมุนเก้าอี้แล้วหันหน้ามา เผยให้เห็นสีหน้าที่ดูภูมิฐาน และเหมือนจะรู้จักกับ ฮาชิโมโตะ คันนะด้วย