ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 587
สุดท้ายเย่เทียนก็ไม่ได้ค้างคืนที่กิลด์แห่งความลับ
หนึ่งคือเขาไม่ชินกับเตียงแข็งๆ ที่ทำจากหิน อีกอย่างคือดึกดื่นป่านนี้กลับมีคนนัดเขาออกไปกินมื้อดึก!
ถ้าเป็นคนอื่น เย่เทียนก็คงไม่สนใจ แต่คนที่โทรนั้นดันมาในนามของตู้เฮิงฉุนนี่สิ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของฮาชิโมโตะ มินาโตะหรือของแก๊งหย่งเย่ เขาก็ต้องออกไปสักครั้ง
สโมสรหงเฟิงเป็นหนึ่งในสโมสรที่มีระดับที่สุด ตั้งอยู่กลางเชิงเขา สามารถมองเห็นทิวทัศน์ในยามข้ามคืนของเมืองจินได้มากกว่าครึ่ง
ที่สำคัญ สโมสรแห่งนี้ได้ถูกตกแต่งได้อย่างโบราณมาก รปภ.เข้มงวดไว้ใจได้ ไม่ว่าความลับส่วนตัวใดๆ ก็ไม่มีทางหลุดออกไปอย่างแน่นอน นักธุรกิจมากมายมักจะมาคุยเรื่องธุรกิจกันที่นี่
เวลาประมาณตีสอง ในที่สุดเย่เทียนก็มาถึงสโมสรหงเฟิงจนได้
อาจเป็นเพราะตู้เฮิงฉุนบอกไว้ก่อน หลังจากที่เย่เทียนพูดไปคร่าวๆ พนักงานก็รีบพาเขาไปที่ห้องวีไอพีทันที
ผ่านไปไม่นาน เย่เทียนก็ถูกพามาที่ห้องวีไอพีสุดหรูห้องหนึ่ง แต่ข้างในกลับไม่มีใครอยู่เลย
“คุณเย่ครับ ต้องขออภัยจริงๆ ตอนนี้คุณตู้ยังมาไม่ถึง แต่ว่า…..”
ยังไม่ทันที่เย่เทียนจะถามไปด้วยความสงสัย พนักงานก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน “คุณตู้สั่งผมมาว่า ถ้าคุณมาถึงก่อนให้เราเตรียมรายการเพื่อต้อนรับคุณให้ดีครับ”
“เป็นรายการอะไร? ลองว่ามาซิ”
ดวงตาสีดำคู่นั้นของเย่เทียนได้แสดงแววตาที่ประหลาดออกมา แต่มันก็กลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว แล้วเดินเข้าไปในห้องวีไอพีอย่างสบายๆ
“คุณเย่เทียนครับ จุดเด่นของที่นี่คือการเต้นครับ”
พนักงานพยักหน้าเบาๆ แล้วเผยรอยยิ้มที่แม้แต่ผู้ชายเองยังต้องหลง “นักเต้นทุกคนต่างก็เป็นนักเต้นสาวๆ ที่ถูกเชิญมาจากโรงเรียนสอนเต้นที่เลื่องชื่อทั้งนั้นเลยนะครับ”
“ที่สำคัญ เสื้อผ้ายังถูกสั่งทำพิเศษ ราคาต่อชุดอย่างน้อยๆ ก็เกินแสนครับ”
“นี่มันการถ่วงครอบครัวชัดๆ ถึงจะมีเงินก็ไม่ควรใช้จ่ายอย่างนี้สิ!” แลบลิ้นออกมา
“คุณชายเย่กล่าวชมเกินไป”
พนักงานชะงัก “การแสดงแบบนี้คนธรรมดาทั่วไปไม่มีทางได้ดู มีเพียงแขกผู้มีเกียรติของที่นี่เท่านั้นถึงจะได้ชม รับรองว่าคุณต้องถูกใจอย่างแน่นอนครับ”
“ไม่หรอกมั้ง?”
เย่เทียนเบ้ปาก “ผมมันแค่คนธรรมดาทั่วไป ไม่ใช่แขกผู้มีเกียรติสักหน่อย”
“คนทั่วไปเหรอครับ?!”
พนักงานจ้องมองเย่เทียนตั้งแต่หัวจรดเท้า โดยไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่เย่เทียนพูด
เนื่องจาก ถ้าเย่เทียนเป็นแค่คนทั่วไปจริง แล้วตู้เฮิงฉุนจะเชิญเขามาในที่แบบนี้ได้ยังไง?
“ก็ใช่นะสิ! ผมเป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น”
เย่เทียนพยักหน้ายืนยัน โบกมือแล้วพูดไปว่า “ดังนั้นการแสดงพวกนั้นก็ไม่ต้องแล้ว เพราะยังไงผมก็ไม่มีปัญญาจ่ายอยู่ดี”
“คุณเย่ครับ เรื่องนี่คุณไม่ต้องเป็นห่วง”
พนักงานเข้าใจขึ้นมาทันที แล้วพูดไปตรงๆ ว่า “คุณตู้พูดแล้ว ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของคุณที่นี่เขาจะเป็นคนรับผิดชอบเองคุณแค่สนุกให้เต็มที่ก็พอแล้วครับ”
“ประธานตู้นี่ช่างเป็นคนที่ใจกว้างจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมก็ไม่ควรเกรงใจให้มันมากเกินไปใช่มั้ย?”
เย่เทียนหัวเราะคิคิ แล้วพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “ผมรู้สึกคอแห้ง ช่วยเอาเหล้าที่ดีที่สุดของที่นี่มาให้ผมก่อนขวดหนึ่ง”
“โปรดรอสักครู่ อีกเดี๋ยวก็มาแล้วครับ”
พนักงานพยักหน้าเบาๆ หมุนตัวแล้วจะเดินจากไป
“ผมรู้สึกถูกใจคุณขึ้นมาแล้วสิ ผมให้ทิปคุณแสนหนึ่ง แล้วลงบิลประธานตู้เอาไว้ เดี๋ยวผมจะพูดกับเขาเอง!”
แต่ก่อนที่เขาจะก้าวเท้าออกไป เสียงที่ไร้ยางอายของเย่เทียนก็ดังเข้ามาในหู จนทำให้เขาเข่าเเทบทรุด
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเจอคนที่หน้าด้าน แต่ทิปยังต้องลงบิลคนอื่นนี่ หน้าคงหนาเท่ากำแพงเมืองแล้วมั้ง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่