ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 588

ตั้งแต่ที่ตอบรับคำเชิญ เย่เทียนก็รู้ว่ามันมีความเป็นไปได้สองอย่าง

ถ้าไม่ใช่เพราะตู้เฮิงฉุนไปตามคนของย่งเล่อมาเอาคืน ก็ต้องเป็นเพราะเขาสำนึกผิด แล้วให้ตนรักษาตู้เคอหลินให้

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ตู้เฮิงฉุนก็ไม่มีทางออกหน้าด้วยตนเอง

เพราะมันเป็นแบบนั้น ถ้าจะบอกว่าสาวนักเต้นพวกนี้เป็นคนที่ตู้เฮิงฉุนส่งมา ถึงตีให้ตายเย่เทียนก็ไม่มีทางไม่เชื่อ!

ส่วนผางอานคานนั้น ก่อนที่จะรู้สถานการณ์ของตระกูลเซว การที่จะมาลงมือกับตนก็มีความเป็นไปได้น้อย

อีกอย่าง เขารู้จักความแข็งแกร่งของตนดี ถ้าคิดจะลงมือ ก็ไม่มีทางส่งมือสมัครเล่นแบบนี้มาหรอก

พอวิเคราะห์แบบนี้ เย่ย่งเล่อจึงเป็นคนที่น่าสงสัยที่สุด!

เย่เทียนปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่ามันเป็นแผนการที่ดีมาก ถ้าสามารถจัดการตนได้สำเร็จก็ดีไป แต่ถ้าไม่ ความเดือดร้อนก็จะมุ่งไปที่ตระกูลตู้

พอถึงตอนนั้น ตนก็จะไปหาเรื่องตระกูลตู้ เขาก็จะเป็นฝ่ายที่ได้ประโยชน์

แต่น่าเสียดาย เย่ย่งเล่อไม่รู้เลยว่า ตอนนั้นได้สกัดจุดแขนขาของตู้เคอหลินเอาไว้ ถ้าเรื่องนี้ยังไม่คลี่คลาย ตู้เฮิงฉุนก็ไม่มีทางสังหารตนโดยที่ไม่แม้แต่จะออกหน้าหรอก!

“กับฉันยังกล้าใช้ลูกเล่น เห็นฉันเป็นไอ้โง่รึไง?”

เย่เทียนแอบส่ายหน้า เห็นว่าใกล้ตีสามกว่าแล้ว จึงไม่ได้สนใจพวกหญิงสาวอีก และได้ออกจากสโมสรหงเฟิงอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่า ทันทีที่เขาลงมาถึงตีนเขา ด้านหน้าก็มีไปหน้ารถหลายดวงสว่างขึ้น แล้ววิ่งเข้ามาจากไกลๆ ด้วยความเร็วสูง

“เชี่ย! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว? ไม่คิดให้ฉันได้พักบ้างเลยรึไง?”

พอเห็นรถหลายคันจอดลงตรงหน้าที่อยู่ไม่ไกล เย่เทียนก็ได้ส่ายหน้าอย่างจนใจ วันนี้ต้องเป็นวันที่เขายุ่งที่สุดวันหนึ่งแน้นอน ต้องคิดแต่เรื่องต่อสู้!

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่รถพวกนั้นจอดสนิท คนสิบกว่าคนที่ลงมาก็ค่อยๆ เดิมมาทางเย่เทียน

ในเวลาเดียวกัน ที่วิลล่าของเย่ย่งเล่อ

ชายใส่สูทพูดอย่างนอบน้อมว่า “คุณชาย โอกาสที่สโมสรล้มเหลวแล้วครับ”

“ล้มเหลว?!”

เย่ย่งเล่อแตกตื่นขึ้นมาทันที “ทำไมถึงล้มเหลว? การลอบฆ่าล้มเหลว? หรือว่าการใส่ร้ายล้มเหลว?”

“การลอบฆ่าไม่สำเร็จ แถมดูเหมือนว่าการใส่ร้ายจะล้มเหลวด้วยเหมือนกันครับ” ชายใส่สูทส่ายหน้าพร้อมยิ้มอย่างขมขื่น

“เชี่ย!”

เย่ย่งเล่อถึงกับลุกพรวดขึ้นมา แล้วพูดด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงว่า “แล้วมันรู้รึเปล่าว่าเป็นฝีมือของเรา?”

ชายใส่สูทส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดพร้อมรอยยิ้มที่เยือกเย็นว่า “แต่ว่า คุณชายไม่ต้องเป็นห่วง ผมได้จัดคนที่เป็นพรรคพวกไว้ระหว่างทาง ครั้งนี้ต่อให้เขามีปีกก็ยากที่จะหนีพ้นครับ!”

“ว่าไงนะ?!”

แต่ทว่า สีหน้าของเย่ย่งเล่อกลับเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าฝีมือของเย่เทียนมันไม่ธรรมดา ไม่ใช่ลูกหมาลูกแมวที่ไหนจะรับมือได้?”

“แต่นายยังให้คนไปดักไว้กลางทางอีก ถ้าจัดการมันไม่ได้ มันไม่เท่ากับเป็นการเปิดเผยพวกเราหรอกเหรอ?”

“คุณชาย จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ได้”

ชายใส่สูทโบกไม้โบกมือ แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “คนที่ผมหามาในครั้งนี้ ต่างก็เป็นนักสู้ใต้ดินที่เลือกมาเป็นอย่างดีทุกคนต่างก็เป็นคนที่เหี้ยมโหด ส่วนคนที่นำทีมก็คือหยางซิงไห่ที่พอมีชื่อเสียงอยู่ครับ!”

“หยางซิงไห่?!”

เย่ย่งเล่อถึงกับอึ้ง และถามไปอย่างไม่ค่อยมั่นใจว่า “นายหมายถึงหยางซิงไห่ที่ได้แชมป์ในการต่อของเขตทหารเมื่อปีที่แล้วนะเหรอ?”

“คุณชาย คุณเข้าใจถูกแล้ว เป็นเขานั่นแหละครับ!”

ชายใส่สูทพยักหน้าอย่างแรง แล้วพูดตัดพ้อไปว่า “การที่เขาสามารถคว้าแชมป์การต่อสู้มาได้ก็ถือเป็นการยืนยันว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป แต่น่าเสียดายที่นิสัยเสียไปหน่อย มีเรื่องกับคนไปทั่ว ปีนี้จึงถูกขับออกจากกองทัพอย่างช่วยไม่ได้”

“เขาจะไหวมั้ย?”

เย่ย่งเล่อมีความกังวลเล็กน้อย ขมวดคิ้วแล้วพูดไปว่า “ฉันกลัวว่าถึงตอนนั้นเาไม่เพียงฆ่าเย่เทียนไม่ได้ แต่ดันหักหลังพวกเรานี่สิ”

“ถ้าให้คุณย่ารู้ว่าฉันทำแบบนี้กับเย่เทียน คุณย่าก็ไม่มีทางปล่อยฉันไปง่ายๆ แน่…..”

“คุณชายเย่ งานที่ผมทำคุณสามารถวางใจได้เลยครับ!”