ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 6

เหลียงเยว่หรูที่เดิมทีมองนอกหน้าต่าง สัมผัสได้ถึงสายตาของเย่เทียนจ้องมองมา

เธอหันหน้าเข้ามา ลูกตากลมโตคู่หนึ่งปะทะดวงตาที่ใสแจ๋วนั้นของเย่เทียนเข้า

จากในสายตาของเย่เทียน เหลียงเยว่หรูสัมผัสได้ว่าแม้เย่เทียนจ้องมองเธออยู่ แต่ก็ไม่มีความโลภและคลั่งไคล้ในเพศตรงข้ามแบบนั้นอย่างสมัยก่อน มากที่สุดคือมีความหมายชื่นชมบางส่วน

นี่ทำให้เธออดตกใจไม่ได้ ยังเป็นครั้งแรกที่เจอผู้ชายแตกต่างออกไปอยู่บ้าง

“ผู้ชายไม่ใช่ล้วนคิดแต่เรื่องสกปรกพวกนั้นเต็มหัวสมองเหรอ? มองเห็นผู้หญิงสวยเข้าก็อยากคิดไปทางนั้น......”

เหลียงเยว่หรูแอบพูดในใจ อดมองเย่เทียนเพิ่มอีกหน่อยไม่ได้

เวลานี้ เย่เทียนกลับยิงฟันยิ้มให้เธอ มอบความรู้สึกชายชาตรีหล่อเหลาให้คนอื่น

หัวใจเหลียงเยว่หรูเต้นอย่างน่าประหลาด เหมือนว่าเส้นไหนถูกกระตุกแล้วรอบหนึ่ง ใบหน้างดงามแดงระเรื่อเล็กน้อย รีบเก็บสายตากลับทันที

เอี๊ยด!

ในเวลานี้เอง รถเมล์มาเบรกกะทันหันแล้ว

เหลียงเยว่หรูยังไม่ทันนั่งนิ่งก็ถูกเหวี่ยงอย่างแรง ตาเห็นว่ากำลังจะกระแทกไปยังเบาะพลาสติกด้านหน้า

เวลานี้ถ้ากระแทกของแข็งเข้า รับรองว่าศีรษะคงได้รับบาดเจ็บ แม้กระทั่งอาจจะต้องเสียโฉมด้วย!

ช่วงเวลาสำคัญยังเป็นเย่เทียนลงมือฉับไว คว้าแขนของเหลียงเยว่หรูไว้ ดึงไปบนตัวของตนเองตามแรงเฉื่อย

“โอ๊ย......”

ชั่วขณะนั้นเหลียงเยว่หรูตกอยู่ในอ้อมอกเย่เทียนทั้งตัว กลิ่นอายชายชาตรีกระโจนเข้ามาตรงหน้า

ส่วนเย่เทียนยิ่งจิตใจร้อนผ่าว กอดสาวงามอยู่ในอก กลิ่นหอมบริสุทธิ์ที่เป็นเอกลักษณ์ลอยเข้าจมูก ทำให้ร่างกายเขาที่ไม่เคยได้กลิ่นเนื้อมาตั้งนานตอบสนองมามากเลยทีเดียว

“ขอบคุณ ขอบคุณนะ!”

เหลียงเยว่หรูกลับไม่รู้จิตใจเย่เทียนที่เปลี่ยนแปลงไป พยายามออกมาจากในอ้อมอกเย่เทียนอย่างสับสน ใบหน้าแดงจนมีเลือดฝาดเพิ่มขึ้น

นึกถึงเธออยู่มายี่สิบกว่าปี ยังไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวเพศตรงข้ามใกล้ชิดขนาดนี้

“ไม่เป็นไร”

เย่เทียนไอแห้งๆ ทีหนึ่ง ลูบจมูกด้วยความเคยชิน ปกปิดความเขินอายของตนเองไว้

“แม่งวอนหาที่ตายหรือไง อยากตายก็อย่ามาทำร้ายคนอื่นสิ!”

คนขับรถเปิดประตูรถเมล์ออกแบบพูดไปด่าไป รู้สึกว่าเป็นเพราะมีคนขวางรถกลางถนน ถึงทำให้เหยียบเบรกกะทันหันขนาดนี้

“ใช่ ไม่อยากอยู่แล้วเหรอ!”

“เบรกขนาดนี้ ทำเท้าฉันเคล็ดหมดเลย”

ผู้โดยสารด้านในรถก็เริ่มตะโกนเสียงดังขึ้นมา เมื่อสักครู่เหยียบเบรกไปนั้น ทำเอาผู้คนไม่น้อยลำบากกัน

“ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ รีบไปจริงๆ ถ้าฉันไม่ขึ้นมา รอเดี๋ยวต้องโดนคนตีฉันตายแน่เลย”

คนที่เดินขึ้นมาจากนอกรถเป็นผู้หญิงบนหน้ามีรอยฝ่ามือชัดเจนรอยหนึ่ง บนตัวกลับใส่เครื่องประดับทองมากมาย

หลังจากหล่อนขึ้นมา สายตาของผู้คนไม่น้อยมองไปบนตัวผู้หญิงคนนี้

ไม่มีทาง จ้าตาเหลือเกิน บนนิ้วมือใส่แหวนทองหลายวง บนข้อมือก็เป็นกำไลทอง บนคอยังมีสร้อยคอทองคำเส้นหนึ่ง ยากที่จะไม่ดึงดูดสายตาคน

มองหญิงสาวที่แต่งตัวประหลาดขนาดนี้ขึ้นมา กระเป๋ารถเมล์ขมวดคิ้วแน่น แต่ว่าไม่ได้มีท่าทางดีสักเท่าไร

“ซื้อตั๋ว สองหยวน!”

หญิงสาวพอได้ยินว่าต้องซื้อตั๋ว สีหน้าดูไม่ดี ลังเลสักพักถึงพูดว่า “ขอ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้พกเงิน......”

“ไม่เอาเงินมาแล้วเธอโบกรถทำอะไร?”

กระเป๋ารถเมล์โมโหแทบแย่ อยากถีบหล่อนลงไปเสียจริง

เกือบชนคนแล้วไม่ว่ากัน ขึ้นรถยังบอกว่าไม่พกเงินมา นี่เธอไม่ใช่เที่ยวอยากมานั่งรถฟรีเหรอ!

ผู้หญิงคนนั้นกลับร้อนรนแล้ว ร้องไห้เสียงดังขึ้นมาตรงนั้น