ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 606

ฟ่อ ฟ่อ!!

ภายใต้คำสั่งของหญิงสาว งูพิษที่มีลำตัวสีดำสนิทก็โฉบลงต่อหน้าเย่เทียน หางของมันกระดอนลงกับพื้นและพุ่งขึ้นไปในอากาศทันที จากนั้นอ้าปากกว้างเพื่อที่จะกัดเย่เทียน

แม้กระทั่งเขี้ยวอันแหลมคมของมันยังห้อยเต็มไปด้วยเมือก ซึ่งดูแล้วน่ากลัวมาก ถ้าหากเป็นคนทั่วไปที่เห็นเช่นนี้ คงตกใจกลัวจนต้องสลบไปแน่นอน

แต่สำหรับเย่เทียนแล้ว มันยังไม่เท่าไหร่!

พรึ่บ!

จากนั้นเย่เทียนยื่นมือออกมาแล้วบีบเข้าไปที่จุดสำคัญของงูพิษ ทำให้งูพิษตัวนั้นดิ้นรนอย่างทรมาน!

ฟูม!

ในขณะที่งูพิษที่เหลือกำลังจะโจมตีใส่เย่เทียนอีกครั้ง แต่เย่เทียนแผ่ลมที่รุนแรงออกมาจากตัวและทำให้งูพิษที่เหลือถูกพัดลอยออกไป!

ไม่เพียงแค่นั้น ด้วยพลังอันไร้ขีดจำกันของเย่เทียนนั้น ทำให้งูพิษที่ลอยออกไปไม่กล้าพุ่งโจมตีเขาอีก ได้แต่คลานสั่นอยู่กับพื้นราวกับว่าเจอได้เผชิญกับราชางู

ส่วนงูที่อยู่ในมือของเย่เทียนนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง ในตอนนี้มันเหมือนกับว่าโดนอะไรกระแทกเข้าอย่างรุนแรงจนหมดสติคามือของเย่เทียน

"ระดับดินงั้นเหรอ?!"

เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากตัวของเย่เทียน รูม่านตาของหญิงสาวก็หดตัวลงและฉายแววความซับซ้อนขึ้นบนใบหน้า "คิดไม่ถึงเลยว่านายจะอยู่ในระดับดิน ไม่แปลกใจเลยที่พี่เจียเจียจะถูกนายหลอกเอาได้"

ไม่เพียงแต่เธอเท่านั้น แม้แต่งูที่อยู่ข้างๆ เธอก็ดูตื่นตัวขึ้นมาทันทีและจ้องมองไปที่เย่เทียนราวกับว่าเขาคือศัตรูที่แข็งแกร่งมาก

"เดี๋ยวๆ! ผมไปหลอกใคร?"

เย่เทียนแสยะยิ้มอย่างไม่พอใจ และมีแสงจ้าส่องประกายผ่านดวงตาสีเข้มของเขา

และในขณะนั้น จู่ ๆ ก็มีเงาคนที่เคลื่อนตัวอย่างว่องไวโผล่ขึ้นจากด้านหลังของหญิงสาว เมื่ออยู่ในระยะสิบเมตร ใบมีดคมกริบของเขาก็เปล่งแสงออกมาและพร้อมที่จะแทงเข้าไปที่หญิงสาวคนนั้น

สวบ สวบ!!

เสียงฟันดาบดังขึ้น แต่ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยินอะไรเลย เพราะเธอยังยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน

ในทางกลับกัน งูที่อยู่ข้างๆ เธอสองตัวกลับละสายตาจากเย่เทียนแล้วหันหลังอย่างกะทันหันและพุ่งเข้าไปเขาเงาที่กำลังจู่โจมเข้ามา

ซึ่งก็ทำให้เงานั้นไม่มีทางเลือกและต้องเลิกจู่โจมเพราะต้องรับมือกับงูพิษทั้งสองตัวนั้น

คนที่จะสามารถปรากฏตัวในเวลานี้ นอกจากหยางซิงไห่ ลูกน้องของเย่เทียนที่อยู่ในเมืองจินแล้ว ก็คงเป็นใครไม่ได้อีก!

เดิมทีความตั้งใจของเย่เทียนนั้น เขาไม่คิดจะไว้ชีวิตคนที่อยู่ในบ้านล้างนั้นด้วยซ้ำ เพราะที่นี่เป็นพื้นที่ป่าทึบ จึงง่ายต่อการฝังกลบ

ปัญหาคือคนอย่างเย่เทียนไม่ชอบการขุดหลุมฝังศพสักเท่าไหร่ จึงเป็นเหตุผลที่เขาเรียกหยางซิงไห่มา

แต่ใครจะคิดว่าจี้เยียนหรันจะขอร้องเขาไม่ให้ฆ่าคน? และใครจะคิดว่าจู่ๆ ก็ต้องเผชิญหน้ากับผู้คนตรงหน้าคนนี้?

แต่น่าเสียดายที่หยางซิงไห่ถนัดในเรื่องการซ่อนตัวอยู่แล้ว

ไม่ว่าจะอย่างไร ในสถานการณ์ที่ซับซ้อนแบบนี้ หญิงสาวคนนั้นก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งระดับดินของเย่เทียน เธอไม่ได้รู้สึกกลัวแต่กลับแสดงสีหน้าที่พร้อมจะสู้มากขึ้น

ฟิ้ว ฟิ้ว!!

เมื่อเห็นงูหลายๆ ตัวที่ไม่กล้าขยับตัวไปไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เทียน นัยน์ตาอันงดงามของหญิงสาวก็ประกายความเศร้าสร้อย จากนั้นเธอทำเสียงแปลกประหลาดอีกครั้ง

เมื่องูพิษเหล่านั้นที่ได้ยินเสียงนี้ก็รีบถอยห่างจากเย่เทียนและกลับมาหาหญิงสาวทันที

ฟิ้ว ฟิ้ว!!