ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 607

"ระดับดำตอนปลายงั้นเหรอ?!"

มีเสียงผิวปากดังขึ้นมาจากด้านหลังของเขา เย่เทียนขมวดคิ้วเบาๆแล้วหลบการโจมตีของเธออย่างรวดเร็ว และในขณะที่ทำการเคลื่อนไหวนั้น เขายังเตรียมพร้อมที่จะโต้กลับ

แต่เมื่อเขาหันกลับมา สิ่งที่เขาเห็นก็คืองูพิษที่อ้าปากกว้างอยู่ พร้อมกับกลิ่นคาวที่มาจากปากของงูตัวนั้น

เพื่อที่จะหลบการโจมตีของงูตัวนั้น เย่เทียนจึงรีบกลิ้งลงไปกับพื้นโดยไม่ลังเล

แต่เย่เทียนยังไม่เลิกที่จะสวนกลับ เขาจึงเตะขาออกไปโดยเป้าหมายคือหน้าท้องส่วนล่างของผู้หญิงคนนั้น

แต่ที่น่าแปลกคือ งูพิษที่อยู่บนไหล่ซ้ายของเธอกลับลงมารับการโจมตีของเย่เทียนอย่างรวดเร็ว

และสีหน้าของเย่เทียนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดเลยว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นนี้ได้ และเขายังรู้สึกว่าเขานั้นเตะเข้ากับแผ่นเหล็กอย่างจัง แต่กลับทำอะไรงูตัวนั้นไม่ได้เลย!

ขนาดสัตว์เลี้ยงของเธอยังจัดการไม่ได้ คงไม่ต้องพูดถึงเจ้าของสัตว์เลี้ยง สีหน้าของเธอไม่ได้เปลี่ยนเลยแม้แต่น้อย แต่ด้วยแรงเตะนั้น ทำให้เธอต้องถอยออกไปเล็กน้อย แต่มันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสะทกสะท้านเลย

ซึ่งครั้งนี้ เย่เทียนก็ยิ่งสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของผู้หญิงคนนี้

ในช่วงเวลาสั้นๆ หนึ่งนาทีนี้ การโจมตีที่ผ่านมาของเธอทำให้เย่เทียนถึงกับพูดไม่ออก

อย่างแรกก็คืองูพิษที่ไม่รู้ว่าต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลแค่ไหนในการเลี้ยงดู และเสียงผิวปากที่ทำให้คนประสาทหลอนได้ สุดท้ายยังมีเข็มพิษที่พ่นออกมาจากปากของเธอ

ด้วยทักษะทั้งหมดนี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้เธอจะรู้ว่าเขาอยู่ในระดับดิน แต่ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าคงตายไปนานแล้ว!

แต่ผู้หญิงคนนี้คือเบาะแสเดียวในการตามหาเซ่เจีย ฉะนั้นไม่ว่าเธอจะมีทักษะที่เก่งขนาดไหน เย่เทียนก็จะยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาด!

เมื่อนึกถึงจุดนี้ สีหน้าของเย่เทียนก็จริงจังมาก ถ้าอยากหยุดเธอ เกรงว่าคงต้องเอาชนะเธอเท่านั้น!

"ถึงขั้นหลบการโจมตีของฉันได้ สมแล้วที่เป็นผู้แข็งแกร่งระดับดิน"

หญิงสาวยืนห่างจากเย่เทียนสามเมตรและมองไปที่เย่เทียนพร้อมกับสายตาที่ไม่มีความกลัวใดๆ เลย แต่มันกลับกัน สายตาของเธอนั้นกลับเต็มไปด้วยความเย็นชา ราวกับกำลังจ้องมองคนตายอยู่

"คุณก็ไม่เลวเหมือนกัน อายุแค่นี้แต่กลับอยู่ในระดับดำตอนปลาย และรวมไปถึงเหล่างูพิษที่คุณเลี้ยงไว้ เชื่อเลยว่าถ้าผมไม่ระวังมากกว่านี้ ผมอาจจะต้องตายด้วยน้ำมือของคุณแน่"

สายตาของเย่เทียนเต็มไปด้วยความชื่นชม และคำพูดนี้ก็มาจากใจจริง

แม้รูปลักษณ์ภายนอกของหญิงสาวจะสวยดุจดั่งนางฟ้า แต่การโจมตีในแต่ละกระบวนท่าของเธอนั้นเต็มไปด้วยพิษที่ร้ายแรงมาก รวมไปถึงงูพิษที่เธอเลี้ยงไว้ ต่อให้จะอยู่ในฝีมือระดับดิน เมื่อถูกโจมตีด้วยพิษของเธอ และต่อให้จะใช้กำลังภายในในการระงับพิษ แต่เวลานานไปก็คงต้องตายในน้ำมือของเธอแน่นอน

"ไม่ใช่แค่อาจจะ แต่มันแน่นอน!"

หญิงสายส่ายหัวเบาๆ แล้วพูดอย่างเย็นชา "วันนี้นายถูกลิขิตให้ตายในน้ำมือของฉันแล้ว!"

ในขณะที่พูดอยู่นั้น เธอขยับขาเล็กน้อยและพุ่งตรงเข้าไปหาเย่เทียนอีกครั้ง

ความเร็วของเธอนั้นเร็วมาก ราวกับหอบแหลมคมที่ถูกยิงออกมา และในชั่วพริบตา เธอก็มาถึงตรงหน้าเย่เทียน พร้อมกับมีดดำในมือแล้วเล็งตรงไปยังกลางอกของเย่เทียน

และงูในแขนเธอก็ไม่ได้อยู่นิ่ง มันใช้เขี้ยวอันแหลมคมนั้นโจมตีไปยังเย่เทียนอย่างดุเดือดต่อเนื่อง

ดวงตาของเย่เทียนหรี่ลง แทนที่จะถอย แต่เขากลับเดินไปข้างหน้าพร้อมกับยกมือและเท้าด้วยท่าทางแปลกๆ

ในขณะที่แสงสีดำในมือของหญิงสาวกำลังจะแทงใส่เย่เทียน เย่เทียนก็ขยับขาเล็กน้อยและหลบการโจมตีด้วยความเร็วสายฟ้า จากนั้นสวนกลับด้วยหมัดที่รุนแรงกับเธอ

แต่ว่า ถึงแม้เย่เทียนจะหลบการโจมตีของผู้หญิงคนนี้ได้ แต่งูพิษที่แขนเธอยังคงกัดไปที่หมัดของเย่เทียน

ในช่วงวิกฤติอย่างนี้ และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เย่เทียนหลบจากการโจมตีของงูพิษ และโจมตีใส่ผู้หญิงคนนั้น

"ไม่ว่าคุณจะลองสักอีกกี่ครั้ง แต่การโจมตีแบบนี้มันไม่มีทางทำลายการป้องกันของเสี่ยวหู่และไม่มีทางทำอะไรฉันได้หรอก!"

หญิงสาวส่ายหัวไปมาพร้อมกับพูดดูถูก ดวงตาของเเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจ และเธอไม่ได้สนใจการโจมตีของเย่เทียนเลยแม้แต่น้อย

ในขณะที่พูดอยู่ งูพิษบนไหล่ซ้ายของเธอก็เลื้อยลงมาและบังตัวบของหญิงสาวไว้