ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 639

“นี่พ่อหนุ่ม ถ้าเวลาผ่านไปก็ไม่แน่ เธออาจจะกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของปนะเทศหมิงก็ได้”

กับการล้อเลียนของเย่เทียน อิจิโร ยามาโมโตะ ไม่ได้โมโหแม้แต่นิดเดียว แต่กลับพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า “ถ้าเธอยินดี แม้แต่ตำแหน่งของฉันตอนนี้ก็ยังยกให้เธอได้”

เย่เทียนถึงกับใจเต้น เพื่อดึงตนให้เป็นพวกไม่นึกเลยว่าตาแก่นี้จะยอมยกตำแหน่งให้ตนด้วย

ต้องรู้ก่อนว่า อิจิโร ยามาโมโตะ ถูกขนานนามว่าปรมาจารย์แห่งดาบ อยู่ในประเทศหมิงนั้นถือเป็นคนที่นับถือของผู้คน บวกกับคนระดับสูงของแก๊งภูเขา จะต้องเป็นคนที่มีอำนาจล้นฟ้าอย่างแน่นอน!

พอเห็นท่าทางที่คาดหวังของเขา เย่เทียนก็แอบส่ายหน้า ถ้าทุกคนของประเทศจีนเห็นแก่ส่วนรวมมากขนาดนี้ แล้วตอนนั้นจะเกิดเรื่องที่ถูกประเทศแห่งกระสุนรังแกได้ยังไง?

“ผมว่าช่างมันเถอะ!”

เย่เทียนเบ้ปาก และได้ปฏิเสธข้อเสนอของอิจิโร ยามาโมโตะ ไป “ในประเทศจีนของผมมีคำพูดหนึ่งว่าคุกเข่าให้สวรรค์คุกเข่าให้ดินคุกเข่าให้พ่อแม่ ถ้าต้องไปที่ประเทศหมิงของคุณจริง ไม่ว่าเจอใครก็ต้องคุกเข่าให้ ผมว่าตัวเองคงรับไม่ได้หรอก”

“เมื่อเป็นอย่างนั้น ฉันจะขอเตือนเธออย่างหนึ่ง เมื่อกี้เป็นแค่การอุ่นเครื่อง หลังจากนี้ฉันจะเอาจริงแล้วนะ!”

อิจิโร ยามาโมโตะ ส่ายหน้าด้วยความจนใจ สีหน้าค่อยๆ จริงจังขึ้นมา มือซ้ายค่อยๆ ยื่นไปจับที่ด้ามดาบ

ทันทีที่สัมผัสด้ามดาบ บรรยากาศของอิจิโร ยามาโมโตะ ก็ได้เปลี่ยนไปถ้าก่อนหน้านี้เป็นดาบที่ไม่ได้ออกจากฝัก ถาอย่างนั้นตอนนี้ก็กลายเป็นดาบปีศาจที่จะกินคนแล้ว!

ไม่เพียงเท่านั้น รอบตัวของ อิจิโร ยามาโมโตะ ก็มีพลังงานที่รุนแรงปะทุออกมา กระจายไปทั่วทุกสารทิศ!

“ว้าว! ปรมาจารย์ยามาโมโตะเอาจริงขึ้นมาแล้ว ครั้งนี้ไอ้หนุ่มนั่นได้ตายแน่!”

“ฉันว่าก็ไม่แน่หรอก อย่าลืมสิว่าหมอนั่นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดินเลยนะ”

ผู้ชมที่อยู่ใต้เวทีถูกพลังงานที่รุนแรงพัดอย่างไม่ทันตั้งตัวจนโซเซไปหมด สิ่งแรกหลังจากที่ลุกขึ้นมาก็คือการถอยหลังออกไปหลายเมตร กลัวจะถูกลูกหลงจากการต่อสู้ของทั้งสอง

“ข่มผมเหรอ? คิดว่าผมทำไม่เป็นรึไง!”

เย่เทียนที่ได้รับผลกระทบเป็นคนแรกก็รู้สึกถึงแรงกดดันอันมหาศาล ในใจเกิดภาพหลอนที่ยากจะต่อต้านได้ เขาจึงทำเสียงฮึดฮัด เค้นคัมภัร์หวงในร่างกาย ฝึกพลังชั้นเจ็ดปะทุขึ้นมาทันที ด้านหลังก็มีเงาลวงตี้จวินค่อยๆ ปรากฏขึ้น!

ตามที่เย่เทียนคิดไว้ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะใช้วิธีนี้ เพราะมันจะทำให้เกิดความเสียหายที่มากเกินไป ยังไงที่นี่ก็อยู่บนชั้นห้า ถ้าเกิดใช้แรงมากเกินจนทำให้อาคารถล่ม ก็ไม่รู้ว่าจะมีคนมากมายเท่าไหร่ที่ต้องตาย

แต่ว่า อิจิโร ยามาโมโตะ นั้นไม่สนอะไรแล้ว จะให้เขายืนรอความตายอยู่เฉยๆ ก็คงไม่ได้มั้ง?

เย่เทียนรู้ตัวว่าตนไม่ใช่ผู้วิเศษ ยังไปไม่ถึงขั้นที่ว่าถ้าฉันไม่ลงนรกแล้วใครจะเป็นคนลง!

“วิชาหนึ่งดาบไร้สำนึก!”

พอเห็นเงาลวงตี้จวินที่อยู่ด้านหลังเย่เทียนค่อยๆ ปรากฏขึ้น สีหน้าของอิจิโร ยามาโมโตะ ก็เปลี่ยนไปทันที ก้าวขาออกไปทันทีไม่ยอมปล่อยให้เงาลวงตี้จวินออกมาได้อย่างสมบูรณ์ จึงอยากถือโอกาสนี้เล่นงานเย่เทียนให้เจ็บหนัก

ถึงเขาจะดูเชื่องช้า แต่ความจริงแล้วเขาได้เคลื่อนไหวราวกับสายฟ้าจนมาถึงหน้าเย่เทียนแล้ว ดาบทาชิในมือได้ฟันใส่เย่เทียนอย่างเรียบง่าย

พอเห็นคมดาบที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ รูม่านตาของเย่เทียนก็ค่อยๆ หดเล็กลง แต่ชี่ทิพย์ในตัวกำลังควบคุมเงาลวงตี้จวินอยู่จึงไม่สามารถเอามาใช้ป้องกันได้ชั่วขณะ

ในช่วงเวลาที่หน้าสิ่วหน้าขวานนี้ เย่เทียนก็ทำได้แค่กัดฟันแล้วถอยไปด้านหลังสองก้าว

ฉึก!

ประกายแสงที่เยือกเย็น ปลายดาบได้ฟันลงที่เสื้อของเย่เทียน ทิ้งรอยฟันยาวประมาณห้าเซนต์ไว้ที่อกเสื้อ ผิวหนังเป็นรอย เลือดสดๆ ไหลออกมา!

ที่โชคดีคือ ในเวลาสั้นๆ สองวินาทีนี้ มันก็ทำให้เงาลวงตี้จวินปรากฏออกมาได้อย่างสมบูรณ์แล้ว!

“ตาแก่ คุณเป็นปรมาจารย์แห่งดาบประสาอะไร? ถึงขั้นเล่นทีเผลอ ช่างต่ำช้าเหลือเกิน!”

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เย่เทียนเดือดดาลขึ้นมาทันที ระหว่างที่ตะโกนก็ได้ยกมือข้างขวาขึ้นมา จากนั้นก็เหวี่ยงลงข้างล่างอย่างรวดเร็ว!

“ท่ามังกรเก้า กระบวนท่าที่หนึ่ง จุนหลินเทียนเชี่ย!”