ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 677

"ขอร้องล่ะ ผมอธิบายชัดเจนขนาดนี้แล้ว คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?"

หยวนเข่อเหวยกลอกตาขาวใส่เย่เทียนอย่างไม่เกรงใจและเบะปากพูดว่า "ในเมื่อคุณกับผมต่างก็อยู่ทีมเดียวกันในทีมสายฟ้า การที่ผมจะวิ่งมาหาคุณถึงที่ แน่นอนว่าหัวหน้าซ่านต้องมีภารกิจให้เราทำอยู่แล้ว!"

"มีภารกิจงั้นเหรอ?"

สีหน้าของเย่เทียนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ในใจยังแอบนินทาถังเหวินหลง ก็บอกอยู่ว่าถ้าหากเข้าร่วมทีมสายฟ้าแล้ว มากสุดก็มีภารกิจแค่เดือนละครั้งเท่านั้นไม่ใช่เหรอ? แต่นี่เพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจเดิมเพียงไม่กี่วัน ภารกิจใหม่ก็มาอีกแล้วหรือ?

"ไม่งั้นคุณคิดว่าผมจะเสียเวลามาหาคุณทำไม?"

หยวนเข่อเหวยยักไหล่และรูดซิปกางเกงพร้อมกับมองไปรอบๆ ห้องน้ำ เมื่อมั่นใจว่าไม่มีใครคนอื่น เขาจึงพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "เย่เทียน หัวหน้าซ่านบอกสาเหตุทั้งหมดที่คุณออกจากการแข่งขันให้ผมฟังแล้ว ผมรู้ว่าคุณเพิ่งกลับมาเมื่อวาน แต่ผมเชื่อว่าคุณก็รู้สึกได้ว่าเมืองจินในทุกวันนี้วุ่นวายกว่าที่ผ่านมาไม่น้อย"

เย่เทียนยักไหล่และพูดว่า "ผมรู้แล้วว่าท่านถังตายแล้ว คุณรีบพูดประเด็นสำคัญมาเลย!"

"ก็ได้! งั้นผมจะพูดประเด็นหลักเลยก็แล้วกันนะ!"

หยวนเข่อเหวยอึ้งไปสักพัก แต่ไม่นานก็ตั้งสติได้และไม่ได้รู้สึกแปลกใจสำหรับเรื่องนี้

เนื่องจากเย่เทียนมากับพี่น้องตระกูลเซว จึงไม่ใช่เรื่องยากเลยที่พี่น้องตระกูลเซวจะรู้ข่าวนี้

"เบื้องบนเคยตรวจสอบซากปรักหักพังของเฮลิคอปเตอร์ และมั่นใจว่าท่านถังนั้นโดนฆาตกรรม!"

หยวนเข่อเหวยก็ไม่ได้พูดอะไรมากและตรงเข้าประเด็นว่า "แต่จนถึงตอนนี้ พวกเรายังไม่ได้เบาะแสอะไรสักอย่างเลย"

"แค่นี้เองเหรอ เรื่องที่คุณพูดทั้งหมดผมรู้หมดแล้ว คุณช่วยพูดอะไรที่ผมไม่รู้หน่อยไม่ได้หรือไง?"

เย่เทียนทำหน้าบึ้งและรูดซิปกางเกงพร้อมกับหันกลับมาพูดว่า "ถ้าไม่มี งั้นผมขอตัวก่อนนะ!"

"มี มี มี!"

หยวนเข่อเหวยรีบหยุดเย่เทียนไว้และพูดว่า "เพราะไม่มีเบาะแสอะไรเกี่ยวกับฆาตกรของท่านถัง อีกอย่างคุณเพิ่งกลับมาเมื่อวานก็ถูกลอบโจมตีแล้ว เมื่อคิดดูแล้วคุณเป็นคนในเหตุการณ์ หัวหน้าซ่านจึงอยากให้เราตรวจสอบอย่างละเอียดว่ากลุ่มคนที่ลอบทำร้ายคุณใช่พวกเดียวกันกับคนที่ฆ่าท่านถังไหม"

"ผมเข้าใจแล้ว"

เย่เทียนพยักหน้าราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่าง "ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม? ถ้าไม่มีแล้วคุณไปได้แล้ว"

"หา?!"

หยวนเข่อเหวยถึงกับอึ้งไปและขมวดคิ้วพูดว่า "เมื่อกี้ผมเพิ่งบอกไปหยกๆ ว่าเราเป็นทีมเดียวกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณยังให้ผม……"

"เมื่อกี้คุณก็บอกอยู่ไม่ใช่เหรอว่าผมเพิ่งกลับมาเมื่อวาน ผมก็ไม่ใช่หุ่นยนต์นะ ต้องการพักผ่อนเหมือนกัน!"

เย่เทียนแสยะยิ้มและพูดอย่างเฉยเมย "วันนี้เป็นวันหยุดของผม พรุ่งนี้คุณค่อยมาหาผมก็แล้วกัน!"

เมื่อพูดจบ เย่เทียนก็ก้าวเท้าเดินอ้อมเขาโดยที่ไม่มองเขาเลย

พรึ่บ!

กระทั่งประตูห้องน้ำถูกปิด หยวนเข่อเหวยที่จมอยู่กับความตะลึงงันก็ตื่นขึ้นมาและบ่นพึมพำในปาก “ไอ้เวร ถ้าไม่ใช่เพราะกูเพิ่งเข้ามาในทีมสายฟ้าแล้วทำตัวแข็งกร้าวไม่ได้ ไม่อย่างนั้นมึงเจอดีไปแล้ว!”

แต่หยวนเข่อเหวยจะรู้ได้อย่างไรว่าหลังจากเย่เทียนเดินออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าอันเฉยเมยของเขาก็จางหายไป แต่แทนที่ด้วยความหม่นหมอง

ต่อให้ภารกิจนี้ไม่ได้มาจากซ่านหงเลี่ยง เย่เทียนก็ตั้งใจจะไปสืบกลุ่มคนที่ลอบโจมตีเขาอยู่แล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว การถูกลอบสังหารอย่างลึกลับแบบนี้ เขาจะไม่สืบให้แน่ชัดได้อย่างไร?