“คุณเย่ หลู่ซีซานมาหาคุณ ตอนนี้เธอรออยู่ที่หน้าประตูใหญ่ครับ”
เสียงระคนแปลกใจของพ่อบ้านข่งดังขึ้นข้างหู เย่เทียนกลับขมวดคิ้วมุ่น และเอ่ยด้วยสีหน้างุนงง “หลู่ซีซาน? ใครกันล่ะ?”
“เย่เทียน คุณคงไม่ขี้ลืมขนาดนั้นหรอกมั้ง?”
เซวฟู่ยี่มองบนใส่เย่เทียนด้วยสีหน้าพิลึกพิลั่น ก่อนจะบอกใบ้ “หลู่ซีซานก็เป็นเถ้าแก่ซันนี่เดย์บาร์ที่เราไปก่อนหน้านี้ไง”
“อ๋อ?!”
เย่เทียนพยักหน้าอย่างถึงบางอ้อ ก่อนจะเบ้ปากและพูดอย่างดูแคลน “พ่อบ้านข่ง รบกวนไปพูดแทนฉันหน่อยว่าตอนนี้ฉันไม่ว่าง หลู่ซีซานอะไรนั่นถ้าอยากพบฉันก็จองเวลาไว้ก่อน รอฉันอารมณ์ดีเมื่อไหร่แล้วค่อยว่ากัน”
เมื่อเขาพูดแบบนี้ออกไป อย่าว่าแต่พ่อบ้านข่ง แม้แต้เซวฟู่ยี่ยังหน้าตาผงะ เนิ่นนานกว่าจะตั้งสติได้ และเอ่ยด้วยสีหน้าประหลาด “เย่เทียน คุณแน่ใจเหรอ? หลู่ซีซานเคยเป็นสาวไฮโซอันดับหนึ่งของเมืองจินเชียวนะ ต่อให้ตอนนี้ไม่ใช่อันดับหนึ่งแล้วแต่ก็ยังเป็นสาวสวยอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นหญิงในฝันของใครต่อใครบ้าง”
น่าเสียดาย เย่เทียนจะเก็บเรื่องพวกนี้มาใส่ใจได้ยังไง? แทนที่จะเสียเวลาไปพบหลู่ซีซานอะไรนั่น สู้ไปขบคิดว่าจะแก้ปัญหาตอนนี้ยังไงดีกว่า เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะกลายเป็นที่นิยม ถ้าไม่แก้ไขตอนนี้อีกหน่อยคงมีเรื่องวุ่นอีกมาก!
คิดมาถึงตรงนี้ เย่เทียนส่ายหัวอีกครั้ง และพูดอย่างแน่วแน่ “แน่นอน! ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาไปพบหลู่ซีซานอะไรนั่นหรอก นายบอกให้เธอรอไปก่อน!”
พ่อบ้านข่งจนใจ หลู่ซีซานเอ่ยชื่อชัดเจนว่ามาหาเย่เทียน เขาในฐานะคนรับใช้ก็จนปัญญา มีแต่ต้องออกไปบอกกล่าวคำพูดของเย่เทียนตามจริง
เซวฟู่ยี่ช็อค และพูดขึ้นด้วยความร้อนใจ “พี่เย่ พี่ไม่ทบทวนหน่อยเหรอ? หลู่ซีซานเป็นสาวสวยขนานแท้เชียวนะ อีกอย่างตอนนี้เธอโสดด้วย!”
มีหรือที่เย่เทียนเดาไม่ออกว่าเซวฟู่ยี่คิดอะไรอยู่ เขาเบ้ปากพลางกล่าว “นายชอบก็ไปสิ ทำไมถึงลากฉันไปด้วย!”
ถึงยังไงเซวฟู่ยี่ก็เป็นผู้ชายวัยยี่สิบกว่าๆ ไม่มีแฟนด้วย สตรีที่อายุมากแล้วแต่ยังพราวเสน่ห์แบบหลู่ซีซานสร้างดาเมจให้เขาได้มากทีเดียว!
“หืม?!”
โดนเย่เทียนพูดแทงใจดำด้วยประโยคเดียว เซวฟู่ยี่ชะงักไปในบัดดล และละล่ำละลักอธิบาย “พี่เย่ ผมเปล่า ผม…”
“เอาเถอะๆ ถ้านายยังไม่ออกไปอีก ไม่แน่อีกฝ่ายไปแล้วนะ”
ไม่รอให้เซวฟู่ยี่พูดจบ เย่เทียนกลับส่ายหัวและยื่นมือไปผลักเขา และทำมือให้กำลังใจ
“ถ้าอย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะ”
เซวฟู่ยี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ลงท้ายก็ต้านทานเสน่ห์สาวงามไม่ไหว และรีบร้อนวิ่งออกไปข้างนอก
เย่เทียนเห็นแล้วส่ายหัวกับตัวเองอย่างอดไม่ได้ ยังมีหน้าบอกว่าเป็นคุณชายตระกูลเซวอีกนะ ทั้งๆที่ชอบแต่ปากไม่ตรงกับใจ ความกล้าแค่นี้ยังไม่มี น่าละอายจริงๆ!
เขาไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ หมุนตัวเดินไปที่ห้องของจี้เยียนหรัน
ไม่ว่ายังไง ความเล่นตัวที่เย่เทียนแสดงออกทำให้อีกฝ่ายโกรธอย่างไม่ต้องสงสัย พูดให้ถูกคือทำให้ชิวอวี้ สาวใช้ข้างกายหลู่ซีซานโกรธ
“เจ้านั่นเหิมเกริมมากเลยนะ คุณหนูของเราอุตส่าห์มาเชิญด้วยตัวเอง ขนาดนี้แล้วเขายังไม่ยอมออกมา?”
ใบหน้างดงามปราณีตของชิวอวี้โกรธจนแดงก่ำ ถ้าไม่ใช่เพราะหลู่ซีซานยังอยู่ ไม่แน่เธอคงบุกเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเซวด้วยความโกรธเกรี้ยวแล้วไปคิดบัญชีกับเย่เทียนแล้ว
ส่วนด้านข้างชิวอวี้ แน่นอนว่าเป็นหลู่ซีซาน สาวในฝันของผู้ชายนับหมื่น เมื่อได้ยินเสียงไม่พอใจของชิวอวี้ เธอกลับไม่รู้สึกโกรธเคืองเลยสักนิด นัยน์ตาสว่างไสวคู่นั้นเป็นประกายแวววาม จนผู้อื่นคิดไม่ตกว่าเธอคิดอะไรอยู่กันแน่
“คุณหนู ให้ฉันพูดนะคะ เจ้าคนที่ชื่อเย่เทียนอะไรนั่นเล่นเกมแกล้งให้เราไล่ตามอยู่ พวกเรากลับกันเถอะค่ะ! อย่าไปข้องแวะกับวิญญูชนจอมปลอมแบบนั้นเลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่