ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 695

เย่เทียนย่อมไม่รู้ว่าพ่อลูกตระกูลฟู่มาถึงเมืองจินแล้ว และเข้าพักที่โรงแรมโฟร์ซีซั่นด้วยความบังเอิญ ตอนนี้เขาคงหมดอาลัยตายอยากแล้วจริงๆ

จี้เยียนหรันและคู่รักเซวหมานจื่อกำลังล้อมรอบอยู่ข้างกายเขา ส่วนด้านหลังพวกเขาคือคนรับใช้สามสี่คนที่ถือชุดสูทระดับสูง เพื่อรอให้คนทั้งหมดเลือก

พวกเธอใส่ใจกับการแต่งตัวของเย่เทียนเป็นพิเศษ เลือกซ้ายเลือกขวาอยู่หลายชุดก็ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจ

“ไม่ได้ๆ สีนี้สว่างเกินไป ใส่แล้วผิวดำ เปลี่ยนเป็นตัวที่สีอ่อนดีกว่า”

เมื่อมองเย่เทียนตรงหน้าที่เปลี่ยนชุดอีกตัว จี้เยียนหรันขมวดคิ้วและโบกมือ

หยุนเหมิงหยานกลับไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ เธอแซว “เยียนหรัน เขาดำที่ไหนกัน อย่างมากก็แค่สีน้ำผึ้ง ไม่แน่อาจจะเป็นที่นิยมของสาวไฮโซเหล่านั้นมากกว่าเดิมก็ได้ จะได้หาพี่น้องให้เธอด้วย”

ตาคู่สวยของจี้เหยียนหรันค้อนขวับ “เขากล้าเหรอ!”

“เดี๋ยวสิ ไปเรื่อยแล้ว”

เย่เทียนในฐานะผู้ถูกอ้างถึงหัวเราะเฝื่อนๆ รีบเบี่ยงประเด็น “เอาเถอะ ใส่ชุดนี้แหละ ขืนเปลี่ยนต่อไปแบบนี้ฉันได้บ้าตายแน่!”

หยุนเหมิงหยานหัวเราะเฮ่ะๆ แซวต่อไป “ถ้านายบ้าตาย จะให้เสี่ยวเยียนเยียนของเราทำยังไงเล่า?”

จี้เยียนหรันผู้ขี้อายทนคำหยอกล้อแบบนี้ไหวซะที่ไหน ใบหน้างดงามของเธอเป็นริ้วแดง เห็นได้ชัดว่าเขิน

ดีที่หยุนเหมิงหยานรู้งานไม่แซวต่อ ไม่อย่างนั้นจี้เยียนหรันต้องวิ่งหนีไปแน่

เย่เทียนจัดเน็กไทให้เข้าที่ และหายใจออกเหยียดยาวในที่สุด ก่อนหน้านี้ที่เจียงหนันก็เหมือนกัน หากออกงานพร้อมกับเฉินหวั่นชิง เฉินหวั่นชิงมักจะจุกจิกเกี่ยวกับการแต่งตัวของเขา ดูท่าในด้านนี้ผู้หญิงเป็นโรคเหมือนกันหมด

ไม่ว่ายังไง ทั้งนี่คนที่แต่งตัวเสร็จแล้วไม่รอช้า มุ่งหน้าเดินออกไปข้างนอก

ส่วนด้านนอก คุณชายรองเซวอย่างเซวฟู่ยี่รออยู่บนรถนานแล้ว เขาต้องเป็นคนขับอีกครั้ง และส่งคนทั้งหมดไปที่โรงแรมโฟร์ซีซั่น

รอจนพวกเขาไปถึงสถานที่จัดงาน หน้าโรงแรมมีรถหรูมากมายจอดอยู่ก่อนแล้ว

นี่ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ยังไงซะนี่ก็เป็นงานเลี้ยงที่ตระกูลเซวจัดขึ้น เมื่อกระจายในวงกว้าง ต่อให้เป็นเวลาสั้นๆเพียงไม่กี่วัน แต่ตระกูลที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเซวก็แทบจะมากันหมด

จนถึงเวลานี้ ในที่สุดเย่เทียนก็ได้เห็นความเก่งกาจของตระกูลเซวด้วยตาตัวเอง สมกับเป็นหนึ่งในอิทธิพลสุดยอดของถิ่น เป็นการดำรงอยู่ที่แค่กระทืบเท้าก็พอให้สะเทือนไปทั้งเมืองจิน!

การมาของคนทั้งหมดดึงดูดสายตาของแขกเหรื่อในงานอย่างไม่ต้องสงสัย พวกเขากลายเป็นที่จับตามองในบัดดล

นี่ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ยังไงซะงานเลี้ยงคืนนี้ก็จัดขึ้นโดยตระกูลเซว สองพี่น้องตระกูลเซวคือเจ้าภาพงาน!

จี้เยียนหรันกับหยุนเหมิงหยานยังไม่เท่าไหร่ ยังไงซะทั้งคู่ก็เป็นผู้หญิงที่โดดเด่นสุดๆ ติดตามอยู่ข้างกายพี่น้องตระกูลเซวก็ถูกต้องแล้ว

แต่เย่เทียนไม่เหมือนกัน บวกกับทั้งหมดล้อมเขาอยู่ ส่งผลให้แขกในงานอดจินตนาการไปต่างๆนานาไม่ได้

“ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน? ทำไมถึงติดตามอยู่ข้างกายพี่น้องตระกูลเซวล่ะ?”

“เรื่องนี้คุณยังไม่รู้สินะ เขาคือลูกหลานตระกูลเย่ที่ถูกไล่ออกมาเมื่อสิบกว่าปีก่อน เหมือนจะชื่อเย่เทียน”

“คนตระกูลเย่? ทำไมถึงสนิทกับตระกูลเซวขนาดนี้ล่ะ หรือเขาไม่รู้เหรอว่าตระกูลเย่และตระกูลเซวไม่ถูกกัน”

ในที่นี้มีคนข่าวไวอยู่ไม่น้อย รีบอธิบายเสียงเบากับคนข้างๆ

แม้เสียงของพวกเขาจะเบา แต่ก็เข้าหูเย่เทียนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จนเขาหัวเราะเฝื่อนๆด้วยความเหนื่อยใจ นี่เพิ่งจะออกมาก็ดึงดูดสายตามาเยอะขนาดนี้ เกรงว่าผ่านคืนนี้ไป คนทั้งเมืองจินคงต้องรู้ว่าลูกหลานตระกูลเย่ที่ถูกไล่ออกมาเมื่อสิบกว่าปีก่อนอย่างเขา ยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับตระกูลเซวซึ่งเป็นปรปักษ์กับตระกูลเย่

คิดมาถึงนี่ เย่เทียนอดขมวดคิ้วไม่ได้ ถึงเวลานั้นเขาต้องกลายเป็นที่จับตามองอย่างแน่นอน ทุกอากัปกิริยาคงมีคนจ้องมองตั้งไม่รู้เท่าไหร่ คิดจะทำอะไรคงไม่ง่ายอย่างนั้นแล้ว