ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 704

“เย่เทียน แกอย่าเสแสร้งเลย ฉันว่าตอนนี้พลังเข้มแข็งของแกอ่อนแรงลงแล้ว!”

เห็นลักษณะท่าทางที่หายใจหอบแบบนั้นของเย่เทียน หัวหน้าเผิงอดไม่ไหวพูดจาอย่างได้ใจ “คืนวันนี้ แกจำเป็นต้องตายแบบไม่ต้องสงสัย!”

เดิมทีเขาไม่ให้โอกาสเย่เทียนได้หายใจเลย พูดสั่งไปยังชายผอมแห้งที่ด้านข้าง “ถึงตานายแล้ว!”

ชายผอมแห้งรีบพยักหน้า ขยับฝีเท้าค่อยๆ เดินออกมาแล้ว

“เล่นสู้แบบเวียนเทียน? ต้องต่ำต้อยขนาดนี้เลยเหรอ?”

เย่เทียนหัวเราะเยาะในใจไม่หยุด บนหน้ากลับแกล้งทำท่าทางเจอปัญหาใหญ่มากออกมา

“ถ้าแกมีฝีมือเพียงน้อยนิดขนาดนี้ ฉันแนะนำแกว่ายอมให้ถูกจับเสียดีกว่า! อย่างน้อยฉันก็ทำให้แกสุขใจได้!”

ชายผอมแห้งไม่ได้ขยับแต่อย่างใด ในสายตาที่มองทางเย่เทียนเต็มไปด้วยความเย็นชา

พูดจบ เขาก็ไม่มีความคิดมาพูดไร้สาระกับเย่เทียนอีก พอเท้ากระโดดขึ้นก็กระโจนเข้าไปหาเย่เทียนฉับพลัน

ระหว่างทั้งสองคนห่างกันอย่างน้อยสิบเมตรได้ แต่ในช่วงเวลาพริบตาเดียว ชายผอมแห้งก็กระโดดมาถึงตรงหน้าของเย่เทียนแล้ว หมัดอันใหญ่โตมโหฬารเหมือนจะถล่มกลางอากาศได้เลย ส่งเสียงคำรามดังเป็นระลอก วิ่งตรงมาด้านหน้าเย่เทียนอย่างโหดร้าย

“ที่แท้แกมีแค่ความสามารถเท่านี้เองเหรอ? ฉันยังดูผิดไปจริงๆ เลย!”

เดิมทีเย่เทียนไม่ได้ขยับตัว และไม่หลบเลี่ยงด้วย

“วอนหาที่ตาย!”

ตามองเห็นเย่เทียนดูถูกปานนี้ ชายผอมแห้งตะโกนออกมาด้วยความโมโห พลังในมือยิ่งเพิ่มมากขึ้นอีกระดับหนึ่ง พยายามอย่างหนักที่จะล้มเย่เทียนให้คว่ำในหมัดเดียว

ภายในช่วงเวลาพริบตาเดียว ตอนที่หมัดของชายผอมแห้งกำลังจะโดนเย่เทียน เห็นเพียงเย่เทียนเอียงศีรษะกะทันหัน หมัดเฉียดเส้นผมของเย่เทียนแฉลบเข้าไปจากด้านข้าง

ชายผอมแห้งรู้สึกตกใจมาก แต่ไม่รอให้เขาตอบสนองเข้ามา เย่เทียนก็กระทืบเท้าไปข้างหน้าทันใด ไหล่ที่ดุจเหล็กกล้าชนเข้าไปยังหน้าอกของชายผอมแห้งอย่างแรง

ปึง!

เสียงทุ้มดังทีหนึ่ง เวลานี้ชายผอมแห้งกำลังอยู่ในช่วงที่เป็นโอกาสดีที่ฝ่ายตรงข้ามจะโจมตีเข้ามา เดิมทีไม่ได้ตอบสนองเข้ามา กลับโดนเย่เทียนพุ่งเข้าไปเต็มๆ ทันที

ตึกๆ!

ชายผอมแห้งเพียงรู้สึกว่าหน้าอกมีความเจ็บปวดรุนแรงลอยมา หายใจติดขัด ฝีเท้ายิ่งอดถอยไปด้านหลังหลายก้าวไม่ได้

เย่เทียนไม่ตามโจมตี ยืนอยู่ที่เดิมมองชายผอมแห้งอย่างนิ่งเฉยไม่รีบร้อน บนหน้ามีรอยยิ้มเย้ยหยันประดับอยู่

“สารเลว! แกอย่าดูถูกฉันนะ!”

ชายผอมแห้งโกรธจนไฟลุกเดือดดาล

“ไม่ๆๆ”

เย่เทียนส่ายหน้าแล้ว พูดเยาะเย้ย “ไม่ใช่ฉันดูถูกแก แต่ว่าเดิมทีฉันมองไม่เห็นแกเลย!”

ไม่รอชายผอมแห้งตอบกลับ เย่เทียนยืมคำพูดก่อนหน้าของเขาเสียดสีกลับไป “ถ้าแกมีความสามารถเพียงเท่านี้ ฉันแนะนำแกยอมถูกจับแต่โดยดีเถอะ! แบบนี้แกจะได้ทุกข์ทรมานน้อยหน่อย!”

วินาทีต่อมา ลักษณะท่าทางบนตัวเย่เทียนเปลี่ยนไปกะทันหัน ราวกับเป็นขุนนางผู้สูงส่ง พินิจพิเคราะห์ชายผอมแห้งอย่างไร้จิตใจมาก

“เอ่อ?”

หลังจากสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในลักษณะท่าทางของเย่เทียน ชายผอมแห้งก็ตกใจ ขณะเดียวกันอดไม่ได้ถอยหลังครึ่งก้าวไป ยิ่งทนไม่ไหวตื่นตระหนกต่อความยิ่งใหญ่ในฝีมือของอีกฝ่าย

แต่ไม่นานเขาก็ตอบสนองเข้ามา ในตาลึกเผยแววความหนักแน่นทรหดขึ้นมา พูดอย่างร้ายกาจ “อยากจะให้ฉันยอมโดนจับโดยดี? ฝันไปเถอะ!”

พูดจบ ชายผอมแห้งร้องตะโกนเสียงต่ำออกมาราวกับเป็นกำลังใจให้ตนเอง จากนั้นคล้ายเป็นเสือดุตัวหนึ่งลงเขามา ร้องคำรามพุ่งไปทางเย่เทียน