ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 703

“ฉันมาเอาชีวิตแกโดยเฉพาะ!”

ข้างหูเป็นคำพูดที่เรียบนิ่งนั้นของหัวหน้าเผิงดังขึ้น เย่เทียนไม่ได้รู้สึกตกใจมากเกินไป เขาเคยเจอการโจมตีสังหารครั้งหนึ่งของฝ่ายตรงข้ามมาก่อนแล้ว ครั้งนี้ถ้าไม่มีบุคคลใหญ่โตเข้ามา งั้นอีกฝ่ายคงเป็นคนโง่จริงๆ แล้ว

“หัวหน้าเผิงใช่ไหม? ในเมื่อแกเป็นแค่หัวหน้า งั้นผู้จัดการล่ะ? อยู่ระหว่างทางกำลังมาใช่หรือเปล่า?”

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเย่เทียนได้รับการเตือนสติจากหยวนเข่อเหวยแล้ว ถึงบอกว่าเขาไม่ค่อยเข้าใจต่อบริษัทเท่าไร ไม่รู้จักพนักงานโดยชัดแจ้งของภายใน แต่ยังพอเข้าใจโครงสร้างโดยพื้นฐานดี สูงไปกว่าตำแหน่งของหัวหน้า นั่นย่อมคือผู้จัดการแล้ว

คำพูดง่ายดายอันนั้นของเขา เปิดเผยข้อมูลสำคัญมากมายออกมาอย่างไม่ต้องสงสัย

หัวหน้าเผิงตกใจ นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะรับรู้ถึงการมีอยู่ของผู้จัดการ แต่พอเขาครุ่นคิดดู กลับรู้สึกผ่อนคลายลง

ความสามารถที่เย่เทียนแสดงออกมายิ่งใหญ่เกรียงไกร พอจะเข้าใจข้อมูลเกี่ยวข้องกับบริษัทได้บางส่วน ก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร

“แกยังเกินความคาดหมายของฉันจริงๆ นึกไม่ถึงแม้แต่ผู้จัดการแกยังรู้จัก งั้นแกรู้อะไรอีก?”

“ว่าอย่างไง? นี่คือแกอยากค้นเบื้องหลังของฉันเหรอ?”

เย่เทียนหัวเราะหึๆ ส่ายหน้าบอก “วางใจเถอะ! มาตรการรักษาความลับบริษัทของพวกแกทำได้ไม่เลวเลย ที่ฉันรู้มาก็แค่ข้อมูลทั่วไป”

ไม่รอหัวหน้าเผิงตอบกลับ เย่เทียนก็ไม่อยากเสียเวลา พูดเตือนสติ “พอแล้ว เวลาก็ดึกแล้ว อย่าเสียเวลาต่ออีกเลย อยากฆ่าฉันก็รีบเข้ามาเถอะ!”

หัวหน้าเผิงตะลึง หัวเราะฮาๆ บอกว่า “แกรีบร้อนไปตายขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ไม่ๆๆ ตรงจุดนี้แกอาจจะเข้าใจผิดแล้ว”

มุมปากเย่เทียนวาดรอยยิ้มที่ร้ายกาจขึ้น ยื่นมือออกมาส่ายๆ “ในเรื่องนี้ฉันสามารถบอกแกได้อย่างมั่นใจมากว่า ในคืนนี้ฉันจะไม่ตาย ส่วนแกกลับต้องตายเป็นแน่!”

พูดจบ เดิมทีเย่เทียนไม่ได้รอช้า พอย่ำเท้าก็กระโดดออกมาฉับไว เป็นฝ่ายรุกแฉลบเข้าไปยังหัวหน้าเผิงด้วยลักษณะท่าทางดุร้าย

สุภาษิตพูดเอาไว้ได้ดี: จะจับขโมยต้องจับหัวหน้าก่อน

เผชิญหน้ากับนักฆ่ามากขนาดนี้ เย่เทียนไม่มีเวลาว่างมากขนาดนั้นจะได้มาจัดการทีละคน

ตามองเห็นเย่เทียนกระโจนมายังตนเองฉับไว หัวหน้าเผิงจะเดาความคิดของเย่เทียนไม่ออกที่ไหน แต่เขากลับไม่มีวี่แววลนลานสักนิด ขณะเดียวกันถอยออกทางด้านหลังแบบไม่รีบร้อน ยกมือขวาขึ้นสูงแล้วโบกนิดหน่อย

เหล่านักฆ่าที่เดิมทีนั่งบนรถมอเตอร์ไซค์ ต่างรีบเดินลงมาจากบนรถมอเตอร์ไซค์ทันที ในมือแต่ละคนถือมีดไว้ เบียดล้อมเข้าไปทางเย่เทียนแบบเงียบงัน

เย่เทียนเห็นเหตุการณ์ อดขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ กลับไม่ได้หวาดกลัวอะไร แม้กระทั่งบนใบหน้ายังแอบเผยความปรารถนาอยากสู้รบสูงมากเกินไปออกมาด้วย

ปัง!

แวบเดียว เท้าใหญ่ข้างหนึ่งของเย่เทียนก็ถีบคนที่กระโจนเข้ามาแรกสุดนั้นอย่างแรง คนคนนั้นส่งเสียงครวญครางที่เจ็บปวดออกมาทันที จากนั้นไร้เรี่ยวแรงล้มลงพื้นแบบสุดจะทนได้ ชั่วพริบตาเดียวก็สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ ไม่มีโอกาสสู้กลับโดยสิ้นเชิง

เพียงแต่ ถึงจะบอกว่าเย่เทียนจัดการนักเลงคนหนึ่งได้ในทีเดียว แต่ยังมีนักฆ่ามากกว่าเดิมกระโจนเข้ามาทางเขา

แต่ ถ้าเป็นคนธรรมดาเผชิญหน้ากับนักเลงกลุ่มนี้บางทีอาจจะยังรู้สึกปวดหัว แต่สำหรับเย่เทียนแล้ว นี่ไม่ใช่เป็นแค่พวกลูกกระจ๊อกหรอกเหรอ เดิมทีไม่พอทำให้กลัว!

แม้กระทั่งว่า เย่เทียนยังมีเวลาว่างไปตรวจดูสถานการณ์ของหัวหน้าเผิง เห็นเพียงอยู่ข้างกายของเขา กลับยังมีผู้ชายที่รูปร่างผอมแห้งเฝ้าอยู่ด้วย ถึงแม้สายตาจะมองเห็นพวกเดียวกันต่างล้มลงกันหมด แต่การแสดงออกบนหน้าเขากลับไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย

ในใจเย่เทียนรู้สึกได้ทันใด รู้ว่าเจ้าหมอนี่ต้องจัดการไม่ง่ายขนาดนั้นแน่!

แต่ว่า ภายใต้สถานการณ์ตอนนี้ เย่เทียนยังไม่มีกะจิตกะใจไปพิจารณาปัญหามากเกินไปเช่นกัน ถ้าอยากจัดการหัวหน้าเผิงทิ้ง ไม่จัดการลูกกระจ๊อกพวกนี้ทิ้งเกรงว่าเป็นไปไม่ค่อยได้แล้ว

นึกถึงตรงนี้ เย่เทียนยิ่งลงมือโหดเหี้ยมไร้จิตใจขึ้นมา