ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 713

พอเห็นบอดี้การ์ดตัวใหญ่ใช้เท้าเตะคนกระเด็นลอยไปได้ ทำให้ทุกคนในเหตุการณ์ตกใจไปตามกัน แล้วสีหน้าที่มองไปยังบอดี้การ์ดตัวใหญ่คนนั้นก็ดูหวั่นเกรงขึ้นมา

“ให้ตายเถอะ！โหดขนาดนี้เชียว?”

กู้เฉียงก็ตกใจตาโต คิดไม่ถึงเลยว่าไอ้คนหน้าตาอัปลักษณ์ตรงหน้าจะร้ายกาจแบบนี้ แต่ไม่นานก็ตั้งสติกลับมาได้ อย่างไรเสียฝั่งของเขาก็ยังมีคนอีกมาก เขายังไม่ต้องถึงกับยอมจำนนหรอก

แรงเยอะแล้วไง? เขาไม่เชื่อหรอกว่าคนมากมายแบบนี้จะจัดการไอ้สองคนนี้ให้หมอบไม่ได้！

พอคิดถึงจุดนี้ กู้เฉียงก็โบกมือ สั่งการไปว่า “บุกเข้าไปให้หมด！กระทืบจนตายหรือพิการเดี๋ยวกูรับผิดชอบเอง ขอเพียงจัดการให้มันหมอบลงได้ เดี๋ยวกูให้รางวัลพวกมึงคนละแสน！”

มีคำพูดหนึ่งบอกไว้ว่า มีเงินก็เรียกใช้ผีได้ เงินทำได้ทุกอย่าง

ต่อให้จะรู้ว่าบอดี้การ์ดตัวใหญ่สองคนตรงหน้านี้จัดการยาก แต่ด้วยแรงดึงดูดของเงินรางวัล สุดท้ายพวกเขาก็ได้แต่เก็บความกลัวในใจเอาไว้

ไม่รู้ว่ามีลูกน้องคนไหนตะโกนออกมาเสียงดัง ราวกับได้จุดชนวนระเบิดขึ้นมา แล้วทุกคนก็บุกเข้าไปยังบอดี้การ์ดตัวใหญ่สองคนนั้นทันที

บอดี้การ์ดตัวใหญ่สองคนสามารถอารักขาอยู่ข้างกายของฮาชิโมโตะ มินาโตะได้ ก็ไม่ใช่คนธรรมดาๆ มีหรือจะมองพวกจิ๊กโก๋กระจอกๆ พวกนี้อยู่ในสายตา

จากนั้น สถานการณ์ก็มีแนวโน้มเทไปอยู่ฝั่งเดียว

แค่ไม่กี่นาที พวกจิ๊กโก๋ที่กู้เฉียงพามาก็ร่วงลงพื้นกันหมด ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ไม่มีใครลุกขึ้นมาได้อีกเลย

บอดี้การ์ดยักคิ้ว แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “อย่ามาอวดเก่งที่นี่เลยว่ะ ไม่อยากตายก็ไสหัวไป！”

จิ๊กโก๋พวกนั้นมีหรือจะกล้าพูดอะไรออกมาอีก แล้วก็รีบพยุงกันลุกขึ้นเอง แล้วก็รีบวิ่งหนีหางจุกตูดออกไปด้านนอก โดยไม่สนใจความเจ็บปวด

“เห้ยๆๆ ！ อย่าเพิ่งไปสิวะ！”

กู้เฉียงก็มองดูอย่างอึ้งๆ อดเรียกขึ้นมาไม่ได้ว่า “หรือว่าพวกมึงไม่เอาเงินกันแล้ว?”

แต่ว่า ระหว่างเงินทองกับชีวิต เชื่อว่าขอแค่ไม่ใช่คนโง่ ก็รู้ว่าควรเลือกอย่างไร

จิ๊กก็พวกนี้มีหรือจะกล้าอยู่ต่อ ไม่กี่วินาทีก็วิ่งหายไปกันหมด ปล่อยให้กู้เฉียงยืนหน้าเสียอยู่ที่เดิมคนเดียว

กู้เฉียงก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าคนที่ตนเองเรียกมาจะไม่เอาไหนแบบนี้ รวมเวลาทั้งหมดยังไม่ถึง15นาที ก็ล้มหมอบให้กับบอดี้การ์ดสองคนนั้นเสียแล้ว แถมยังไม่สนใจคำสั่งของตนเองอีก วิ่งหนีป่าราบกันไปหมดเลย

“คุณฮาชิโมโตะจะทำอย่างไรกับหมอนี่ครับ?”

บอดี้การ์ดสองคนไม่ได้ลงมือกับกู้เฉียง แต่กันไปมองทางฮาชิโมโตะ มินาโตะ

ฮาชิโมโตะ มินาโตะที่ไม่รู้ฐานะของกู้เฉียงมีหรือจะสนใจเขา ดวงตาสวยๆ ก็มองไปยังเย่เทียน แล้วพูดขอความเห็นว่า “คุณว่าจะจัดการอย่างไรดี?”

“เอาที่คุณชอบก็พอ”

เย่เทียนทำท่าไหล่ตก ไม่เข้าไปยุ่งด้วยหรอก แล้วก็ยิ้มๆ พูดว่า “อย่างไรเสียบอดี้การ์ดสองคนนี้ก็ไม่ใช่คนของผม”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ในใจก็มักจะรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ แต่คิดๆ ดูแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่นา！

ไม่ว่าอย่างไร เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอเองก็จะถอยไม่ได้แล้ว ก็เลยสั่งการไปว่า “ลากตัวออกไปก็พอ”

“รับทราบ！”

บอดี้การ์ดตัวใหญ่สองคนก็ตอบรับพร้อมกัน จากนั้นก็ก้าวขายาวๆ เดินไปทางกู้เฉียง

กู้เฉียงเห็นดังนั้น ในใจก็กลัวขึ้นมาเป็นธรรมดา สองคนนี้แรงเยอะเกินคน แค่ไม่กี่นาทีก็สามารถจัดการกับชาย10กว่าลงได้ ตอนนี้เห็นสองคนนั้นเดินเข้ามา เขาก็ก้าวถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณ