ตู้เหล่าเฮยที่รีบร้อนมายังโรงน้ำชาไม้ไผ่ก็กวาดสายตามองรอบๆ ไม่นานก็เห็นร่องรอยของกู้เฉียง แล้วก็รีบพารปภ.วิ่งเหยาะเข้าไป แล้วพูดอย่างโมโหแทนว่า “คุณชายกู้ ไอ้คนไหนมันกินดีหมีดีเสือแล้วกล้ามาทำร้ายคุณครับ? เดี๋ยวพวกเราเข้าไปจัดการมัน!”
“ไอ้พวกนั้นมันยังอยู่ข้างใน!”
กู้เฉียงจ้องมองโรงน้ำชาไม้ไผ่อย่างแค้นใจ จ้องมองอย่างกับมองทะลุผนังเห็นเย่เทียนข้างในได้ กัดฟันพูดว่า “ขอเพียงคุณจัดการเรื่องนี้แทนผมได้สำเร็จ ไม่เพียงจะให้พวกคุณคนละแสน แถมยังเพิ่มให้คุณต่างหากอีก2แสน”
“สามแสนเลยหรือ?!”
ตู้เหล่าเฮยได้ยินดังนั้น สองตาก็เป็นประกายขึ้นมา สำหรับคนอย่างเขาแล้ว เงินสามแสนก็ต้องเก็บหอมรอมริบอยู่ระยะหนึ่งเลยกว่าจะได้มา!
พอคิดถึงจุดนี้ สีหน้าของตู้เหล่าเฮยก็ยิ่งเป็นกันเองมากขึ้น สายตาที่มองไปยังกู้เฉียงก็เหมือนกับมองนายท่านเลย แล้วก็ทุบหน้าอกพูดรับปากว่า “คุณชายกู้ คุณวางใจเถอะครับ ผมรับรองว่าจะกระทืบไอ้คนที่มันกล้าทำร้ายคุณให้พิการดูแลตัวเองไม่ได้เลย!”
“หวังว่าจะทำได้!”
กู้เฉียงพยักหน้าเบาๆ แล้วก็นวดๆ ก้นที่ยังปวดอยู่ สายตาก็เกรี้ยวกราดมากกว่าเดิม
ในขณะเดียวกัน เย่เทียนกับฮาชิโมโตะ มินาโตะก็ไม่รู้ว่ากู้เฉียงไปเรียกรปภ.ของกู้ซื่อกรุ๊ปเข้ามาที่นี่ พวกเขาสองคนเดินไปคุยไป พอถึงที่ประตู ทั้งสองคนไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งเจอกันเป็นครั้งที่สอง แต่สนิทสนมกันอย่างกับเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันหลายปีเสียอย่างนั้น
แตค่ไม่ว่าจะเป็นเย่เทียนหรือว่าฮาชิโมโตะ มินาโตะ ในใจต่างก็รู้ดีว่าทั้งสองคนก็แค่มีผลประโยชน์ร่วมกันเท่านั้น ถ้ามีจุดไหนที่ผิดปกติ เกรงว่าการปรองดองที่ดีต่อกันก็คงจะแตกหัก แล้วก็จะฉีกหน้าไม่รู้จักกัน!
“วันนี้ก็คุยกันเท่านี้แล้วกัน ผมขอตัวกลับก่อน จะรอข่าวดีจากคุณแล้วกัน!”
เย่เทียนยิ้มแต่ใบหน้าใจไม่ยิ้มบอกลาต่อฮาชิโมโตะ มินาโตะ แล้วก็ก้าวขายาวๆ อยากจะกลับ
ในเมื่อทำความร่วมมือกันกับเย่เทียนแล้ว ฮาชิโมโตะ มินาโตะก็ไม่ได้รั้งตัวเย่เทียนไว้ แล้วก็มาเตรียมส่งเย่เทียนที่หน้าประตูอย่างมีมารยาท
แต่ตอนที่ทั้งสองกำลังแยกกันนั้น ด้านข้างก็มีกลุ่มคนสวมรปภ.เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วเข้ามาล้อมพวกของเย่เทียนไว้หมดเลย
ตู้เหล่าเฮยที่อยู่ไกลออกไปหน่อย มองเห็นหน้าพวกของเย่เทียนไม่ชัดเจน ถ้าให้เขาเห็นโฉมหน้าของฮาชิโมโตะ มินาโตะล่ะก็ เกรงว่าคงจะโบกมือให้ลูกน้องกลับ มีหรือจะกล้าให้ลูกน้องบุกเข้าไป?
อย่างไรเขาก็เป็นคนในวงการนี้ ยิ่งกว่านั้นก่อนที่จะมาเดินในเส้นทางที่ถูกต้องนี้ก็เคยสร้างเรื่องมามากเหมือนกัน อย่างน้อยก็รู้ฐานะของฮาชิโมโตะ มินาโตะอยู่บ้าง
แต่น่าเสียดาย สองตาของเขาถูกกู้เฉียงที่รับปากเรื่องอนาคตอันสวยงามปกปิดไปหมด มองไม่เห็นฮาชิโมโตะ มินาโตะ ไม่รู้ว่าตนเองกำลังไปหาเรื่องกับอะไรอยู่
“คุณชายกู้ พวกของเราได้ล้อมไว้หมดแล้วครับ”
ตู้เหล่าเฮยรู้นิสัยของลูกเศรษฐีอย่างกู้เฉียงเป็นอย่างดี และพูดอย่างเคารพว่า “คุณจะเข้าไปพูดอะไรหน่อย หรือว่าให้พวกเราจัดการมันให้หมอบเลยครับ?”
กู้เฉียงก็ยิ้มร้ายๆ ออกมาด้วยท่าทางว่าตนเองชนะแน่นอน “ผมก็จะเข้าไปพูดอะไรสักหน่อย พอเดี๋ยวผมกวักมือ คุณก็รีบเข้ามาลงมือเลยแล้วกัน!”
พวกรปภ.จากกู้ซื่อกรุ๊ปของตู้เหล่าเฮยไม่เหมือนกับพวกจิ๊กโก๋ก่อนหน้านี้ พวกเขาถูกฝึกอย่างเป็นระบบ เมื่อเทียบกับพวกจิ๊กโก๋แล้วนั้นแข็งแกร่งกว่าหลายเท่า กู้เฉียงมั่นใจในพวกเขามาก
“ได้ครับ!พอถึงตอนนั้นก็จะลงตามสัญญาณของคุณชายกู้ครับ!”
ตู้เหล่าเฮยก็เหมือนจะเดาไว้แล้ว โดยไม่สนใจเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นเลย
เขาเชื่อว่า ภายใต้การบุกล้อมของพี่น้องตนเองนั้น ฝั่งตรงข้ามต่อให้มีความสามารถแค่ไหนก็ยากที่จะหนีรอดไปได้!
และพวกของเย่เทียนที่ถูกพวกบอดี้การ์ดล้อมไว้แล้วนั้น ก็มีใบหน้าอึ้งๆ ไปตามกัน โดยไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
ยังดีที่ฮาชิโมโตะ มินาโตะให้สายตาส่งสัญญาณ บอดี้การ์ดตัวใหญ่คนหนึ่งก็เดินออกมานิ่งๆ “นี่พวกมึงคิดจะทำอะไร?!”
“ทำอะไรงั้นหรือ? นอกจากแก้แค้นแล้วจะทำอะไรได้ล่ะวะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่