ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 72

หลายวันนี้เฉินหวั่นชิงรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ช่วงเมื่อวานนี้เอง ถึงออกจากโรงพยาบาลมา

เดิมเธอคือผู้หญิงที่ไม่ยอมแพ้ใครคนหนึ่ง บวกกับก่อนหน้านี้เกิดอุบัติเหตุรถชน แต่ไม่ได้เจ็บโดนส่วนสำคัญ ดังนั้นวันนี้เธอจึงมาทำงานที่บริษัทแล้ว

สำหรับเรื่องรับสมัครบอดี้การ์ดประจำตัว เธอก็รับรู้เช่นกัน หลังมาถึงบริษัท จึงอยากเข้ามาดูสักหน่อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งบอดี้การ์ดที่มาสมัครงานนี้ เป็นคนที่จะมาตามอยู่ข้างกายเธอ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องเข้ามาสังเกตการณ์สักหน่อย

แต่ทว่า หลังจากเธอรีบเข้ามาดู อดอึ้งค้างไปทั้งตัวไม่ได้

สถานการณ์ที่วุ่นวายฉากหนึ่ง เดิมทีไม่เหมือนการรับสมัครงาน กลับเป็นเหมือนการสู้รบมากกว่า

ในขณะเดียวกัน ทุกคนก็หันหน้าไปมอง

เฉินหวั่นชิงสวมชุดสูททำงานสีขาว และขาเล็กที่สวมถุงน่องดำคู่หนึ่งข้างล่างชายกระโปรงสั้น ดึงดูดจินตนาการผู้คน

แทบจะในชั่วขณะนั้น สายตาของทุกคนงงงวยไป ตะลึงในความสวยของเฉินหวั่นชิงกันอยู่

“ท่านประธาน!”

กู้กวนชีมีปฏิกิริยาเข้ามาในวินาทีแรก รีบเข้าไปต้อนรับแล้ว

เฉินหวั่นชิงพยักหน้าให้ กวาดสายตาไปรอบทิศทาง สุดท้ายจับจ้องบนตัวเย่เทียน ขมวดคิ้วพระจันทร์เสี้ยวเล็กน้อย คิดในใจ ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ได้?

เย่เทียนก็มองไปทางเธอเหมือนกัน ไม่พูดจา บนหน้าเผยรอยยิ้มที่อบอุ่นออกมา

“หวั่นชิง!”

จางฟู่ฉีที่โดนตบหน้าทีหนึ่งได้สติกลับมา รีบเดินเข้าไปด้านหน้า ถึงแม้บนหน้าจะบวมตุ่ย ในสายตาเขายังคงเต็มไปด้วยความเร่าร้อน

“ประธานจาง อยู่ในบริษัท ขอให้คุณเรียกฉันว่าท่านประธานด้วย!”

เฉินหวั่นชิงเก็บสายตากลับ ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักเย่เทียนโดยสิ้นเชิง เอ่ยปากอย่างเย็นชา

“ครับๆ ท่านประธาน!”

จางฟู่ฉีหัวเราะเก้อๆ ตอบไป ในสายตากลับมีแววตาแค้นเคืองที่คลุมเครือแฉลบผ่าน

นังตัวดี ยังกล้ามาแสร้งทำเป็นเย็นชาสูงส่งต่อหน้าฉัน ไม่ช้าก็เร็วสักวันหนึ่ง ฉันจะพาเธอขึ้นเตียงไปพิชิตให้ราบคาบเลย!

“นี่มันเกิดเรื่องอะไรกัน?”

เฉินหวั่นชิงไม่รู้ความคิดในใจของจางฟู่ฉี สูดหายใจลึกๆ สอบถามทางกู้กวนชี

โดยเฉพาะที่นี่คือในบริษัท เธอไม่ชื่นชอบเย่เทียนอย่างไร ก็ไม่อาจแสดงออกมาต่อหน้าได้

เพราะความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคน อยู่ภายในบริษัทที่จริงแล้วเป็นความลับเรื่องหนึ่ง มีเพียงสมาชิกสายตรงของตระกูลเฉินที่รับรู้

สำหรับเย่เทียน ยิ่งไม่เคยปรากฏตัวในบริษัทมาก่อน ดังนั้นคนในที่นี้ล้วนไม่รู้สถานะแท้จริงของเย่เทียน

“เจ้าหนุ่มนี่ ทำร้ายร่างกายผมกับหัวหน้าติงข้างในบริษัทของพวกเรา ท่านประธาน ผมแนะนำให้จับเขาส่งไปสถานีตำรวจ!”

ไม่รอให้กู้กวนชีตอบคำถาม จางฟู่ฉีก็จ้องเย่เทียนแบบเหี้ยมโหด พูดขึ้น

“เป็นแบบนี้เหรอ?”

เฉินหวั่นชิงขมวดคิ้วแน่น ขอคำยืนยันจากกู้กวนชี

กู้กวนชีอยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมด เล่าเรื่องราวที่ประสบพบเจอมาอย่างเป็นธรรมไปรอบหนึ่ง

เฉินหวั่นชิงพยักหน้า จากในความคิดเห็นของกู้กวนชี เธอรู้ว่าเย่เทียนไม่ได้ทำผิด เพียงแต่ว่าอยู่ต่อหน้าทุกคน เขาลงมือโหดขนาดนี้ ภายในใจไม่พอใจความบุ่มบ่ามของเย่เทียนเท่าไรนัก

ภายใต้ภาวะจำยอม เธอยังมองทางเย่เทียน พลันถามว่า “นายยังมีอะไรเสริมอีกไหม?”

“ยังต้องเสริมอะไรกันอีก? ผู้ช่วยกู้พูดชัดเจนมากแล้ว เขาทำร้ายร่างกายอยู่ที่นี่ นักเลงแบบนี้ จำเป็นต้องแจ้งความ!”

จางฟู่ฉีพูดจาดุร้าย

แต่ทว่า ในเวลานี้เอง เย่เทียนกลับลุกออกมาแล้ว ก่อนจะยิ้มบอก “มีเรื่องที่อยากเสริมแน่นอน”

ระหว่างพูดจา เขามองจางฟู่ฉีเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้มแวบหนึ่ง

จางฟู่ฉีค่อนข้างไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเขายังอยากพูดอะไรอีก