ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 73

ในความทรงจำของเย่เทียน เหมือนเป็นครั้งแรกที่ตนเองมาสถานที่ทำงานของเฉินหวั่นชิง

เวลานี้ยืนอยู่ในห้องทำงานแล้ว เขาได้กลิ่นหอมของเด็กสาวจางๆ แบบไม่ชัดเจน ในใจอดผุดความแปลกใจนิดหน่อยขึ้นไม่ได้

เฉินหวั่นชิงเป็นสาวสวย อยู่ที่เจียงหนันถูกคนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเรียกว่านางฟ้าเยือกเย็น อยู่ด้วยกันกับสาวสวยแบบนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนใดก็ตาม ล้วนมีความรู้สึกที่กำลังเคลื่อนไหวเพื่อก่อการร้ายบางอย่าง

เวลานี้ สายตาเขาวางอยู่บนตัวเฉินหวั่นชิง ใบหน้างดงามกลับไม่มีความรู้สึกสักนิด บวกกับความรู้สึกเย็นชาที่ห้ามคนแปลกหน้าเข้าใกล้ด้วยส่วนหนึ่ง

มองเฉินหวั่นชิงอยู่ ในหัวสมองของเย่เทียนอดปรากฏภาพเหตุการณ์วันนั้นที่กลับมาเกิดใหม่ไม่ได้ ที่กำลังลูบเฉินหวั่นชิง......

“นั่งสิ”

เสียงของเฉินหวั่นชิงดังขึ้นกะทันหัน ขัดจังหวะความคิดของเย่เทียนแล้ว

เย่เทียนได้ยิน ก็ไม่พูดจา ตามไปแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเฉินหวั่นชิง

เวลานี้พอตามองไป เป็นเรียวขางดงามที่ใส่ถุงน่องสีดำนั้นของเฉินหวั่นชิง ทำให้คนอดไม่ไหวจินตนาการไปไกลไม่เลิก

สังเกตเห็นสายตาของเย่เทียน เฉินหวั่นชิงอดสูดหายใจลึกๆ ไม่ได้

เธอสามารถรู้สึกได้ หลังจากที่เธอประกันตัวเย่เทียนออกมาจากสถานีตำรวจ การเปลี่ยนแปลงของเย่เทียนนับวันยิ่งมากขึ้น เดิมทีไม่เหมือนพวกขี้ขลาดตาขาวในอดีตคนนั้น

แต่ว่า เพียงจุดหนึ่งที่ยังเหมือนเดิมคือ เขายังเป็นแบบนั้นเหมือนเมื่อก่อน หยาบคาย ลามก!

เฉินหวั่นชิงเป็นผู้หญิงที่มีเหตุผลพอสมควร ดังนั้นจึงไม่อยากพูดไร้สาระมากนัก อดกลั้นความไม่พอใจที่สายตาประหลาดของเย่เทียนนั้นนำมาให้เธอ

“นึกไม่ถึงว่านายยังมีวิชาต่อการต่อสู้ แถมยังสามารถต่อยติงเหล่ยจนสภาพเป็นแบบนั้นได้ ต้องพูดว่า นายทำให้ฉันมองด้วยสายตาที่ทึ่งอยู่นิดหน่อยนะ!”

เฉินหวั่นชิงพูดวิจารณ์นิ่งๆ

ชั่วขณะนั้นเย่เทียนหัวเราะขึ้นมา “พอใช้ได้ คงพูดได้แค่ว่าติงเหล่ยคนนั้นอ่อนเกินไป ใช้การอะไรไม่ได้”

ถ้าเป็นคนอื่นชมเขา เย่เทียนต้องไม่สนใจแน่นอน แต่คนที่ชมเขาคือเฉินหวั่นชิง นี่ทำให้ในใจเขามีความรู้สึกประสบความสำเร็จอย่างหนึ่ง

เฉินหวั่นชิงกลับหัวเราะเยาะ ในดวงตาที่ดูดีประกายความมันวาวที่ฉลาดขึ้น พูดอย่างเย็นชา “พูดมา คนที่อยู่เบื้องหลังนายคือใคร!”

“อะไรนะ?”

เย่เทียนได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ในใจอดมึนงงไม่ได้

“เย่เทียน นายอยู่ที่ตระกูลเฉินของฉันมาเป็นเวลาหลายปี นายเป็นคนแบบไหน ฉันรู้แจ่มแจ้งดี!”

“แต่ในช่วงเวลานี้ เห็นได้ชัดว่านายเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมอยู่บ้าง แถมครอบครองศิลปะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาด้วย!”

“ฉันคิดว่า ด้วยตัวนายคนเดียว เดิมทีไม่อาจครอบครองความสามารถระดับนี้ได้ในเวลาอันสั้น หรือว่านายยังอยากปิดต่อไปอีกเหรอ?”

เฉินหวั่นชิงพูดจาเรียบนิ่ง สายตาที่มองทางเย่เทียน ราวกับสามารถมองเขาทะลุปรุโปร่ง

ถึงแม้เย่เทียนจะครอบครองวิชาการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา เธอก็ยังดูถูกต่อเย่เทียนอยู่ดี

ฟังคำพูดนี้ของเฉินหวั่นชิง เย่เทียนอดกลอกตามองค้อนไม่ได้

ผู้หญิงคนนี้ พลังจินตนาการไม่ต้องเฟื่องฟูขนาดนี้ได้ไหม?

ยังมีคนเบื้องหลังอีก? บนโลกนี้ ภายในเดือนหนึ่งสั้นๆ มีใครสามารถทำให้เขากลายเป็นคนมีความสามารถซึ่งเอาชนะผู้แข็งแกร่งระดับดำได้อย่างง่ายดายบ้าง?

ต่อให้เป็นยอดฝีมือระดับฟ้าเข้ามา ก็ไม่อาจทำให้ใครสักคนหนึ่ง ครอบครองความสามารถเช่นนี้ได้แบบง่ายดายหรอก!

นี่ล้วนเป็นตัวเขาเองที่อาศัยการสะสมของชาติก่อนได้รับมาเข้าใจไหม!

แน่นอนว่าคำพูดแบบนี้ เขาไม่มีความหมายจะอธิบายต่อเฉินหวั่นชิง

เขารู้ว่า เฉินหวั่นชิงดูถูกตนเองจากในก้นบึ้งหัวใจ เขาอธิบายไปก็ไม่มีประโยชน์

“จะมีสักวันหนึ่ง ฉันจะให้เธอรู้ว่า ฉันสามีเธอมีตัวตนแบบไหนกัน!”

นิสัยดื้อรั้นของเย่เทียนผุดขึ้นมาเช่นกัน แอบสาบานในใจ