ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 74

รู้ที่ไหนว่า เย่เทียนจะทำหน้าเหมือนเรื่องราวควรเป็นเช่นนั้น จึงพูดว่า “ทำใจเตรียมพร้อม? ผู้ช่วยกู้ คุณคงไม่ใช่คิดไปไกลแล้วมั้ง? ผมเพียงแค่รีบร้อนมาหน่อย ลืมเอาเงินมาแล้ว ผู้ช่วยกู้ เลี้ยงข้าวผมสักมื้อคงไม่มีปัญหามั้ง?”

“เลี้ยงข้าวมื้อหนึ่ง?”

กู้กวนชีรู้สึกงุนงง ใบหน้าแดงขึ้นทันที รู้สึกว่าเป็นตนเองที่คิดมากไปเอง

“หรือว่าลำบากใจมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ช่างเถอะ......”

เย่เทียนพูดแบบท่าทางผิดหวัง

“ไม่ลำบากใจ เที่ยงวันนี้ ฉันเลี้ยงข้าวคุณเอง!”

กู้กวนชีถูกการพูดหยอกล้อของเย่เทียน ทำเอาจิตใจสับสนไปตั้งแต่แรกแล้ว รีบเอ่ยปากตอบอย่างหนักแน่น

เย่เทียนเผยความดีใจบนหน้า ยิ้มบอก “ได้ งั้นพวกเราตกลงตามนี้นะ ตอนเที่ยงเจอกัน!”

กู้กวนชีรู้สึกว่าอารมณ์ในวันนี้เป็นเย่เทียนยั่วเย้าจนซับซ้อนขึ้นมา พยักหน้าแดงระเรื่อไป ไม่กล้าพูดอะไรกับเขามาก จากนั้นเดินนำไปข้างหน้า

ทางที่พวกเขาเดินมานี้คืออยากไปรายงานตัวที่ฝ่ายความปลอดภัย ระหว่างทาง เพราะการมีอยู่ของกู้กวนชี จึงดึงดูดสายตาไม่น้อยครั้งแล้วครั้งเล่า

“เชี้ย ไอ้หนุ่มนั้นใครกัน? สนิทสนมกับผู้ช่วยกู้ของพวกเราขนาดนี้?”

“ไม่รู้จัก หรือว่าเป็นแฟนของผู้ช่วยกู้”

“อ่า นางฟ้ากู้ของฉัน นึกไม่ถึงจะมีแฟนแล้ว?”

ทุกคนมองอย่างตกตะลึงพรึงเพริด ภายใต้เสียงถกเถียงส่วนหนึ่ง ใบหน้าของกู้กวนชียิ่งแดงขึ้นแล้ว

ดีที่ช่วงเวลาแบบนี้อยู่ต่อไปไม่นานนัก หลังจากนั้นสิบกว่านาที พวกเขาก็มาถึงฝ่ายความปลอดภัย

เหอเชิ่งเพิ่งรับตำแหน่ง กำลังตักเตือนลูกน้องกลุ่มหนึ่งอยู่ในห้องทำงาน มองเห็นเย่เทียนและผู้ช่วยกู้เข้ามา ชั่วขณะนั้นเขาเผยรอยยิ้มขึ้น

“น้องเย่ นายมาแล้วเหรอ!”

ระหว่างที่พูด เขาก้าวใหญ่ๆ เข้ามา ตบไหล่เย่เทียนอย่างหนัก

ตอนช่วงเช้า เหอเชิ่งยังช่วยเข้าไปพูดแทนเย่เทียน เย่เทียนมีความรู้สึกดีต่อเขาส่วนหนึ่ง ยิ้มตอบกลับ “ไม่รบกวนใช่ไหม?”

“ไม่เลยๆ”

เหอเชิ่งหัวเราะเริงร่า พยักหน้าให้กู้กวนชีแล้ว ถือว่าเป็นการทักทาย กู้กวนชีก็ยิ้มบอก “หัวหน้าเหอ เย่เทียนให้คุณดูแลแล้วนะคะ ฉันไปทำงานก่อน”

“ได้ครับ!”

เหอเชิ่งไม่ปฏิเสธแน่นอน หลังกู้กวนชีออกไป เขาถึงพาเย่เทียนมาตรงหน้าทุกคน พูดแนะนำอย่างยิ่งใหญ่ “คนนี้คือเย่เทียน น้องเย่ ทุกคนรู้จักกันเอาไว้ ต่อไปต้องทำงานด้วยกัน”

คนส่วนใหญ่ทำหน้ายิ้มแย้มให้เย่เทียน แต่มีคนส่วนน้อยกลุ่มหนึ่ง สายตาที่มองเย่เทียนมีความชั่วร้ายนิดๆ

เป็นเพราะว่า ตรงที่มีคนย่อมมีบุญคุณความแค้น ฝ่ายความปลอดภัยของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งก็เป็นเช่นนี้

เย่เทียนไล่ติงเหล่ยหัวหน้าคนก่อนหน้านี้ไปแล้ว ผู้ที่เลื่อมใสบางส่วนของเขา ย่อมไม่มีความรู้สึกดีอะไรต่อเขาเป็นธรรมดา

โดยเฉพาะก่อนหน้านี้ที่ติงเหล่ยยังอยู่ พวกเขายังมีกำไรไม่น้อยให้ตักตวงเอาได้ แต่พอติงเหล่ยถูกไล่ออก พวกเขาก็สูญเสียผลประโยชน์แล้ว จึงโยนความผิดเรื่องพวกนี้ให้เย่เทียนโดยตรง

เพียงแต่ว่า เพราะมีเหอเชิ่งอยู่ พวกเขากลับไม่กล้าประกาศออกมา

“น้องเย่ วันนี้ขอบคุณนายมากจริงๆ นะ ถ้าไม่ใช่นาย ฉันก็คงไม่ได้เลื่อนขั้น!”

เหอเชิ่งมองเย่เทียนแล้วพูดด้วยหน้าตาจริงใจเต็มที่

เย่เทียนปัดมือตอบ “ไม่เป็นอะไร ความสามารถหัวหน้าเหอวางอยู่ตรงนั้นแล้ว ไม่อย่างนั้นท่านประธานของพวกเราคงไม่ให้คุณรับตำแหน่งหัวหน้าต่อหรอกจริงไหม?”

พูดแบบนี้ยิ่งทำให้เหอเชิ่งรู้สึกดีมาก หัวเราะฮาๆ พูดว่า “ช่างเถอะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ฉันว่าน้องเย่นายท่าทางองอาจผึ่งผาย ไม่ช้าก็เร็วคงมีสักวันจะแซงหน้าฉัน ถึงตอนนั้น ยังขอให้น้องเย่ช่วยดูแลด้วยนะ!”