ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 74

รู้ที่ไหนว่า เย่เทียนจะทำหน้าเหมือนเรื่องราวควรเป็นเช่นนั้น จึงพูดว่า “ทำใจเตรียมพร้อม? ผู้ช่วยกู้ คุณคงไม่ใช่คิดไปไกลแล้วมั้ง? ผมเพียงแค่รีบร้อนมาหน่อย ลืมเอาเงินมาแล้ว ผู้ช่วยกู้ เลี้ยงข้าวผมสักมื้อคงไม่มีปัญหามั้ง?”

“เลี้ยงข้าวมื้อหนึ่ง?”

กู้กวนชีรู้สึกงุนงง ใบหน้าแดงขึ้นทันที รู้สึกว่าเป็นตนเองที่คิดมากไปเอง

“หรือว่าลำบากใจมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ช่างเถอะ......”

เย่เทียนพูดแบบท่าทางผิดหวัง

“ไม่ลำบากใจ เที่ยงวันนี้ ฉันเลี้ยงข้าวคุณเอง!”

กู้กวนชีถูกการพูดหยอกล้อของเย่เทียน ทำเอาจิตใจสับสนไปตั้งแต่แรกแล้ว รีบเอ่ยปากตอบอย่างหนักแน่น

เย่เทียนเผยความดีใจบนหน้า ยิ้มบอก “ได้ งั้นพวกเราตกลงตามนี้นะ ตอนเที่ยงเจอกัน!”

กู้กวนชีรู้สึกว่าอารมณ์ในวันนี้เป็นเย่เทียนยั่วเย้าจนซับซ้อนขึ้นมา พยักหน้าแดงระเรื่อไป ไม่กล้าพูดอะไรกับเขามาก จากนั้นเดินนำไปข้างหน้า

ทางที่พวกเขาเดินมานี้คืออยากไปรายงานตัวที่ฝ่ายความปลอดภัย ระหว่างทาง เพราะการมีอยู่ของกู้กวนชี จึงดึงดูดสายตาไม่น้อยครั้งแล้วครั้งเล่า

“เชี้ย ไอ้หนุ่มนั้นใครกัน? สนิทสนมกับผู้ช่วยกู้ของพวกเราขนาดนี้?”

“ไม่รู้จัก หรือว่าเป็นแฟนของผู้ช่วยกู้”

“อ่า นางฟ้ากู้ของฉัน นึกไม่ถึงจะมีแฟนแล้ว?”

ทุกคนมองอย่างตกตะลึงพรึงเพริด ภายใต้เสียงถกเถียงส่วนหนึ่ง ใบหน้าของกู้กวนชียิ่งแดงขึ้นแล้ว

ดีที่ช่วงเวลาแบบนี้อยู่ต่อไปไม่นานนัก หลังจากนั้นสิบกว่านาที พวกเขาก็มาถึงฝ่ายความปลอดภัย

เหอเชิ่งเพิ่งรับตำแหน่ง กำลังตักเตือนลูกน้องกลุ่มหนึ่งอยู่ในห้องทำงาน มองเห็นเย่เทียนและผู้ช่วยกู้เข้ามา ชั่วขณะนั้นเขาเผยรอยยิ้มขึ้น

“น้องเย่ นายมาแล้วเหรอ!”

ระหว่างที่พูด เขาก้าวใหญ่ๆ เข้ามา ตบไหล่เย่เทียนอย่างหนัก

ตอนช่วงเช้า เหอเชิ่งยังช่วยเข้าไปพูดแทนเย่เทียน เย่เทียนมีความรู้สึกดีต่อเขาส่วนหนึ่ง ยิ้มตอบกลับ “ไม่รบกวนใช่ไหม?”

“ไม่เลยๆ”

เหอเชิ่งหัวเราะเริงร่า พยักหน้าให้กู้กวนชีแล้ว ถือว่าเป็นการทักทาย กู้กวนชีก็ยิ้มบอก “หัวหน้าเหอ เย่เทียนให้คุณดูแลแล้วนะคะ ฉันไปทำงานก่อน”

“ได้ครับ!”

เหอเชิ่งไม่ปฏิเสธแน่นอน หลังกู้กวนชีออกไป เขาถึงพาเย่เทียนมาตรงหน้าทุกคน พูดแนะนำอย่างยิ่งใหญ่ “คนนี้คือเย่เทียน น้องเย่ ทุกคนรู้จักกันเอาไว้ ต่อไปต้องทำงานด้วยกัน”

คนส่วนใหญ่ทำหน้ายิ้มแย้มให้เย่เทียน แต่มีคนส่วนน้อยกลุ่มหนึ่ง สายตาที่มองเย่เทียนมีความชั่วร้ายนิดๆ

เป็นเพราะว่า ตรงที่มีคนย่อมมีบุญคุณความแค้น ฝ่ายความปลอดภัยของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งก็เป็นเช่นนี้

เย่เทียนไล่ติงเหล่ยหัวหน้าคนก่อนหน้านี้ไปแล้ว ผู้ที่เลื่อมใสบางส่วนของเขา ย่อมไม่มีความรู้สึกดีอะไรต่อเขาเป็นธรรมดา

โดยเฉพาะก่อนหน้านี้ที่ติงเหล่ยยังอยู่ พวกเขายังมีกำไรไม่น้อยให้ตักตวงเอาได้ แต่พอติงเหล่ยถูกไล่ออก พวกเขาก็สูญเสียผลประโยชน์แล้ว จึงโยนความผิดเรื่องพวกนี้ให้เย่เทียนโดยตรง

เพียงแต่ว่า เพราะมีเหอเชิ่งอยู่ พวกเขากลับไม่กล้าประกาศออกมา

“น้องเย่ วันนี้ขอบคุณนายมากจริงๆ นะ ถ้าไม่ใช่นาย ฉันก็คงไม่ได้เลื่อนขั้น!”

เหอเชิ่งมองเย่เทียนแล้วพูดด้วยหน้าตาจริงใจเต็มที่

เย่เทียนปัดมือตอบ “ไม่เป็นอะไร ความสามารถหัวหน้าเหอวางอยู่ตรงนั้นแล้ว ไม่อย่างนั้นท่านประธานของพวกเราคงไม่ให้คุณรับตำแหน่งหัวหน้าต่อหรอกจริงไหม?”

พูดแบบนี้ยิ่งทำให้เหอเชิ่งรู้สึกดีมาก หัวเราะฮาๆ พูดว่า “ช่างเถอะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ฉันว่าน้องเย่นายท่าทางองอาจผึ่งผาย ไม่ช้าก็เร็วคงมีสักวันจะแซงหน้าฉัน ถึงตอนนั้น ยังขอให้น้องเย่ช่วยดูแลด้วยนะ!”

เพราะการวิจัยของเฉินหวั่นชิงมีความพิเศษมาก ถ้าเกิดเปิดเผยออกมาว่ามีความเกี่ยวข้องกับทางเขตทหาร จะสร้างเรื่องราวใหญ่โตขึ้นมาเป็นแน่

ดังนั้น พวกเขาจึงมาหาเย่เทียนถึงที่ เย่เทียนเดิมก็อยากคุ้มครองเฉินหวั่นชิงอยู่แล้ว เมื่อมีการสนับสนุนของเขตทหาร ยิ่งทำงานได้สะดวกเพิ่ม พอระหว่างทั้งสองฝ่ายพูดคุยจึงย่อมตกลงกันได้เป็นธรรมดา

ส่วนเขามาถึงบริษัทตระกูลเฉิน เป็นคนแปลกหน้าอยู่ต่างที่ อยากจะสืบข้อมูลที่เป็นประโยชน์บางอย่าง ย่อมต้องเริ่มลงมือจากบนตัวผู้ช่วยข้างกายของเฉินหวั่นชิง

กู้กวนชีไม่รู้ความคิดในใจของเย่เทียนแน่นอน ไม่นานเท่าไร ทั้งสองก็มาหยุดอยู่หน้าประตูร้านอาหารที่ค่อนข้างมีระดับแห่งหนึ่ง

“นี่ไม่ใช่กวนชีเหรอ? บังเอิญจัง!”

ตอนที่พวกเขากำลังเดินเข้าประตู เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งลอยมาจากด้านข้าง

ทั้งสองหันหน้ามองไป เห็นผู้หญิงที่ค่อนข้างดูดีคนหนึ่งยิ้มเดินเข้ามา ดูจากรูปร่างและลักษณะแล้ว สามารถประเมินได้สักเจ็ดสิบห้าคะแนน ถือว่าระดับกลาง

“เยี่ยนลี่? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”

มองเห็นผู้มาเยือนแล้ว กู้กวนชีขมวดคิ้วเล็กน้อย ทักทายไปแบบเป็นมารยาท แต่กลับไม่เดินเข้าไป เห็นได้ชัดว่าไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์ลึกเกินกับอีกฝ่ายหนึ่ง

คนคนนี้เป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของกู้กวนชี ยังเป็นเพื่อนหอพักเดียวกัน เพราะทั้งสองคนเป็นคนหนึ่งที่ค่อนข้างโดดเด่นในโรงเรียน ดังนั้นหูเยี่ยนลี่คนนี้ จึงมักจะหาเรื่องวุ่นวายให้กู้กวนชี

กู้กวนชีรู้ความคิดของอีกฝ่าย ทว่าไม่ได้สนใจมากเกินไป เลือกที่จะรักษาระยะห่างอย่างเคารพ

“อ่อ ฉันมากินข้าวกับแฟนของฉันทางนี้ นัดเจอไม่เท่ากับบังเอิญเจอ พวกเราไม่ได้เจอกันนานมากแล้วนะ!”

หูเยี่ยนลี่แสดงท่าทางที่กระตือรือร้นมาก ก่อนที่กู้กวนชีจะเดินไปยังควงแขนของเธอไว้ จากนั้นชำเลืองมองทางเย่เทียนอย่างไม่ได้ตั้งใจ พบว่าเย่เทียนแต่งตัวธรรมดา ในสายตาเผยความเหยียดหยามนิดๆ

“คนนี้คือ?”

กู้กวนชีไม่อยากคุยพวกกับหล่อนมากนัก เย่เทียนกลับรู้สึกถึงการดูถูกในสายตาของอีกฝ่ายได้ไว มุมปากจึงเผยรอยยิ้มขบคิดออกมา เอ่ยปากอย่างเปิดเผย “สวัสดีครับ ผมชื่อเย่เทียน แฟนของเสี่ยวชี!”