ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 760

ฉึก！

รู้สึกถึงประตูห้องถูกเปิดออก กู้หยุนมองไปทันที รอจนเห็นหน้าของเย่เทียนชัดๆ ตาโตที่สว่างไสวคู่นั้นก็ปรากฏความเยือกเย็นออกมาทันที

“คุณเองหรอกเหรอ！”

กู้หยุนรีบลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ทันที ใบหน้าที่งดงามและละเอียดอ่อนจ้องมองเย่เทียนอย่างเยือกเย็น

ไม่ว่ายังไงกู้ยี่เจ๋อก็เป็นคนของตระกูลกู้ เป็นพี่ชายฝั่งพ่อของเธอ เย่เทียนดันเกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของกู้ยี่เจ๋อ เธอจะไม่รู้สึกโมโหได้ยังไงกันล่ะ？！

“ฉันเอง！”

เย่เทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง ก็พยักหน้าอย่างยิ้มกริ่มทันที ไม่ได้สนใจกับสีหน้าทางท่าที่เย็นชาของกู้หยุนเลย

หลู่ซีซานกลับคิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะรู้จักกับกู้หยุน พูดด้วยสีหน้าท่าทางอย่างแปลกประหลาดว่า : “น้องเสี่ยวหยุนคุณรู้จักเย่เทียนเหรอ？”

“รู้จัก？ไม่เพียงแค่รู้จักกันธรรมดาๆ！”

กู้หยุนยิ้มอย่างเยือกเย็น กลับว่าไม่ได้พูดถึงความขัดแย้งที่เกิดขึ้นกับเย่เทียน

เย่เทียนเลิกคิ้วขึ้น กลับคิดไม่ถึงว่ากู้หยุนจะปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้ แววตาสีดำเข้มคู่นั้นหรี่ลงแล้ว พูดอย่างยิ้มกริ่มว่า : “คนสวย ยังจำตอนที่อยู่ในงานเลี้ยงตระกูลเซวได้ไหม ฉันตีน้องชายของเธอไม่ใช่เหรอ ？หลังจากเกิดเรื่องเพื่อนรักของคุณคนนี้ก็มาหาฉันแล้ว”

“เพียงแต่ว่า เธอไม่รู้จักฉัน เพราะงั้นฉันก็เลยหยอกล้อเธอหน่อย ”

ระหว่างคำพูด เย่เทียนก้าวเข้าไปนั่งลงในห้องVIPแล้ว บรรยายเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นอย่างง่ายๆรอบหนึ่งแล้ว

หลู่ซีซานถูกทำให้ขบขันทันที คิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะมีด้านแบบนี้ด้วย เดิมทีอยากจะหัวเราะออกมา แต่อยู่ต่อหน้ากู้หยุน นั่นก็อาจจะทำร้ายจิตใจของกู้หยุนมากเกินไป ทำได้เพียงกลั้นไว้รีบพูดคำพูดดีๆให้เย่เทียน

“น้องเสี่ยวหยุน ฉันว่าเย่เทียนเขาไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ คุณอยากได้ถือสาเขาเลย”

“ไม่ได้ตั้งใจ？”

มุมปากของกู้หยุนเผยรอยยิ้มที่เยือกเย็น ถ้าหากเรื่องราวมันธรรมดาแบบนี้ก็ดีสิ

เย่เทียนกลับว่าไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพียงแค่ตอนที่กู้หยุนโกรธเพราะการตายของกู้ยี่เจ๋อ เขาก็กลอกตามองสองรอบ หันหน้ามาพูดกับหลู่ซีซานว่า : “คนสวย ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเพื่อนสนิทของคุณหน่อย ให้พวกเราสองคุยเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหม？”

“คุยกันส่วนตัวเหรอ？”

หลู่ซีซานตกตะลึง เงยหน้ามองทียน แล้วก็มองไปยังกู้หยุนอีก หลังจากที่เห็นกู้หยุนพยักหน้าให้เธอเล็กน้อย เธอถึงได้ลุกขึ้นยืน พูดอย่างจนใจว่า : “งั้นก็ได้！พวกคุณสองคนคุยกันส่วนตัว ฉันไปสั่งอาหารสักหน่อย อีกเดี๋ยวทุกคนกินข้าวด้วยกันนะ！ ”

พูดจบ หลู่ซีซานรีบเดินออกไปข้างนอกอย่างกระฉับกระเฉง

ปัง

รอจนหลู่ซีซานปิดประตูห้องแล้ว ภายในห้องก็เหลือเพียงแค่สองคน เย่เทียนพูดออกมาอย่างจนใจว่า : “ประธานกู้การตายของกู้ยี่เจ๋อไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉันเลยแม้แต่น้อย”

รอสักครู่หนึ่ง เย่เทียนสีหน้าเคร่งขรึม พูดอย่างจริงจังว่า: “ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากฉันอยากจะฆ่าเขาจริงๆ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทิ้งหลักฐานโง่ๆไว้แบบนี้”

“ฉันยอมรับว่าที่คุณพูดมาค่อนข้างมีเหตุผล แต่ว่า……”

ดวงตาที่งดงามของกู้หยุนสาดส่องความเยือกเย็นแวบหนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่านี่จะเป็นข้อบกพร่องที่คุณจงใจทิ้งไว้หรือเปล่าล่ะ？”

“ถ้าหากคุณคิดแบบนี้จริงๆ งั้นฉันก็คงไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ”

เย่เทียนยักไหล่อย่างอยากรู้มาก ถึงยังไงเขาก็ไม่สนใจว่ากู้หยุนจะคิดยังไงอยู่แล้ว