ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 767

เย่เทียนยุ่งมาก!อย่างน้อยขณะที่รับโทรศัพท์เหลยเหลาหู่ก็ยุ่งมากๆ!

มือที่หยาบและใหญ่ของเขาฉวยโอกาสลูบบนร่างกายที่บอบบางของหลี่ซูซาน ถ้าไม่มีเรื่องผิดคาดอะไร จะต้องมีศึกระหว่างทั้งสองแน่

ขณะที่เขาจะเริ่มลงมือทำอยู่แท้ๆโทรศัพท์กลับดังขึ้นมาในเวลาที่ไม่เหมาะสม

เย่เทียนรู้สึกกลัดกลุ้มใจ เดิมทีก็ไม่คิดที่จะไปสนใจแต่ในที่สุดเสียงเรียกเข้าก็ทำให้หลู่ซีซานตอบสนอง ผลักเย่เทียนด้วยความตื่นตระหนก ใบหน้าสวยประณีตมีสีแดงระเรื่อ

“ฉัน ฉันไปเข้าห้องน้ำหน่อย!”

พูดจบ ไม่รอให้เย่เทียนตอบสนอง เธอก็รีบวิ่งไปห้องน้ำ

มองดูร่างของหญิงสาวที่หนีไปด้วยความอับอาย เย่เทียนส่ายหัวอย่างอดไม่ไหว หยิบโทรศัพท์ออกมาดู ก็คือสายจากเหลยเหลาหู่โทรเข้ามา กดปุ่มรับสาย พูดอย่างอารมณ์เสียว่า: “เรื่องอะไรอีกล่ะ?”

เหลยเหลาหู่จะรู้ได้ยังไงว่าตนทำลายความอยากรู้อยากเห็นของเย่เทียนโดยไม่ตั้งใจ หัวเราะเสียงดังลั่น: “คุณชายเย่ ทุกอย่างราบรื่นเป็นไปตามแผน อูชิงเจ๋อพวกเขาพาชุยเต๋อไฉไปแล้ว

เย่เทียนระงับความโกรธเอาไว้ และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “อืม ยังมีอะไรอีกไหม?”

เหลยเหลาหู่ฟังน้ำเสียงที่หงุดหงิดของเย่เทียนไม่ออกพูดเจื้อยแจ้วว่า: “มี! คุณชายเย่! ฉันคิดว่าคุณต้องระวังอูชิงเจ๋อสักหน่อย เมื่อกี้หมอนั่นเล่นลูกไม้เล็กๆน้อยๆ ก็รับช่วงต่อกลุ่มลูกน้องของชุยเต๋อไฉไปอย่างง่ายดาย!”

“ฉันเข้าใจแล้ว ยังมีปัญหาอื่นอีกไหม?”

เย่เทียนจะมีกะจิตกะใจมาสนใจเรื่องพวกนี้ที่ไหนกันล่ะในใจคิดว่าถ้าหมอนี่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก เมื่อพบกันก็จะต้องทุบเขาจนบวมให้กลายเป็นหัวหมูแน่!

“คุณชายเย่ ยังมีอีกปัญหาหนึ่ง!”

เหลยเหลาหู่พูดเสนอแนะ: “กู่หงเลี่ยงอยู่ที่ฉัน จะจัดการเขาอย่างไรดี?”

“เอาอย่างนี้แล้วกัน คุณรอที่นั่นเดี๋ยวเดียว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เย่เทียนแม้ว่าจะโกรธก็ตาม แต่ก็รู้ว่าไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดอะไรพวกนี้ ทำได้เพียงถอนหายใจอย่างจำใจ ต่อไปค่อยมาคิดบัญชีกับเหลยเหล่าหู่

พูดจบ เย่เทียนวางสาย เขาหันมองไปยังประตูห้องน้ำที่ยังคงปิดอยู่

ต้องยอมรับเลยว่าหลู่ซีซานเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก แต่ในใจของเย่เทียนก็รู้ดี เมื่อกี้เป็นเพียงแค่ความวู่วามของเขาไปชั่วขณะในใจไม่ได้ชอบหลู่ซีซานจริงๆเลยด้วยซ้ำ

ถ้าเมื่อกี้ตกกระไดพลอยโจนก็ช่างเถอะแต่ตอนนี้ปล่อยให้เหลยเหลาหู่โทรศัพท์มารบกวนแล้ว เขาก็คงไม่อาจหน้าด้านทำต่อไปได้

คิดถึงตรงนี้ เย่เทียนลูบจมูกอย่างเก้ๆกังๆ พูดเสียงดังว่า: “ฉันมีธุระนิดหน่อย ฉันขอตัวก่อน! ครั้งหน้าหากมีเวลาว่างเราค่อยนัดกันใหม่!”

หลู่ซีซานที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำด้วยจิตใจที่ว้าวุ่นจะไปมีอารมณ์ที่ไหนกันล่ะ ในตอนนี้ก็ไม่ได้ตอบสนองเย่เทียนเลย

เย่เทียนรออยู่สักพัก และในที่สุดก็ทำเสียงถอนหายใจอย่างจำใจ เปิดประตูออกและเดินก้าวออกไป

จนกระทั่งเสียงปิดประตูดังขึ้นอีกครั้ง หลู่ซีซานที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำก็ค่อยๆมีสติกลับมา มองใบหน้าแดงๆของตัวเองตรงหน้ากระจก อดไม่ได้ที่จะยิ้มแห้งๆออกมาที่มุมปาก

ต้องยอมรับเลยว่า เย่เทียนเป็นผู้ชายที่เก่งมากๆคนหนึ่ง เป็นไปไม่ได้ถ้าจะบอกว่าเธอไม่หวั่นไหวเลยสักนิด แต่คิดๆดูอายุของทั้งสองคน นึกถึงน้องสาวเซ่เจีย ในใจของเธอก็วุ่นวายสุดขีด

เย่เทียนไม่รู้ว่าหลู่ซีซานกำลังคิดอะไรอยู่ เขาในตอนนี้ได้นั่งอยู่บนรถเก๋งแล้ว รีบเตรียมตัวมุ่งหน้าไปยังโกดังร้างที่เหลยเหลาหู่ส่งตำแหน่งให้

“นี่มันเรียกว่าเรื่องอะไรกันล่ะ!”

เย่เทียนถอนหายใจลึกๆ เขาเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ก็ต้องชอบสาวสวยอยู่แล้ว แต่การกระทำที่นิสัยไม่ดีเช่นนี้ กลับเปลี่ยนแปลงไม่ได้เลย

“ไม่ได้การล่ะ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป หวั่นชิงจะต้องตอนอวัยวะเพศฉันทิ้งแน่!

ในใจที่คิดเรื่องนี้มาตลอด เย่เทียนสตาร์ทรถแล้ว ไม่ได้คิดเรื่องนี้อีกต่อไป