ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 785

เรื่องที่เกิดขึ้นในบาร์ไลเทคยังคงดำเนินต่อไปในพื้นที่ทั่วเมืองจินของแก๊งหวงจี๋

คนของกู่เจิ้นเจียงและอูชิงเจ๋อกำลังจะสู้กัน แต่ฝ่ายตำรวจกลับส่งกองกำลังมาเต็มหน่วย บางพื้นที่โดนจับตัวไปทั้งที่ยังไม่เริ่มต่อสู้ บางทีสู้กันไปได้ครึ่งหนึ่งก็โดนพาตัวไป

ที่น่าสงสารที่สุดเห็นจะเป็นพวกที่สู้เสร็จแล้ว ยังไม่ทันดื่มด่ำกับความปีติแห่งชัยชนะ เหล่าตำรวจก็มาถึงกันอย่างทำลายบรรยากาศ และจับทุกคนกลับไปที่สถานีตำรวจ

คืนนี้ ถูกกำหนดไว้แล้วว่าเป็นคืนที่อลเวง!

แต่ในฐานะตัวการของเหตุการณ์ครั้งนี้ เขากลับไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเลย แต่นั่งอยู่ในภัตตาคารที่มีระดับที่สุดของเมืองจิน ทานอาหารค่ำใต้แสงเทียนสุดโรแมนติคกับหนึ่งในผู้หญิงที่สวยที่สุดของประเทศจีน

อาหารมื้อนี้ เย่เทียนกินอย่างมีความสุข นอกจากข้างกายมีดาราดังอย่างเซ่เจียอยู่เป็นเพื่อนแล้ว แม้แต่อาหารที่นี่ก็อร่อยเป็นพิเศษ!

เย่เทียนผู้อิ่มหนำเปรมปรีดิ์พิงเก้าอี้อย่างหมดสภาพ ท่าทางอยากหาไม้จิ้มฟันมาแทะฟัน

ส่งผลให้แขกเหรื่อรอบข้างไม่น้อยเห็นแล้วพากันส่ายหัว แต่ด้วยฐานะจึงไม่เข้าไปพูดอะไร

เซ่เจียไม่ว่าอะไรกับเรื่องนี้ หน้าตางดงามของเธอฉายรอยยิ้มอ่อนโยน เอ่ยเสียงอ่อน “เป็นยังไงบ้าง กินอิ่มหรือยัง?”

เย่เทียนพยักหน้าแรงๆ “อิ่มแล้ว! นี่เป็นมื้อที่ฉันกินอิ่มที่สุดตั้งแต่มาเมืองจิน”

“เว่อร์ขนาดนั้นเชียว?”

เซ่เจียมองเย่เทียนด้วยสีหน้าประหลาด พูดอย่างสงสัย “ด้วยฐานะของนาย ไม่น่าจะกินไม่อิ่มสิ”

“ไม่ใช่แบบนั้น ฉันแค่อยากสื่อว่าถึงแม้อาหารเลิศรสข้างนอกนั้นไม่เลว แต่ไม่มีสาวงามอย่างเธออยู่เคียงข้างนี่นา!”

เย่เทียนเอาใจเซ่เจียหน้าด้านๆ “บางที นี่คือที่เขาว่า สุราไม่ทำให้มึนเมา มนุษย์เลือกความเมานั้นเอง”

แม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเย่เทียนประจบ แต่เซ่เจียก็ยังเชื่อ รู้สึกหวานซึ้งในใจราวกับกินน้ำผึ้งเข้าไป หวานสุดๆ

หลังจากกินอิ่มแล้ว เซ่เจียไม่มีความคิดว่าจะอยู่ที่นี่นาน เธอเสนอ “ตอนนี้ยังพอมีเวลา เราออกไปเดินเล่นกันหน่อยไหม”

เย่เทียนย่อมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว เขาคลี่ยิ้มฟันขาว “ไม่มีปัญหา!”

เซ่เจียพยักหน้าเล็กน้อย ยื่นมือเรียกพนักงานมาคิดเงิน

เนื่องจากเซ่เจียแต่งตัวเต็มสูบ ทั้งใส่หมวก ทั้งแว่นตาดำ พนักงานจึงจำไม่ได้ว่าเธอเป็นดาราดัง “ทั้งสองท่านใช้จ่ายไปสองหมื่นเก้าพันเจ็ดร้อยหยวนครับ”

“ได้!”

เซ่เจียพยักหน้า ไม่รอให้เย่เทียนทำท่าควักเงิน เธอเป็นฝ่ายยื่นบัตรเครดิตไปให้

พนักงานเห็นดังนั้น จึงมองเย่เทียนอย่างดูถูก และรำพึงในใจว่าพวกเกาะผู้หญิงกินอีกแล้ว

เย่เทียนสัมผัสสายตาของพนักงานได้อย่างมีปฏิภาณ นึกโกรธในใจ “นายมองฉันแบบนี้หมายความว่ายังไง เห็นฉันเป็นพวกแมงดาหรือไง?”

“ไม่ๆๆ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นครับ คุณเข้าใจผิดแล้ว”

แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น แต่พนักงานกล้ายอมรับที่ไหน จึงรีบส่ายหัวปฏิเสธ

“เข้าใจผิด? สายตาที่นายมองฉันคิดแบบนั้นชัดๆ”

เย่เทียนโกรธมาก ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ “แต่ฉันขอบอกนายแบบไม่กลัวเลย ฉันเกาะผู้หญิงกินแล้วยังไง อิจฉามากล่ะสิ นายก็อยากได้แต่ดันไม่มีล่ะสิ!”

พนักงานได้ยินดังนั้นขาอ่อนจนแทบล้ม เคยเห็นคนหน้าด้าน แต่ไม่เคยเห็นคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน!

ลูกค้าโต๊ะข้างๆก็มีหน้าอึกอัก เพิ่งเคยเห็นคนเกาะผู้หญิงอย่างสง่าผ่าเผยขนาดนี้