ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 794

ปั้ง!

ฮาชิโมโตะ มินาโตะที่เดินออกจากดาดฟ้าได้สั่งให้คนล็อกประตูของดาดฟ้าไว้ แล้วพาทุกคนลงมาชั้นหนึ่งโดยไม่สนใจการต่อสู้ของเย่เทียนกับเสชื่ออีก

เห็นเพียงดวงตาที่เป็นประกายคู่นั้นของเธอมองไปยังสำนักงานใหญ่แก๊งหวงจี๋ที่อยู่ไม่ไกล ใบหน้าที่งดงามได้แสดงสีหน้าที่ดุร้ายออกมา ขอแค่เธอสามารถจัดการทุกคนที่อยู่ข้างในได้ เธอก็อาจจะสามารถควบคุมกองกำลังใต้ดินของเมืองจินก็ได้!

“แจ้งพวกของอูชิงเจ๋อที่ซ่อนตัวอยู่ บอกพวกเขาให้บุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่พร้อมกับเรา!

พวกที่ติดตามฮาชิโมโตะ มินาโตะมาต่างพากันเคลื่อนไหว โดยไปรวมตัวกับพวกลูกน้องของอูชิงเจ๋อ แล้วบุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่พร้อมกัน

คนของกู่เจิ้นเจียงที่ซ่อนตัวอยู่ไม่รู้ว่ากู่เจิ้นเจียงได้ตายไปแล้ว พอเห็นลูกน้องของอูชิงเจ๋อเริ่มเคลื่อนไหว พวกเขาก็เคลื่อนไหวโดยการบุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่พร้อมกัน

“เชี่ย! ทำไมพวกนั้นถึงสู้กันเองแล้วละ? อย่าบอกนะว่าทางพี่ใหญ่ล้มเหลวแล้ว?”

“ไม่หรอกมั้ง? ไม่อย่างนั้นพี่ใหญ่คงส่งสัญญาณให้เราตั้งนานแล้ว”

“จะพูดมากไปทำไม? พี่ใหญ่ยังอยู่ในนั้นนะ! บุกเข้าไปก่อนค่อยว่ากัน!”

หลังจากที่ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี คนของแก๊งมังกรฟ้าก็ตั้งสติได้ พวกเขานั้นถือเป็นหัวกะทิในหัวกะทิเลย ถึงจะมีแค่ร้อยกว่าคน แต่ก็ไม่ได้มีความหวาดหวั่นแม้แต่น้อย แถมแต่ละคนยังพร้อมสู้อย่างเต็มที่ด้วย!

ไม่นาน กองกำลังของทั้งสามฝ่ายก็มารวมกันอยู่ตรงประตูทางเข้าสำนักงานใหญ่ของแก๊งหวงจี๋ การตะลุมบอนครั้งใหญ่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น เสียงฆ่าฟันดังกึกก้อง!

ส่วนหอประชุมที่อยู่บนตึก หลังจากที่กู่เจิ้นเจียงล้มลง กลิ่นคาวเลือดอ่อนๆ ก็เริ่มอบอวลไปทั่ว กระตุ้นอารมณ์ของทุกคน

“เคลียร์พื้นที่ให้เรียบร้อยก่อน!”

สวีพานมองไปยังหยางซิงไห่ที่ลงมือด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ภาพเหตุการณ์ที่น่าตกใจเมื่อกี้ ทำให้โรคหัวใจของเขาแทบกำเริบเลย

ส่วนกู้หยุนก็ค่อยๆ ตั้งสติได้ ดวงตาอันสวยงามจ้องมองไปยังหยางซิงไห่ด้วยความตื้นตัน

หยงซิงไห่เหมือนจะรับรู้ได้ จึงพยักหน้าเบาๆ แล้วไปยืนอยู่ด้านหลังของกู้หยุนโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เหลยเหลาหู่ก็แอบโล่งอกไปเหมือนกัน การที่ส่งหยางซิงไห่ให้ไปอยู่กับอูชิงเจ๋อ เดิมทีก็เพื่อให้ไปสืบว่าฮาชิโมโตะ มินาโตะที่อยู่เบื้องหลังอูชิงเจ๋อมีการเคลื่อนไหวอะไรบ้าง ไม่นึกเลยว่าในช่วงชุลมุนจะสามารถช่วยชีวิตของกูหยุนเอาไว้ได้

ปั้ง!

แต่ทว่า ยังไม่ทันที่ทุกคนจะตั้งสติได้ ประตูของหอประชุมก็ถูกคนพังเข้ามา คนของแก๊งมังกรฟ้าคนหนึ่งได้วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วตะโกนเสียงดังว่า “พี่ใหญ่ แย่แล้ว ฮาชิโมโตะ มินาโตะนั่นจะพาคนบุกเข้ามาแล้วครับ!”

นี่มันก็ถือเป็นเรื่องปกติ ที่ทางฮาชิโมโตะ มินาโตะจะเป็นฝ่ายเคลื่อนไหวก่อน บวกกับการที่มีนักฆ่าชั้นยอดอีกหลายคนคอยช่วย จึงมีความหวังมากสุดที่จะบุกเข้ามาในสำนักงานใหญ่ของแก๊งหวงจี๋

“ฉันคิดไว้แล้วว่านังนั่นต้องรับมือไม่ได้ง่ายๆ แน่นอน!”

เหลยเหลาหู่สบถออกมา ยกปืนเล็งไปที่อูชิงเจ๋ออย่างไม่ลังเล แล้วลั่นไกทันที

ปั้ง!

อูชิงเจ๋อไม่มีทางคาดคิดว่าเหลยเหลาหู่จะลงมือแบบนี้ จึงได้กินลูกตะกั่วไปลูกหนึ่ง สองตาเบิกกว้าง แล้วล้มลงด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

“พวกคุณยอมสนับสนุนคุณกู้แล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ถึงเวลาที่พวกคุณจะได้แสดงความจงรักภักดีแล้ว!”

เหลยเหลาหู่กวาดตามองผู้คนที่กำลังตกตะลึง แล้วออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “ตอนนี้อูชิงเจ๋อตายแล้ว ถ้าพวกคุณไม่อยากให้แก๊งหวงจี๋ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นและถ้าไม่อยากตายละก็ ให้มารวมกันอยู่ข้างหน้าให้หมด ขวางนังฮาชิโมโตะ มินาโตะไว้ให้ได้ เพื่อรอคนของผมมา!”

มีหนึ่งในนั้นรู้สึกไม่พอใจ “ทำไมเราต้องเป็นคนไปขวาง….”

ปั้ง!

แต่น่าเสียดาย เหลยเหลาหู่ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูดจบก็ส่งกระสุนให้กินไปเม็ดหนึ่ง ทำให้เขาต้องเดินตามอูชิงเจ๋อไปในพริบตา

ดวงตาดั่งเสือของเหลยเหลาหู่จ้องมองไปยังทุกคน แล้วพูดอย่างอาฆาตว่า “ถึงผมจะเป็นคนที่มีเหตุผล แต่ว่าตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ที่จะคุยเรื่องเหตุผล ถ้าใครแม่ฃยังข้องใจอีกก็ก้าวออกมา ฉันจะส่งพวกแกลงไปรวมทีมกันข้างล่างเอง!”

ทุกคนยังมีใครกล้าพูดอะไรอีก ต่างพากันมองกันไปกันมา กลัวจะได้ลิ้มรสลูกกระสุนของเหลยเหลาหู่เข้า