ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 796

พอเห็นตี๋ต้าจื้อเล่นงานทีเดียวก็ทำให้ชายหัวล้านถึงกับเจ็บหนัก ฮาชิโมโตะ มินาโตะก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างแรง รู้ดีว่าตี๋ต้าจื้อเป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง แล้วจะกล้าประมาทอีกได้ยังไง สีหน้าก็ดูเคร่งขรึมอย่างสุดขีด

“ถอยไปก่อน! ฉันจัดการเอง!”

“ครับ! หัวหน้า!”

ถึงชายหัวล้านจะรู้สึกไม่พอใจ แต่เขาในสภาพสมบูรณ์ยังไม่สามารถรับการโจมตีเดียวของตี๋ต้าจื้อได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสภาพที่เจ็บหนักอย่างตอนนี้เลย แล้วยังจะกล้าฝืนอีกได้ยังไง

ในเวลาเดียวกัน ราวกับพวกลูกกระจ็อกทั่วไปที่อยู่รอบๆ จะรับรู้ได้ จึงขยับออกไปข้างๆ เปิดพื้นที่ให้ทั้งคู่ได้สู้กัน

“พี่ตี้นี่! ที่แท้พี่ตี๋ก็มาแล้วนี่เอง!”

“พี่ตี่ ฆ่านังนั่นทิ้งเลย!”

ภาพที่ไม่ธรรมดานี้ดึงดูดความสนใจของสมาชิกในแก๊งมังกรฟ้าได้อย่างรวดเร็ว พอเห็นว่าเป็นตี๋ต้าจื้อก็ฮึกเฮิมขึ้นมาทันที

ฮาชิโมโตะ มินาโตะไม่สนใจฟังอะไรพวกนั้น จ้องมองตี๋ต้าจื้อด้วยสีหน้าที่เย็นชา เธอรู้ดีว่าตี๋ต้าจื้อนั้นไม่ธรรมดา ในจุดนี้อาศัยแค่ตี๋ต้าจื้อสามารถจัดการกับชายหัวล้านเมื่อกี้ได้อย่างง่ายดายก็พอจะรู้แล้ว

คืนนี้ทุกคนที่เธอพามา มีคนไหนบ้างที่ไม่สามารถรับมือกับศัตรูถึงสิบคนได้? แต่ตี๋ต้าจื้อกลับสามารถจัดการสองคนอย่างง่ายดาย มันจึงเป็นการอธิบายความแข็งแกร่งของตี๋ต้าจื้อได้อย่างไม่ต้องสงสัย

“ถึงว่าทำไมเย่เทียนถึงสามารถหลอมรวมกองกำลังที่อยู่ใต้ดินของเมืองเจียงหนันได้เร็วขนาดนี้ ที่แท้ก็มีแกคอยช่วยอยู่ด้วยนี่เอง”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะยิ้มอย่างขมขื่น แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้เธอก็ไม่มีทางให้ถอยอีก

เพราะถ้าเลือกที่จะถอย หลายปีที่เธออยู่ในเมืองจินก็จะสูญเปล่า ถ้าไม่จนมุมจริงๆ เธอก็จะไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด

“ตายซะ!”

พอคิดได้อย่างนั้น ฮาชิโมโตะ มินาโตะก็คำรามออกมา ขยับขาอย่างต่อเนื่อง แล้วพุ่งเข้าใส่ตี๋ต้าจื้ออย่างรวดเร็ว

ตี๋ต้าจื้อได้แสดงรอยยิ้มออกมา พอเห็นหญิงสาวเป็นฝ่ายพุ่งเข้ามาเอง ดวงตาทั้งสองก็เป็นประกายเยือกเย็นขึ้นมาทันที และได้สวนหมัดไปอย่างไม่เกรงกลัว

ปั้ง!

เสียงที่อุดอู้ดังขึ้น หมัดของทั้งสองปะทะเข้าด้วยกัน ทุกคนต่างพากันหันไปมอง อยากรู้ว่าสองคนนี้ใครกันที่จะเหนือกว่า

“ถอยไปซะ!”

ทันใดนั้น ตี๋ต้าจื้อก็ได้คำรามออกมา กำลังภายในไหลเวียนอยู่รอบตัว และหมัดของเขาก็ทรงพลังมากขึ้น

เสียงตูมดังขึ้น ฮาชิโมโตะ มินาโตะถึงกดดันจนเรือนร่างอันเย้ายวนก็ต้องถอยหลังไปหลายก้าวอย่างควบคุมไม่ได้

แต่ในครั้งนี้ มันก็ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกใจไปตามๆ กัน ทุกคนต่างนึกไม่ถึงว่าฮาชิโมโตะ มินาโตะที่มีชื่อเสียงโด่งดังถึงกับเสียท่าในการโจมตีเดียว

ตี๋ต้าจื้อยิ้มออกมาด้วยความได้ใจ “เป็นไง? หมัดนี้ของฉันรสชาติใช้ได้เลยใช่มั้ย?”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะไม่ได้ตอบ แต่รูม่านตาที่กว้างขึ้นของเธอบ่งบอกถึงความตกใจอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าเมื่อกี้สัญชาตญาณของเธอรับรู้ไม่ได้ว่ามันผิดปกติ จนชักมือกลับอย่างรวดเร็ว เกรงว่ามือขวาของเธอคงถูกตี๋ต้าจื้อทำลายไปแล้ว

“เชี่ย! ไอ้หมอนั่นมันมาจากไหนกัน? ทำไมถึงเก่งกว่าหัวหน้าฮาชิโมโตะได้เนี่ย?”

“ประมาท! หัวหน้าฮาชิโมโตะต้องประมาทแน่ๆ!”

มันทำให้พวกลูกน้องของอูชิงเจ๋อเกิดแตกตื่นขึ้นมา ยังไงพวกเขาก็พอรู้ถึงความแข็งแกร่งของฮาชิโมโตะ มินาโตะมาบ้าง ถึงได้เริ่มพูดให้กำลังใจตัวเองขึ้นมา

แต่ฮาชิโมโตะ มินาโตะนั้นรู้อยู่แก่ใจดี ว่าตนนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตี๋ต้าจื้อ แต่ว่าเมื่อมีคนมองดูเยอะขนาดนี้ ถ้าเธอยอมรับว่าสู้ไม่ได้ มันก็จะเป็นการตัดกำลังใจของทุกคนลงมากเลย

พอคิดได้อย่างนั้น ฮาชิโมโตะ มินาโตะก็จำต้องกัดฟัน แล้วพุ่งใส่ตี๋ต้าจื้ออีกครั้ง

“ฉันอุตส่าห์คิดว่าเธอจะเก่งมาก ดูท่าตำแหน่งหัวหน้าสาขาแห่งกิลด์แห่งความมืดของเธอนั้น คงเป็นเพราะความดีความชอบของพี่เธอซะมากกว่า!”

ตี๋ต้าจื้อส่ายหัวอย่างผิดหวัง รู้สึกหมดอารมณ์และอยากจัดการให้เสร็จเรื่องเร็วๆ