ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 818

บนถนนเส้นกว้างใหญ่ แต่กลับมีแต่รถของพวกเย่เทียนที่ขับอยู่บนถนน เพิ่งชนะกันมาแท้ๆ แต่ทุกคนกลับมีสีหน้าหนักใจเหมือนเดิม

เนื่องจากรถกันกระสุนคันนั้นถูกทำลายตอนที่รับมือกับบริษัทนักฆ่า 4คนที่นั่งรถคันนั้นมาก็เปลี่ยนมาขับมอเตอร์ไซต์กันคนละคัน ขับอารักขารถยนต์กันกระสุนหน้าหลังฝั่งละ2คัน

ถึงแม้จะบอกว่าพวกเขาตัดสินใจแล้ว แต่ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับดินอย่างหยวนเข่อเหวย ก็ยังมีสีหน้ากังวลเหมือนกัน

อย่างไรเสีย ครั้งนี้ต้องรับมือกับผู้แข็งแกร่งระดับฟ้า！

ความน่ากลัวแบบนี้ ส่วนใหญ่แล้วทั้งชีวิตก็ยังไม่มีโอกาสได้พบเจอแบบนี้เลย ตอนนี้พวกเขาต้องมาสู้รบด้วย หนักใจแค่ไหนคิดดูก็รู้

นี่เป็นครั้งแรกของพวกเขา และอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย！

“จะกังวลขนาดนี้ทำไม?”

พอเห็นพวกสภาพของพวกหยวนเข่อเหวยทั้งสามคน อยู่ดีเย่เทียนก็พูดขึ้นมา เพื่อต้องการจะลดความตึงเครียดของบรรยากาศลง

“คุณไม่กังวลได้หรือไง?”

หยวนเข่อเหวยมองบนใส่เย่เทียนอย่างหัวเสียเบาๆ แล้วหัวเราะพูดอย่างสะใจว่า “แต่ว่านะ ผมก็อยากจะเจอเหมือนกัน！”

เย่เทียนก็เงียบ แล้วถามต่อ “คุณยังมีอะไรที่ปล่อยวางไม่ได้ไหม?”

หยวนเข่อเหวยอึ้ง แล้วบืนปากพูดว่า “เดี๋ยวนะ คุณต้องพูดอะไรที่มันไม่เป็นมงคลแบบนี้ด้วยไหมเนี่ย?”

“กันไว้ก่อนไง”

เย่เทียนทำท่าหัวไหล่ตก แล้วก็พูดตามตรงว่า “ผมก็ไม่กลัวที่จะบอกพวกคุณหรอกนะ ว่าผมได้เขียนจดหมายลาตายไว้แล้ว ถ้าอีกสองวันผมไม่กลับไป ก็จะมีจดหมายที่ผมกำหนดเวลาไว้ส่งไปให้พวกเธอ”

ขณะที่พูด ในหัวของเขาก็มีภาพของเฉินหวั่นชิงผุดเข้ามา จากนั้นก็เป็นจี้เยียนหรัน ซูเหมย หลู่ซีซาน และทุกคนที่สนิทกับเขา

จนกระทั่งตอนนี้ เขาเองก็เพิ่งตื่นรู้ขึ้นมาได้ ว่าทาที่แท้รอบตัวตนเองก็ห้อมล้อมไปด้วยสาวงามมากมายขนาดนี้

ยิ่งชัดเจนในจุดนี้ เขาก็ยิ่งไม่อยากตายไป เขายังมีเรื่องอีกมากมายที่ยังไม่ได้ทำ อย่างน้อยก็ติดค้างผู้หญิงพวกนี้ไว้มากมาย ทำอย่างไรก็ต้องไปไถ่โทษใช่ไหมล่ะ?

หยวนเข่อเหวยอึ้ง แล้วก็มองไปยังเงารถมอเตอร์ไซต์ลางๆ ตรงหน้า “ผมจะเขียนหรือไม่เขียนก็ไม่ต่างกัน”

ชิวหย่าที่อยู่ด้านหน้าก็เหมือนจะรับรู้อะไรได้ เลยหันกลับมามองคนในรถยนต์ด้านหลัง ใบหน้าเรียวๆ ก็แดงขึ้นมา

“ผมพอจะเข้าใจอยู่ว่าคุณหมายความว่าอะไร”

เย่เทียนก็พยักหน้าเหมือนคิดอะไรได้ มุมปากกำลังอยากปริยิ้มออกมา แต่สีหน้าก็กลับไปเคร่งเครียดเหมือนเดิม

ไม่ใช่เรื่องอะไร แต่เขารับรู้ได้ว่าด้านหน้ามีอะไรผิดปกติ！

พวกของหยวนเข่อเหวยทั้งหลาย ถึงแม้จะไม่ได้ตอบสนองดีเท่าเย่เทียน แต่พวกเขาก็พอรับรู้ถึงพลังอันตรายบางอย่าง แล้วก็พากันหยุดรถลง

ไม่ถึง2วินาที ด้านหน้าที่ไม่มีใครอยู่เลยนั้น ก็มีเงาดำโผล่ออกมา1คน วินาทีก่อนยังไกลออกไปกว่าร้อยเมตร วินาทีต่อมาก็เข้าใกล้ไม่ถึง3เมตรแล้ว ราวกับหายตัวได้ในเสี้ยววินาที

“ให้ตายเถอะ！นี่มันเกินไปหน่อยหรือเปล่าวะเนี่ย?”

เปาโสงที่นั่งอยู่ข้างเบาะคนขับก็อึ้งตาค้าง อดตะโกนออกมาไม่ได้

คำพูดเมื่อครู่ก็เป็นเหมือนคำพูดในใจของพวกชิวหย่าแล้ว ถึงแม้พวกเขาจะรู้นานแล้วว่าเสว่อิ่งไม่ธรรมดา และก็ได้ดูเอกสารข้อมูลเกี่ยวกับมาบ้าง แต่ความเคลื่อนไหวรวดเร็วของเสว่อิ่ง ก็ยังทำให้พวกเขาตกใจไปไม่น้อยเหมือนกัน

“หมอนี่คือเสว่อิ่งใช่ไหม?”

หยวนเข่อเหวยพยายามกดความกังวลในใจไว้ สีหน้าก็จ้องมองเสว่อิ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

สีหน้าของเย่เทียนก็ดีกว่าไม่น้อย เมื่อครู่นี้เขาพยายามตั้งสติไว้อย่างมาก อย่างน้อยก็ยังพอเห็นเศษเงาของเสว่อิ่งได้ชัดเจนหน่อย