ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 835

ตามองเห็นชายถือมีดกระโจนเข้ามา พิจารณาถึงพลังงานสองส่วนที่ขัดแย้งไม่หยุดภายในร่างกายตนเอง เพื่อไม่ให้เพิ่มความขัดแย้งให้กันและกัน เย่เทียนจึงทำได้เพียงพลางสู้พลางถอย รู้สึกเสียใจครู่หนึ่ง รู้แต่แรกว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้ น่าจะพาตี๋ต้าจื้อเข้ามาด้วยกัน

เขามองออกว่า ชายถือมีดตรงหน้าคนนี้คงเพิ่งเข้าสู่แดนระดับดินได้ไม่นานมากนัก นี่สำหรับตี๋ต้าจื้อที่กำลังอยู่ระดับดำสูงสุดแล้ว ย่อมเป็นคู่ต่อสู้ฝึกฝนอย่างดีมากแบบไม่ต้องสงสัย เชื่อว่าผ่านการสู้รบกับชายถือมีด ต้าตี๋จื้อยิ่งเข้าสู่แดนระดับดินได้เร็วขึ้น

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ในใจเย่เทียนยังคงหลงอยู่ในความคิดมากมาย แต่การกระทำกลับไม่ประมาทสักนิด ถึงแม้เขาจะไม่กล้าใช้การชี่ทิพย์สักเท่าไร แต่ทักษะเตะต่อยของเขายังไม่เลวพอกัน

การโจมตีแทบจะทุกครั้งของชายถือมีด เย่เทียนมักจะสามารถหลบออกมาในนาทีอันตรายล่อแหลมได้ เฉียดผ่านกับคมมีดดุเดือดนั้นได้แบบอันตรายมาก

ชายถือมีดยิ่งสู้ก็ยิ่งโกรธ ทนไม่ไหวพึมพำเสียงดังว่า “ทำไมแกถึงเป็นแบบนี้? เป็นผู้ชายก็อย่าหลบสิ มาสู้กับฉันแบบสง่าสักตั้ง!”

เย่เทียนแบมือสองข้างออก ทำลักษณะจำใจอย่างมาก “ไม่เอาสิ! ฉันบอกกับนายแล้วว่าเป่ายิ้งฉุบตัดสินแพ้ชนะนายก็ไม่เต็มใจ พวกเราไม่มีความแค้นต่อกัน นั่งลงปรึกษาหารือกันดีๆ ไม่ได้เหรอ?”

ชายถือมีดโกรธจนหน้าแดง ร้องคำรามว่า “แกแม่งรอฉันไว้นะ ฉันจะจับแกมาตีให้บวมจนกลายเป็นหัวหมูเลย!”

ระหว่างที่พูด เขาก็ไม่ได้หยุด ยังกระทืบเท้า ทันใดนั้นพื้นดินปรากฏรอยเท้าออกมา แวบเดียวแฉลบผ่านไปด้านหน้าของเย่เทียน ภายใต้การสาดส่องของแสงจันทร์สลัว คมมีดในมือเปล่งประกายแสงเย็นเฉียบแหลมคม ฟันไปทางเย่เทียนอย่างไม่หวาดหวั่น

เย่เทียนอดตกใจไม่ได้เลย กลับนึกไม่ถึงว่าพลังระเบิดของชายถือมีดจะแรงขนาดนี้ เวลานี้ไม่สนใจแล้วว่าจะกระเซอะกระเซิงอย่างไร รีบกลิ้งฉับไวหลบออกมาทันที

ชายถือมีดมองจนในใจหัวเราะเยาะไม่หยุด ถือมีดวิ่งเข้ามาอีกครั้งดุจเสือดุร้าย เดิมทีไม่ให้โอกาสเย่เทียนได้หายใจ

คมมีดอันดุร้ายแวบผ่าน สายตามองเห็นว่ากำลังจะตกลงบนตัวของเย่เทียน แต่ในเวลานี้เอง ไม่เห็นความตื่นตระหนกของเย่เทียนสักนิด ขยับเท้าสักหน่อย ไถลออกด้านข้างอย่างประหลาดสักสองสามก้าว

“หือ?”

ฉากนี้ทำให้ชายถือมีดอดตะลึงในใจไม่ได้ เขามีความมั่นใจเต็มที่ต่อการโจมตีเมื่อสักครู่นั้น กลับนึกไม่ถึงว่าจะปรากฏอุบัติเหตุขนาดนี้

ถึงพูดเช่นนี้ การตอบสนองของเขาก็ไม่ช้า ขณะเดียวยังแอบด่าเย่เทียนปลิ้นปล้อนในใจ หมุนพลิกข้อมือต่อเนื่อง จากที่ฟาดฟันก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นกวาดล้าง

ตามองเห็นคมมีดโจมตีมาอีกครั้ง เย่เทียนไม่ได้ตื่นตกใจแต่อย่างใด แม้กระทั่งมุมปากวาดเส้นรัศมีวงกลมเรียบๆ ขึ้นแล้ว มือขวามีเหรียญอันหนึ่งเพิ่มมาอย่างน่าประหลาด งอนิ้วแล้วดีดไปทีหนึ่งฉับพลัน

เคล้ง!

เหรียญโจมตีบนตัวมีดอย่างหนักในทันใด กระทบจนเกิดประกายไฟพร่าตาออกมา

ชั่วขณะนั้นชายถือมีดรู้สึกถึงพลังยิ่งใหญ่จากบนมีดกระจายไปทั้งตัว อดตกตะลึงไม่ได้ทันที ทว่าดันไม่มีการตอบสนองเข้ามา

ไม่รอให้เขามีปฏิกิริยามาอีก หางตากลับเหลือบเห็นเย่เทียนแนบตัวเข้ามาจากด้านข้าง ในลูกตาหมัดขนาดใหญ่นับวันยิ่งใหญ่ขึ้น

ปึง!

เสียงทุ้มดังขึ้นทีหนึ่ง ชายถือมีดตอบสนองมาไม่ทันโดยสิ้นเชิง หน้าอกโดนเย่เทียนต่อยอย่างหนักสักหมัด

“อะเหอะ?”

ชั่วขณะหนึ่งชายถือมีดอดไม่ไหวส่งเสียงพึมพำทุ้มๆ ออกมา ร่างกายใหญ่โตกระเด็นออกไปด้านหลังแบบควบคุมไม่อยู่ ราวกับว่าวที่สายเชือกขาด วาดเป็นเส้นโค้งที่งดงามออกมาเส้นหนึ่ง จากนั้นหล่นที่พื้นอย่างหนักอึ้ง

“โอ๊ย! เจ็บจะตายแล้ว!”

ชายถือมีดรีบเด้งตัวกลับหลังลุกขึ้นยืนทันที ลูบหน้าอกอยู่ด้วยท่าทางเจ็บทรมาน