ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 878

เมื่อเห็นว่าโล่ทิพย์ป้องกันกายที่เย่เทียนนำมาใช้นั้นสามารถต้านทานการโจมตีของเสียงขลุ่ยได้ มันทำให้หญิงสาวที่คลุมใบหน้าที่เคยภาคภูมิใจมาตลอดรู้สึกสะเทือนใจ

บนโลกนี้เธอเป็นสาวงามที่สมบูรณ์แบบที่สุด เธอมีความมั่นใจเหมือนกัวหมิงเลี่ยงเมื่อเจอการโจมตีด้วยวิธีนี้มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แล้วไอ้ผู้ชายที่ไม่มีชื่อเสียงคนนั้นทำได้อย่างไร?

“เสียงขลุ่ยนี้แว่วมาจากด้านหน้าไม่ไกลนัก น่าจะเป็นศิษย์พี่หญิงที่กำลังต่อสู้กับไอ้ถ้ำมองที่น่ารังเกียจคนนั้น ทุกคนรีบเร่งความเร็ว ไม่ว่ายังไงในวันนี้ต้องจับไอ้สารเลวนั่นให้ได้!”

ในขณะนี้ ได้ยินเสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความโกรธดังจากที่ไม่ไกลนัก และจากนั้นก็เป็นเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ

“สาวงาม ฉันยอมรับว่าเพลงที่คุณเป่านั้นไพเราะจริงๆ แต่ขอโทษด้วยนะที่ตอนนี้ฉันต้องไปแล้วจริงๆ มิฉะนั้นฉันกลัวว่าศิษย์พี่หญิงและศิษย์น้องเหล่านั้นของคุณจะสับฉันแล้วเอาไปเป็นอาหารสุนัข”

เย่เทียนไหนเลยจะกล้าอยู่ต่อ จู่ๆก็ยกมือขึ้น ในขณะเดียวกันเหรียญสามเหรียญได้โยนไปทิศทางหญิงสาวที่คลุมใบหน้า จากนั้นก็หันกลับมาและกำลังจะวิ่งหนี

แต่จากหางตาของเขาพบว่า หญิงสาวที่คลุมใบหน้าไว้ไม่ได้หลบหลีก ยังคงใช้มือจับขลุ่ยหยกและกำลังเป่าขลุ่ย

อันที่จริง หญิงสาวที่คลุมใบหน้าคนนี้ขณะนี้กำลังมีทุกข์แต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเธอไม่ต้องการต่อต้าน แต่เพราะเธอไม่สามารถต้านทานได้!

แม้ว่าวิธีการต่อสู้เช่นนี้จะมีความร้ายกาจมาก แต่ก็มีข้อเสียอย่างร้ายแรงอย่างหนึ่ง เมื่อเป่าเพลงไปแล้ว ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร ต้องเป่าทุกท่วงทำนองจนจบ ไม่เช่นนั้นจะถูกย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองอย่างรุนแรง!

หญิงสาวที่คลุมใบหน้าชั่งน้ำหนักในใจ เร่งพลังภายใน และพยายามใช้พลังจากเสียงขลุ่ยเพื่อกระแทกเหรียญออกไป

ปัญหาสำคัญคือ เย่เทียนรู้ตั้งนานแล้วว่าหญิงสาวที่คลุมใบหน้ามีความแข็งแกร่งระดับกลาง อย่าคิดว่าสามเหรียญที่เขาโยนไปมันจะเป็นเรื่องธรรมดา แต่จริงๆแล้วมันมีพลังที่แข็งแกร่งมาก แค่ต้องการให้หญิงสาวคลุมใบหน้าหลบหลีกชั่วขณะหนึ่ง เพื่อเขาจะได้ใช้โอกาสหลบหนี

ช่วงระหว่างนั้น เหรียญที่ได้รับผลกระทบจากคลื่นเสียงนั้นแม้ว่าความเร็วจะช้าลง แต่เหรียญหลายเหรียญนั้นท้ายที่สุดก็ยังไม่หยุด

ที่สำคัญที่สุดคือ มีเหรียญหนึ่งที่พุ่งไปตรงๆกระทบใส่ขลุ่ยหยกในมือของหญิงสาวที่คลุมใบหน้า

แกร็ก!

ด้วยเสียงที่คมชัด ขลุ่ยหยกที่อยู่ในมือของหญิงสาวที่คลุมใบหน้าก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และส่งผลให้มีลมแรงพัดไปทุกทิศทุกทาง

ผ้าคลุมหน้าสีขาวของหญิงสาวที่คลุมใบหน้าก็ฉีกขาดเป็นชิ้นๆ เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงามที่เคยซ่อนไว้

ผลกระทบจากลมแรง เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะเดินโซเซไปข้างหน้าสองสามก้าว เมื่อเขาตั้งสติได้แล้วหันมาสังเกตดูสถานการณ์ของหญิงสาวที่คลุมใบหน้า เสื้อผ้าบนร่างของเธอก็มีเสียงแกร็กๆ และก็กลายเป็นผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อย เผยให้เห็นผิวที่ขาวนวลเหมือนทารก

“ผมไม่ได้ตั้งใจ!”

เย่เทียนจ้องมองเป็นเวลาสามวินาที จากนั้นก็ตั้งสติได้ บ่นพึมพำแล้วหันหลังวิ่งหนีไป

เมื่อกี้แค่ได้มองแค่ผิวเผิน หญิงสาวที่คลุมใบหน้าก็เกลียดจนจะควักลูกตาเขาออกมา ตอนนี้เห็นทั่วร่าง คงต้องฆ่าเขาแน่นอน?

เมื่อรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกของสายลม หญิงสาวที่คลุมใบหน้าก็ตั้งสติขึ้นมาได้ รีบปิดร่างกายและหมอบลง ดวงตาที่สวยงามและโกรธแค้นของเธอจ้องมองไปที่ด้านหลังของเย่เทียนที่วิ่งหนีไป

“ศิษย์พี่เตี๋ยอู่……”

ผู้หญิงชุดขาวที่เคยต่อสู้กับเย่เทียนกรีดร้องออกมา แล้วรีบวิ่งขึ้นมาจากด้านข้าง ถอดเสื้อแจ็กเกตออกแล้วสวมให้หญิงสาวที่คลุมใบหน้า

ใช่แล้ว หญิงสาวที่คลุมใบหน้าคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เป็นศิษย์พี่หญิงใหญ่แห่งสำนักซวนซวง ที่รู้จักกันในนามสาวงามที่สวยที่สุดในเมืองเถาหยวน เทพธิดาเตี๋ยอู่!

ดวงตาที่สวยงามและดุดันแฝงด้วยความพิฆาตของเทพธิดาเตี๋ยอู่ และก็พูดอย่างเย็นชา “หลิงเอ๋อเรื่องนี้ฉันไม่ต้องการให้มีคนรู้มากกว่านี้ แม้แต่อาจารย์ก็อย่าให้รู้ มิเช่นนั้นเธอก็อย่าโทษฉันที่ใจดำ!”

หญิงชุดขาวซึ่งมีชื่อว่าหลิงเอ๋อ ตัวสั่น และรีบยืนยัน “ศิษย์พี่หญิงไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่บอกใครแน่นอน!”