ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 91

“นี่มัน……”

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนอึ้งกันไปอย่างอดไม่ได้

มู่หยุนเทียนทอดสายตาไปที่เย่เทียน “น้องคนนี้สายตาเฉียบแหลมดีนี่ ขนาดฉันเองยังเกือบมองพลาดไป”

เมื่อคำพูดนี้ถูกเอื้อนเอ่ยออกไป ทุกคนจึงได้รู้ว่าถังซานฉ่ายที่ราคาไม่เบานี้เป็นของปลอมอย่างไม่ต้องสงสัย

ส่วนลิ่วหรั่นสีหน้าซีดเผือดไปทันตา คนทั้งคนตัวสั่น ทรงตัวไม่อยู่จนฟุบลงไปอยู่ที่พื้น วิญญาณแทบหลุดออกจากร่า เขากลัวจนสองขาสั่นงึกงัก

ถึงยังไงทุกคนในที่นี้ต่างเป็นคนใหญ่คนโตในเจียงหนัน แม้แต่เยี่ยนจื่อเฉินที่มาจากเมืองจินยังมีอำนาจล้นฟ้า

ไปหลอกลวงคนแบบนี้ ต่อให้เขาไม่ตายก็คงต้องพิการ

“คุณชายเยี่ยน….คุณ คุณฟังผมอธิบายก่อนนะครับ…..”

เมื่ออยู่ต่อหน้าความเป็นความตาย ลั่วหรั่นไม่กล้าคิดอะไรมากไปกว่านี้ เขารีบปริปากแก้ตัว

“อธิบาย? แกไปคิดหาทางรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้เถอะ”

เยี่ยนจื่อเฉินพูดด้วยสีหน้าเย็นเยียบ

เขาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของสีหน้าลิ่วหรั่น จะไม่รู้ได้ยังไงว่าตัวเองโดนหลอก สายตาเขาจ้องเขม็งไปที่ลิ่วหรั่นราวกับพ่นไฟได้

ระหว่างที่พูดอยู่ เขาเบนสายตาไปที่จี้เจิ้งโก๋

ถึงยังไงก็ไม่ใช่ถิ่นตัวเอง เรื่องบางเรื่องเขาก็ยังต้องหวังพึ่งตระกูลจี้

"เด็กๆ นำตัวเขาไป!"

จี้เจิ้งโก๋เข้าใจทันที จึงออกคำสั่งโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

ทันใดนั้น ก็มีบอดี้การ์ดตัวล่ำบึ้กสามสี่คนเดินเข้ามา ลากลิ่วหรั่นออกไปโดยไม่สนใจการดิ้นรนกระเสือกกระสนของเขา

และในนาทีนั้น เยี่ยนจื่อเฉินก็ทอดสายตาไปที่เย่เทียน

"แกรู้แต่แรกแล้วว่าม้าสามสีนั้นเป็นของปลอม แค่เช็ดถูก็จบ แกจะทุ่มมันลงพื้นทำไม!"

"ถ้าว่ากันตามเหตุผลก็ใช่"

เย่เทียนหัวเราะคิกคัก "แต่ฉันคิดว่าหลังจากแกรู้ว่านี่เป็นของปลอมแล้วก็ต้องทุ่มลงพื้นอยู่ดี ยังไงก็ต้องทุ่มอยู่ดี ฉันก็ฉวยโอกาสนี้ทำเอาสะใจไง"

"ทุ่มโหลเส็งเคร็งราคาสิบสามล้านไม่ได้สะใจธรรมดาเลยนะ!"

"แก!"

เยี่ยนจื่อเฉินโมโหจนกัดฟันกรอด

เงินไม่กี่สิบล้านไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา

แต่ท่าทางของเย่เทียนเยาะเย้ยเขาชัดๆ!

อีกอย่าง ถังซานฉ่ายเป็นของปลอม อีกสองชิ้นก็คงเป็นของปลอมเช่นกัน

แต่เย่เทียนกลับรอจนเขาประมูลมาถึงชิ้นที่สามถึงพูดอธิบาย จงใจชัดๆ!

คนระดับเขาเห็นหน้าตาเป็นสิ่งสำคัญ ทีแรกเขายังดูถูกคนที่ถูกทอดทิ้งอย่างเย่เทียน แต่เวลานี้เขาเองเป็นคนที่ต้องอับอายขายขี้หน้า

"แกอะไรอีก? ฉันช่วยแกไว้นะ ช่วยทลายแผนหลอกลวงนี้ให้แก แกควรจะขอบคุณฉันไม่ใช่หรอ?"

เย่เทียนไม่สนความมุ่งร้ายในสายตาของเขา และถามอย่างหยอกล้อ

หลังจากคำพูดนี้ถูกเอื้อนเอ่ย เยี่ยนจื่อเฉินโมโหจนแทบระเบิดอารมณ์เสียตรงนั้น!

"แก…..แกรอก่อนเถอะ เดี๋ยวเราได้เห็นดีกัน!"

เยี่ยนจื่อเฉินกำหมัดแน่น ทิ้งคำพูดโหดเหี้ยมไว้ก่อนจะหันหลังเดินออกไป

"เดี๋ยวสิ แกนี่ขี้งกชะมัดเลย โดนหลอกไปตั้งสามสิบกว่าล้าน แบ่งให้ฉันสักล้านแปดแสนเป็นค่าแรงจะเป็นอะไรไป?"

เหมือนเย่เทียนกลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธไม่พอ ถึงราดน้ำมันบนกองไฟเพื่อแทงใจดำเขา

เยี่ยนจื่อเฉินเท้าสะดุดจนเกือบล้มลงกับพื้น ความเกลียดชังที่มีต่อเย่เทียนยิ่งทวีคูณขึ้นไปอีก

พอเห็นท่า เย่เทียนแอบหัวเราะในใจ เขาลูบคลำหนึ่งในชิ้นส่วนของถังซานฉ่ายและเก็บเข้ากระเป๋าตัวเอง

เห็นเยี่ยนจื่อเฉินออกไปอย่างมีน้ำโห คิ้วเรียวของหลินอ้าวเสว่ขมวดเป็นปม

ไม่ว่ายังไงเยี่ยนจื่อเฉินก็เป็นคนของตระกูลเยี่ยนแห่งเมืองจิน การกระทำของเย่เทียนก่อนหน้านี้เรียกได้ว่าเป็นการล่วงเกินเขาอย่างสมบูรณ์

หากเยี่ยนจื่อเฉินคิดจะทำอะไร ด้วยความสามารถของเขาไม่มีใครหยุดเขาได้หรอก!

ต่อให้เย่เทียนเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างตระกูลฉินได้ก็เถอะ!

"เย่เทียน นายจะหยิ่งยโสเกินไปแล้ว นายไปมีเรื่องกับเยี่ยนจื่อเฉิน เขาจะยอมปล่อยให้นายได้มีชีวิตต่อไปดีๆได้ยังไง?"