ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 92

"น้องเย่ใช่มั้ย ไม่ทราบว่าคุณดูออกได้ยังไงว่าถังซานฉ่ายนั่นเป็นของปลอม?"

เย่เทียนเพิ่งเดินเข้าไปข้างใน ชายชราที่ชื่อมู่หยุนเทียนก็รีบเข้ามาต้อนรับและถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

มู่หยุนเทียนท่องโลกมาเป็นเวลาหลายปี นอกจากการหาโอกาสที่เหมาะสมในการบรรลุบูโด สิ่งที่เขาชอบสุดก็คือวัตถุโบราณแบบนี้

เขาอยู่ในแวดวงนี้มานานหลายปี แต่ก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะโบราณวัตถุทั้งหมดได้ว่าชิ้นไหนเป็นของจริง ชิ้นไหนเป็นของปลอม แต่ เย่เทียนแค่มองไกลๆก็สามารถประเมินได้ว่าถังซานฉ่ายนั้นเป็นของจริงหรือของปลอม!

แม้ว่าเย่เทียนยังเด็กอยู่มาก แต่ด้วยสายตาของเขา เป็นคนระดับตำนานในวงการของโบราณได้อย่างแน่นอน!

"เอ่อ......"

เย่เทียนชะงักไป คิดไม่ถึงว่ามู่หยุนเทียนจะกระตือรือร้นเช่นนี้จ

"ไอ้มู่ แกอย่าไปทำให้คุณเย่กลัวสิ วันนี้ใช่เวลาพูดถึงเรื่องนี้มั้ย!"

จี้เจิ้งโก๋เห็นท่ารีบก้าวยาวๆเข้ามา มองมู่หยุนเทียนและพูดอย่างอ่อนใจ

มู่หยุนเทียนทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ตาเป็นประกาย “ไม่ใช่เวลาคุยเรื่องนี้จริงๆแหละ น้องเย่ ถ้ามีเวลาเรามาคุยกันส่วนตัวหน่อยนะ”

ระหว่างที่พูดเขาขยิบตาให้เย่เทียนอย่างสื่อความหมาย

เย่เทียนขนลุกขึ้นมาทันที ตาแก่นี่คงไม่ได้มีความชอบประหลาดอะไรใช่มั้ย

"คุณเย่ ความจริงที่วันนี้ชวนคุณมาก็เพราะมีบางอย่างอยากจะถามคุณ"

หลังจากที่ทั้งสามคนนั่งลงแล้ว จี้เจิ้งโก๋ถึงกล่าวขึ้น

เย่เทียนกระตุกยิ้มที่มุมปาก มองจี้เจิ้งโก๋ด้วยรอยยิ้มบางๆ "คุณชวนผมมาเพราะเรื่องที่ผมช่วยหาซื้อสมุนไพรและเตาทองแดงให้ตระกูลจี้ของคุณใช่มั้ย"

พอเขาพูดแบบนี้ จี้เจิ้งโก๋ก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วน แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นคนในกองทัพมาก่อน ตรงไปตรงมาจนชินแล้ว จึงพยักหน้าแต่โดยดี

"ใช่แล้ว!"

"ฉันจะไม่ปิดบัง ตั้งแต่ที่หลานสาวฉันเอารายการยามาให้ฉัน ฉันก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ จึงส่งให้ไอ้มู่ แต่ไอ้มู่ก็มองไม่ออก บวกกับคุณต้องการเตาทองแดงด้วย ฉันจึงคิดว่าคุณเย่รู้จักวิธี 'ปรุงยา' ใช่หรือไม่?"

เย่เทียนได้ยินแล้วมีความประหลาดใจฉายอยู่ในแววตา

เขาปรุงยาเป็นจริงๆ แต่คิดไม่ถึงว่าจี้เจิ้งโก๋จะรู้เรื่องพวกนี้ด้วย

มู่หยุนเทียนสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าเย่เทียน เขายิ้มอย่างไม่คิดมากพร้อมกล่าว "น้องเย่ ฉันท่องโลกมาหลายปี เคยข้องแวะกับคนในวงการนั้นอยู่บ้าง ถ้าน้องเย่เป็นคนในวงการนั้นบอกมาตรงๆเลยก็ได้ พวกเราจะรักษาความลับของคุณให้แน่นอน!"

พูดถึง "คนในวงการนั้น" สายตาของมู่หยุนเทียนฉายแววเร่าร้อน

เจ้าพวกนั้นเป็นกลุ่มที่ลึกลับมาก เป็นพวกหลบซ่อนอยู่ในหลืบโลก ตามหาตัวยากสุดๆ แต่เขาโชคดีที่เคยได้รับการชี้แนะจากหนึ่งในคนพวกนั้น ถึงได้มีระดับบูโดที่สูงอย่างปัจจุบัน!

ทว่าพรสวรรค์ของเขามีจำกัด ทั้งชีวิตนี้ก็เข้าถึงได้แค่ระดับดำเท่านั้น เนิ่นนานไม่อาจพัฒนาขึ้นอีกแม้ครึ่งก้าว! ถึงได้เดินทางท่องโลก จุดประสงค์ก็เพื่อได้พบผู้คนในวงการนั้น ขอโอกาสสักเสี้ยวในการบรรลุ!

ปรากฏว่าพอจี้เจิ้งโก๋บอกเขาเรื่องเย่เทียน ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ถึงได้มีการเดินทางมาเจียงหนันในครั้งนี้

เย่เทียนสับสนหนักกว่าเดิม เขาพูดออกมาตรงๆ "ผมไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร"

พอเขาพูดแบบนี้ ชายชราทั้งสองสบตาเข้าหากัน ล้วนมีรอยยิ้มอยู่ในแววตา และพยักหน้าพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย "เรารู้กฎดี เหอะๆ ไม่พูดถึงเรื่องนี้แล้ว กลับมาที่หัวข้อหลักกันเถอะ!"

เย่เทียนเซ็งนิดหน่อย รู้ว่าพวกเขาเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองไม่อยากเปิดเผยตัวตนเท่านั้น

แต่เขาไม่รู้จริงๆว่ามู่หยุนเทียนพูดถึงอะไร แต่ด้วยความฉลาดของเขา จึงรู้ว่ามู่หยุนเทียนคงจะไปรู้จักกับพวกคนลึกลับ และคนเหล่านั้นคงจะรู้วิธีปรุงยาเช่นกัน ถึงได้เข้าใจตัวเองผิด

เย่เทียนไม่ได้ถามอะไรอีก แต่ก็ไม่ปิดบัง เขาพยักหน้าพร้อมเอ่ย "ผมปรุงยาเป็นจริงๆ และสมุนไพรที่ผมขอให้ท่านจี้หา เม็ดยาที่กลั่นออกมานั้นมีประโยชน์มากมายต่อร่างกาย และระดับบูโดของผู้อื่น! "

เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมาแล้ว มู่หยุนเทียนอยู่ในอารมณ์ตื่นเต้นโดยสิ้นเชิง "มีประโยชน์มากมายต่อระดับบูโดด้วยหรอ?"