ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 947

“ผมเข้าใจความกังวลของทุกคน แต่ว่า ผมคิดว่ามันเหมาะสมกว่าสำหรับผู้อาวุโสที่จะเป็นรองผู้นำ เพราะท้ายที่สุดแล้ว อาวุโสทำงานจะดูนิ่งกว่า ผมขอแนะนำว่าคนแรกควรเป็นปรมาจารย์ไร้เจตสิกของเส้าหลินที่ทุกคนเคารพนับถืออย่างสูง รับตำแหน่งรองผู้นำ!” เย่เทียนพูดเสียงดัง

หลังจากหยุดชั่วคราว เย่เทียนก็ตะโกนต่อไป"คนที่สองคือผู้นำของตระกูลหลู่ หลู่ซูหาง หนึ่งคนดูแลสำนัก และอีกคนดูแลตระกูลใหญ่ หากมีคนไม่เชื่อฟัง หรือหน้าไหว้หลังหลอก ถ้าสองคนนี้ตัดสินใจไม่ได้หลังจากปรึกษาหารือกัน แล้วผมจะเป็นคนตัดสินใจ!”

เย่เทียนมีแผนของตัวเองสำหรับการจัดการเช่นนี้ อย่างแรก เขาอยากจะแอบขี้เกียจ

ประเด็นที่ 2 นี้ เป็นเพราะตำแหน่งนี้ ถ้าจะพูดให้น่าฟัง นี่คือผู้นำยุทธภพ ถ้าจะพูดให้ไม่น่าฟังหน่อย ก็คือคนที่ทำงานทุกอย่างที่คนอื่นมอบให้ และโดยพื้นฐานแล้วอำนาจอยู่ในมือของสองตระกูลใหญ่และทั้งเจ็ดสำนัก แม้ว่าคุณต้องการออกคำสั่งก็ตาม หากคนอื่นไม่ฟัง คุณก็ทำอะไรไม่ได้

แต่การยกปรมาจารย์ไร้เจตสิกขึ้นมานั้นแตกต่างออกไป เย่เทียนเชื่อในตัวปรมาจารย์ไร้เจตสิก มีเส้าหลินเป็นผู้นำ เย่เทียนไม่เชื่อว่าผู้คนจากสำนักอื่นกล้าที่จะหน้าไหว้หลังหลอกอีก

สำหรับเหตุผลที่เลือกหลู่ซูหาง นี่คือความเห็นแก่ตัวของเย่เทียน เพราะท้ายที่สุดแล้ว ผู้สมัครคนที่สองที่เหมาะสมที่สุดคือนักพรตเต๋าชิงเฟิง แต่ด้วยความสัมพันธ์ของเขากับหลู่ซีซาน แน่นอนว่าเย่เทียนจะช่วยหลู่ซูหาง ต้องรู้ว่าตระกูลกัวแกร่งกว่าตระกูลหลู่เล็กน้อย แต่ถ้ากัวซิ้วเจี๋ยกล้าที่จะไม่เชื่อฟังในอนาคต เขาแค่หาปรมาจารย์ไร้เจตสิกออกหน้าก็พอ

แม้ว่ากัวซิ้วเจี๋ยจะไม่สนใจปรมาจารย์ไร้เจตสิก แต่อย่าลืมอิทธิพลของปรมาจารย์ไร้เจตสิก ไม่ต้องพูดถึงอู่ตัง มีนักพรตเต๋าชิงเฟิงอยู่ และเขาจะช่วยปรมาจารย์ไร้เจตสิกอย่างแน่นอน ด้วยวิธีนี้ อดีตสำนักชั้นนำทั้งสอง บวกกับแรงกดดันจากสามฝ่ายในตระกูลหลู่ กัวซิ้วเจี๋ยไม่ฟังก็ไม่ได้ เว้นแต่ตระกูลกัวจะไม่อยากอยู่ในโลกบู๊แล้ว

เย่เทียนพอใจกับแผนนี้มาก เรียกได้ว่าฆ่านกได้สามตัวด้วยหินก้อนเดียว เขาสามารถแอบขี้เกียจได้และช่วยตระกูลหลู่ได้ ถึงตอนนั้น ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เขาสามารถเจรจากับปรมาจารย์ไร้เจตสิกโดยตรง ขอเพียงมันเกี่ยวข้องกับโลกบู๊ เย่เทียนไม่เชื่อว่าปรมาจารย์ไร้เจตสิกจะไม่เห็นด้วย

“เย่เทียน คงไม่ดีมั้ง?”ปรมาจารย์ไร้เจตสิกขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็พูดก่อน

“ไอ้หัวล้าน มีอะไรไม่ดี เย่เทียนพูดแล้วไม่ใช่เหรอ นี่คือการเผื่อไว้ คุณรู้หรือเปล่าว่าอะไรคือเผื่อ?” ก่อนที่เย่เทียนจะตอบ นักพรตเต๋าชิงเฟิงก็ตะโกนก่อน

“แต่...” ปรมาจารย์ไร้เจตสิกอ้าปากและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง

“ปรมาจารย์ไร้เจตสิก คุณอย่ามาแต่เลย ผมพูดไม่น่าฟังหน่อยนะ ถ้าในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า โฉวฝันเฟยมาหาผม ผมตายโดยไม่ทันตั้งตัว คุณคงไม่ต้องการให้โลกบู๊ตกอยู่ในความโกลาหลใช่ไหม?” ก่อนที่ปรมาจารย์ไร้เจตสิกจะพูดออกมา เย่เทียนก็ขัดจังหวะโดยตรง

“ใช่ ผมคิดว่าเย่เทียนพูดถูก” นักพรตเต๋าชิงเฟิงเห็นด้วย และเขาก็พอใจกับเย่เทียนมาก แม้ว่ารองผู้นำยุทธภพจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับอู่ตัง แต่มีปรมาจารย์ไร้เจตสิกอยู่ นักพรตเต๋าชิงเฟิงจะต้องกังวลอะไร?

“ผมก็คิดว่าสิ่งที่เย่เทียนพูดนั้นสมเหตุสมผล”มีนักพรตเต๋าชิงเฟิงเป็นผู้นำ ในไม่ช้า เจ้าสำนักสำนักซวนซวงก็พยักหน้าและเห็นด้วย

“ใช่ๆ ปรมาจารย์ไร้เจตสิก ผมคิดว่าคุณควรรับตำแหน่งรองผู้นำไว้” เจ้าสำนักของสำนักหมอเทพก็พูดด้วยรอยยิ้มเช่นกัน

“…” เมื่อเห็นว่าทั้งสามสำนักใหญ่ล้วนเลือกปรมาจารย์ไร้เจตสิก ทั้งสามที่เหลือก็ไม่มีอะไรจะพูดและต่างก็เกลี้ยกล่อม

ตลอดเวลาที่ผ่านมา แม้ว่าทั้งเจ็ดสำนักจะยังสามัคคีกัน แต่พวกเขาถูกแบ่งออกเป็นสี่ค่ายหลัก เส้าหลินและอู่ตังไม่ค่อยยุ่งเรื่องของโลก พวกเขาจะออกมาเมื่อเรื่องพัฒนาถึงขั้นที่ไม่สามารถควบคุมได้