ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 985

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าไช่เซิ่งยังอยู่ เธอก็คงยิงไอ้สารเลวนี่ทิ้งไปแล้ว "คุณจะต้องเสียใจ ฉันสาบานว่า คุณต้องชดใช้กับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้"

อย่าว่าแต่เสี่ยวหลิงเลย แม้แต่เสี่ยวหลิงเองก็ถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมา เขากับเย่เทียนก็ไม่ใช่ว่าเพิ่งรู้จักกันได้สองสามวัน จะบอกว่าเย่เทียนบ้ากาม ถึงนางฟ้าคนนั้นจะพูดยังไง? หรือจะมีข้อสงสัยในใจขนาดไหนก็ตาม เมื่อกี้เย่เทียนก็บอกเขาว่า ห้ามเขาพูดและให้ยืนอยู่เฉยๆ พอ

"ไม่พูดก็ไม่เป็นไร แล้วทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยล่ะครับ? จริงสิ ถ้าอนาคตผมมีลูกสะใภ้เผื่อจะช่วยเธอได้แค่นั้นเอง" เย่เทียนทำท่าทางน้อยใจ "พอแล้วๆ งั้นก็เอาเหมือนเม็ดองุ่นก็แล้วกัน สองแต้ม"

เมื่อทุกคนที่ได้ยินอย่างนั้น ก็ถึงกับตะลึง สองแต้ม? ต้องรู้ว่า ในนั้นมีลูกเต๋าทั้งหมดห้าลูก ต่อให้ทุกลูกออกแต้มเดียว อย่างน้อยทั้งหมดก็รวมเป็นห้าแต้ม แล้วนี่สองแต้มมาจากไหน?

ทันทีได้ยินคำว่าเม็ดองุ่น เสี่ยวหลิงเกือบลงมือไปแล้ว แต่เย่เทียนพูดต่อว่าสองแต้มทำให้เธอล้มเลิกความคิดที่คิดไว้ จากนั้นสีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความสุข "นี่คุณพูดว่า สองแต้มใช่ไหม!"

"ใช่ ผมเป็นคนพูดเอง สองแต้ม" เย่เทียนพยักหน้าอย่างเฉยเมย

เมื่อเห็นว่าเย่เทียนไม่ได้ดูเหมือนกำลังล้อเล่น ในทางกลับกันมันทำให้เสี่ยวหลิงลังเลเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอเองก็พอรู้แต้มลูกเต๋าที่ที่เธอเขย่าอยู่บ้าง แต่ท่าทางและสีหน้าของเย่เทียนนั้นดูเหมือนไม่ลังเลอะไรเลย!

ในขณะเดียวกัน เสี่ยวหลิงเองก็ตัดสินใจไม่ได้ เขาหันไปมองไช่เซิ่ง แต่ทว่าในสถานการณ์แบบนี้ ไช่เซิ่งเองก็ถึงกับขมวดคิ้ว แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

แต่ถ้าเป็นคนอื่น ตอบว่าสองแต้ม นั่นแสดงให้เห็นถึงชัยชนะ ประเด็นสำคัญคืออีกฝ่ายคือเย่เทียน ที่ชนะราชาแห่งการพนันของอเมริกาสามตาติด อวดเก่งไม่เบา

แต่ถึงยังไงมันคือการเดิมพันด้วยเงิน 7.2 พันล้าน ไช่เซิ่งเองก็ไม่กล้าประมาท แต่เขาเองก็ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเย่เทียน ถึงแม้เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน แต่ก็ดูออกว่าไม่ใช่คนโง่ แต่ทำไมเขาถึงบอกแต้มเดี่ยวแบบนี้?

แม้ว่าไช่เซิ่งจะเคยเจอพายุนับไม่ถ้วน แต่เขาเองก็เพิ่งเคยเจอสถานการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก จู่ๆ เขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป

"คุณมั่นใจว่าเป็นสองแต้มใช่ไหม?" เมื่อเห็นว่าไช่เซิ่งไม่ขยับอะไร เสี่ยวหลิงก็ขมวดคิ้วมาอีกครั้ง หวังว่าจะสามารถได้อะไรสักอย่างจากตัวของเย่เทียน

"มั่นใจ ไม่ใช่ว่าคุณกลัววหรอกนะครับ?" เย่เทียนเหลือบไปมองเสี่ยวหลิงด้วยสายตาแปลกๆ จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดไปว่า "อย่างนั้นไม่เป็นไร ถ้าเธอกลัว ก็เข้ามาซบอกพี่ได้เสมอนะครับ รับรองเลยว่าจะรู้สึกปลอดภัยอย่างแน่นอน!"

"ไปให้พ้น!" เสี่ยวหลิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ดูถูกเย่เทียนซ้ำแล้วซ้ำอีก เธอทนกับการกระทำของเขาไม่ไหว และเริ่มมีอาการหวัดกลัว "ถ้าคุณยังบังคับฉันแบบนี้ แล้วเดี๋ยวอย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน!"

"บังคับเหรอ? คุณมั่นใจเหรอ นอกจากนี้ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะทำอะไรกับผม หรือคุณจะให้น้องชายของผมถ่มน้ำลายใส่?" เย่เทียนยิ้มอย่างชั่วร้าย ท่าทางแบบนี้ จะบอกว่าบ้ากามก็ไม่แปลก

"คุณ!" สีหน้าของเสี่ยวหลิงเริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอโดนเย่เทียนเล่นจนอารมณ์เสียไปหมดแล้ว พร้อมกับมองไปที่เย่เทียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาต

"พอแล้ว เดี๋ยวรอดึกกว่านี้แล้วค่อยพูดกับเธออีกที รีบเปิดเลย คุณไม่เห็นเหรอท่านไช่เริ่มรอไม่ไหวแล้วเหมือนกัน?" เสี่ยวหลิงยังไม่ทันได้พูดจบ เย่เทียนก็ยกมือขึ้นมาโบก