ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 990

ด้วยการปรากฏตัวของช่ายเหมยเป่า เสี่ยวหลิงก็ตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะมีผู้หญิงอยู่ในห้อง

“คุณพูดความจริงจะดีกว่า และฉันไม่ใช่เขา” ช่ายเหมยเป่าเดินไปต่อหน้าเสี่ยวหลิงอย่างช้าๆ และเบาๆ และชี้ไปที่เย่เทียน

“หื้ม!” เสี่ยวหลิงพึมพำอย่างเย็นชา “อยากรู้อะไรจากฉันคนนี้งั้นเหรอ พวกคุณฝันไปเถอะ!”

สวบ!

เสียงของเสี่ยวหลิงเบาลงและมีแสงเย็นวาบในห้อง จากนั้นก็ได้ยินเสียงเสี่ยวหลิงกรีดร้อง และมีแผลบนใบหน้าเพิ่ม ผิวหนังถูกกรีดออก ทั้งเลือดยังคงไหลไม่หยุด และในทันใดนั้น หน้าข้างขวาของเสี่ยวหลิงกลายเป็นสีแดงเข้มแล้ว

ช่ายเหมยเป่ารีบร้อนเกินไปแล้ว เย่เทียนเองถึงกับตกใจมาก ให้ตายสิ ลงมือก็ทำให้เสียโฉมแล้ว ช่ายเหมยเป่าช่างโหดเหี้ยมจริงๆ!

“คุณจะให้หรือไม่ให้ความร่วมมือ?” ช่ายเหมยเป่าพูดอย่างเย็นชา เธอถือมีดที่ก่อนหน้านี้เย่เทียนได้ขว้างไว้ที่มุมห้อง ทั้งมีดก็มีเลือดหยดไม่หยุด

“ไอ้สารเลว! ฉันจะไม่ให้คุณได้อยู่เป็นสุขแน่!” เสี่ยวหลิงสาปแช่งด้วยความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา

ทันทีที่เสี่ยวหลิงพูดเช่นนี้ เย่เทียนก็รู้แล้วว่ามันจะต้องเลวร้ายแน่นอน

“หืม?” ตามที่คาดการณ์ไว้ สายตาของช่ายเหมยเป่าก็เย็นยะเยือกลง เธอที่กำลังจะลงมือ แต่ก็โดนเย่เทียนห้ามไว้

“ทำไม? คุณสงสารเธองั้นเหรอ?” ช่ายเหมยเป่าเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ และมองไปที่เย่เทียน ดวงตาของเธอเย็นชามาก

เย่เทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจปล่อยมือ เขาเกลี้ยกล่อมเสี่ยวหลิง “นี่ คนสวย ผมว่าคุณมาร่วมมือกับพวกเราดีๆ เถอะครับ ไม่เช่นนั้น ผมไม่อาจรับรองได้ว่าเธอคนนั้นจะลงมือต่อหรือเปล่า”

“ถุย!” เสี่ยวหลิงตอบด้วยการถ่มน้ำลายใส่เย่เทียนทันที

สวบ!

โดนฟันอีกแผล การเคลื่อนไหวนี้เร็วราวกับสายฟ้า ช่ายเหมยเป่าลงมืออีกครั้ง คราวนี้มาที่ใบหน้าซ้ายของเสี่ยวหลิง หน้าที่สวยงามของเสี่ยวหลิงก็กลายเป็นเหมือนกับแมวไปแล้ว

“ฆ่าฉันสิ! มีปัญญาพอก็ฆ่าฉันสิ!” หลังจากโดนฟันสองรอบ เสี่ยวหลิงดูเหมือนจะสูญเสียการควบคุม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเจ็บปวดหรือเพราะใบหน้าที่เสียโฉมของเธอ ที่ทำให้เธออยากตายในตอนนี้

“ทำไมล่ะ!” ช่ายเหมยเป่าหัวเราะอย่างเย็นชา มีดในมือก็โจมตีอีกครั้ง มันเป็นอีกจังหวะหนึ่งที่แทงไปตรงแขนของเสี่ยวหลิง

เสี่ยวหลิงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เกราะป้องกันที่ถือแน่นอยู่ในมือของเขาก็ตกลงมา เผยให้เห็นองุ่นสองผล

“คุณไม่พูดก็ไม่เป็นไร เพียงแต่ว่า รอบถัดไป ฉันรับรองได้เลยว่าในอนาคตถึงคุณจะมีลูก แต่คุณก็จะไม่มีทางให้นมลูกคุณได้แน่นอน!” ช่ายเหมยเป่าหัวเราะอย่างเย็นชา มีดในมือของเธอยังคงหมุน และดวงตาของเธอจ้องไปที่เสี่ยวหลิงด้วยเจตนาร้าย

เย่เทียนก็พูดไม่ออกเช่นกัน หากพูดตามหลักความเป็นจริงแล้ว นอกจากเรื่องที่เสี่ยวหลิงจะอยู่ค่ายอื่นแล้ว ก็ไม่เคยทำอะไรผิดต่อพวกเขาเลย เพียงแต่เขาได้มาเจอกับหญิงเลือดเย็นอย่างช่ายเหมยเป่าคนนี้ ยังไงก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

“ยังไม่พูดอีก?” เย่เทียนขมวดคิ้ว และสงสัยในใจว่า เสี่ยวหลิงคนนี้กำลังยืนกรานอะไรอยู่กันแน่? หากเป็นคนอื่นละก็ คงยอมพูดตั้งแต่แรกแล้ว

เพราะความเจ็บปวด จึงทำให้เธอตัวของเธอไม่สามารถหยุดสั่นได้ เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียน เธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง จ้องไปที่เย่เทียนด้วยสายตาที่ชั่วร้าย และใช้ท่าทางในการตอบคำถามของเย่เทียน