ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 248

เฉินเสียนดื่มแต่ชา ไม่แตะสุราสักอึก

จ้าวเทียนฉีหมายจะให้เธอดื่ม จึงกล่าวว่า "องค์หญิงจิ้งเสียนดูแคลนข้าหรือ ไม่ยอมดื่มสุราสักจอกเลย?"

เฉินเสียนเอ่ย "ข้าดื่มสุราไม่ถนัด แม่ทัพจ้าวโปรดอภัย"

จ้าวเทียนฉีไม่ยอมราวี พลางกล่าว "เป็นถึงองค์หญิง น่าจะร่วมงานเลี้ยงในวังเป็นประจำ ต้องดื่มเป็นอยู่แล้ว ท่านไม่ดื่มก็ถือว่าดูถูกข้า"

ยามนี้บรรดาหัวหน้าทหารต่างพยักพเยิดกันยกใหญ่ เอ่ยว่า "หายากมากที่แม่ทัพจะเชื้อเชิญองค์หญิงดื่มสุรา ปกติไม่เคยให้เกียรติสตรีเช่นนี้มาก่อน องค์หญิงจิ้งเสียนดื่มเถิด"

เฉินเสียนไม่สะทกสะท้าน เอ่ยว่า "ข้าดื่มไม่เป็น ทุกท่านยืนกรานให้ข้าดื่ม มิใช่เป็นการบังคับฝืนใจหรอกหรือ พวกท่านแม่ทัพคิดแต่จะแกล้งสตรีอย่างข้าหรือ?"

ว่าเแล้วเฉินเสียนพลันยกถ้วยชาขึ้นมากล่าว "จิ้งเสียนดื่มชาแทนสุราคารวะท่านแม่ทัพ"

เพลิงโทสะจ้าวเทียนฉีลุกไหม้ พลางสบถเสียงเย็น "ไม่รู้จักรักษาน้ำใจอันดี"

จากนั้นดื่มสรุาสามถ้วยติด บรรดานายทหารน้อยใหญ่โห่ร้องอย่างพร้อมเพรียง "ท่านแม่ทัพคอแข็งมาก"

เริ่มงานเลี้ยงไม่ทันไร จ้าวเทียนฉีพลันปาถ้วยสุราใส่พื้นอย่างสุดแรงเหวี่ยง จนกลายเป็นเศษกระจกกระเจิดกระเจิง

ภายในห้องโถงใหญ่เงียบกริบทันควัน กระทั่งการแสดงเริงระบำก็หยุดชะงัก

จ้าวเทียนฉียังไม่ถึงขั้นดื่มเมามายไร้สติ ทว่าลุกขึ้นจากที่นั่ง พลางเดินลงมาจากที่นั่งหลัก ค่อยๆย่างเท้าเดินลงบันไดมาหาเฉินเสียนทีละขั้น

เฉินเสียนสีหน้าลุ่มลึก ไม่ยินดียินร้าย

จนจ้าวเทียนฉีเดินมาตรงหน้าโต๊ะสุราของเธอ พลางปัดเหล้าอาหารบนโต๊ะให้ร่วงหล่นสู่พื้น ก่อนจะยกเท้าวางบนโต๊ะ จากนั้นโค้งตัวเข้าใกล้เฉินเสียน

เฉินเสียนช้อนตาขึ้นมาด้วยแววตาไร้เยื่อใย พลางยกคิ้วกล่าว "แม่ทัพจ้าวต้อนรับข้าด้วยวิธีเช่นนี้หรือ?"

จ้าวเทียนฉีส่งเสียงหัวเราะดังลั่น ทันใดนั้น เขาเอื้อมมือไปจับคางของเฉินเสียนด้วยท่าทางสับปลับและเหลาะแหละ

ยังไม่ทันเอื้อมมือไปถึงที่หมาย เฉินเสียนพลันจับข้อมือเขาไว้ หรี่ตากล่าว "แม่ทัพจ้าวคิดจะทำกระไร?"

เพียงแค่สตรีตัวเล็กๆคนหนึ่ง หากแต่สามหาวดุจแมวน้อย สร้างแรงปรารถนาให้เขาพิชิตตัวนางมาครอบครองเหลือเกิน

จ้าวเทียนฉีกล่าว "องค์หญิงจิ้งเสียน ไยท่านต้องไปอยู่กับฉินหรูเหลียงผู้ไร้ค่าด้วย ไม่สู้มาอยู่กับข้า ข้ารับรองว่าท่านจะต้องสุขสบายเป็นแน่"

สิ้นเสียงก็ใช้แรงสะบัดมือหลุดจากการจับของเฉินเสียน และเป็นฝ่ายจับมือเธอแทน

เฉินเสียนกล่าวเสียงเย็นเยียบ "แม่ทัพจ้าวสำรวมกิริยาเถิด ข้ามิเพียงเป็นองค์หญิงจิ้งเสียน ยังเป็นฮูหยินแม่ทัพใหญ่ด้วย"

จ้าวเทียนฉีหัวเราะดังกังวาน "ฮูหยินแม่ทัพใหญ่? ข้าแม่ทัพใหญ่เจิ้นหนานก็เป็นแม่ทัพใหญ่เช่นกัน เช่นนั้นท่านมาอยู่กับข้าก็ยังเป็นฮูหยินแม่ทัพใหญ่อยู่ดี?"

แม่ทัพโฮ้วเอ่ยตวาดเสียง "แม่ทัพจ้าว ท่านทำเยี่ยงนี้จะข่มบารมีต้าฉุู่ได้นะ นางเป็นองค์หญิงนะ"

หัวหน้านายทหารผู้อื่นเอ่ยเย้าแหย่ว่า "แม่ทัพโฮ้ว ท่านยังไม่เข้าใจหรือ นางเป็นองค์หญิงราชวงศ์ก่อน ซึ่งราชวงศ์ก่อนสูญสิ้นแล้ว ท่านปกป้องนางเช่นนี้ หรือมีใจให้นาง? แม่ทัพจ้าวอยากได้องค์หญิงราชวงศ์ก่อน องค์จักรพรรดิจะว่ากระไรได้ มิหนำซ้ำจักรพรรดิแทบอยากส่งนางบนเตียงแม่ทัพจ้าวก็เป็นได้"

เมื่อวาจาชั้นต่ำเปล่งออกมา พลางเกิดเสียงหัวเราะดังกึกก้อง

เฉินเสียนดิ้นข้อมือไปพลาง ฟังจ้าวเทียนฉีเอ่ยวาจากำเริบเสิบสานไปพลาง "ได้ยินหรือยัง ท่านเป็นเพียงองค์หญิงราชวงศ์ก่อน อย่าทำตัวไม่ดื่มสุราคารวะ แต่ดื่มสุราลงโทษเชียว หากทำให้ข้าโกรธ ข้าเล่นท่านเสร็จก็จะโยนให้พวกเขาเล่นต่อ"

เฉินเสียนสะอิดสะเอียนจนเกือบอ้วก

จ้าวเทียนฉีกล่าวต่อว่า "ท่านเป็นสตรีของฉินหรูเหลียง ยามนี้ฉินหรูเหลียงเป็นเชลยของเย่เหลียง ท่านยังเพ้อฝันให้เขามาช่วยท่านอยู่หรือ? หากท่านมาอยู่ในอ้อมแขนข้าแต่โดยดี ก็จะลำบากตรากตรำน้อยลง"

เฉินเสียนหัวเราะด้วยความโกรธ "งั้นเมื่อฉินหรูเหลียงกลับจากเย่เหลียงล่ะ?ท่านจะสู้รบกับเขาหรือ?"