ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 256

เห็นได้ชัดว่ามีในหนึ่งห้องมีสองเตียง และการนอนนั้นก็ไม่ได้เกี่ยวกัน แต่คำพูดของซู่เจ๋อฟังดูคลุมเครือ

เฉินเสียนหันหัวเดินไปที่ข้างเตียงและแล้วนอนลง ก่อนที่ซูเจ๋อจะปิดไฟ

เขาขยับเบามากและนอนลงอย่างช้าๆ ณ ขณะนั้นทั้งสองเงียบไป

เห็นได้ชัดว่าเฉินเสียนมีหลายสิ่งที่จะถามเขา และเธอเก็บทุกอย่างไว้ในใจ พลิกตัวไปมาก็นอนไม่หลับ

ไฟด้านนอกกระโจมกะพริบ ทอดบนกระโจม มีแสงและเงาที่ลอยอยู่เป็นครั้งคราว

แสงในกระโจมมืดมาก เฉินเสียนนอนอยู่ข้างเขาอย่างเงียบ ๆ หันหน้าเข้าหาซูเจ๋อ มองดูเขาในตอนกลางคืนภายใต้แสงสลัว

เฉินเสียนสามารถมองได้นานโดยไม่รู้สึกเหนื่อย

ข้างนอกเสียงฝีเท้าของทหารที่ลาดตระเวนและเสียงโลหะของชุดเกราะดังขึ้นเป็นครั้งคราว ทำให้กระโจมสงบมากขึ้น

คืนนี้มีสักกี่คนที่วิตกกังวลนอนไม่หลับทั้งคืน

แน่นอนว่าหลิ่วเฉียนเฮ้อก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน

สถานการณ์ปัจจุบันอยู่เหนือการควบคุมของเขา เมื่อเย่เหลียงและต้าฉู่ประสบความสำเร็จในการเจรจาสันติภาพและสงครามยุติ งั้นเขาก็ไม่มีความหวังที่จะแก้แค้น

นอกจากนี้ยังมีศัตรู ซึ่งตอนนี้ลอยหน้าลอยตาอยู่ตรงหน้าเขา

ซูเจ๋อและเฉินเสียน สองคนเป็นกากเดนของราชวงศ์ที่แล้ว ทำให้ครอบครัวของเขาถูกทำลาย และพวกเขาสมควรที่จะตาย

หากไม่ได้แก้แค้นความเกลียดชังนี้ ยากที่จะแก้ความเกลียดชังในใจเขา!

หลิ่วเฉียนเฮ้อมีเหตุผลเพียงพอที่จะฆ่าพวกเขา มีเพียงการฆ่าพวกเขาเท่านั้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างต้าฉู่และเย่เหลียงจะเลวร้ายอย่างสมบูรณ์ หากการเจรจาสันติภาพล้มเหลว สงครามก็จะเริ่มต้นอีกครั้ง

เขาไม่สนใจว่าแม่ของเฉินเสียนเป็นเองค์หญิงอี้แห่งเป่ยเซี่ยหรือไม่ ถ้าเป่ยเซี่ยใส่ใจเรื่องนี้ คงจะยื่นมือมาช่วยเมื่อหลายปีก่อนแทนที่จะรอจนถึงวันนี้

กลอุบายดังกล่าวมีผลเพียงที่จะทำให้จักรพรรดิแห่งเย่เหลียงหวาดกลัว

สุดท้ายแล้วแม้ว่าเป่ยเซี่ยจะเข้าร่วมสงครามและทำให้เกิดความโกลาหล นั่นสิถึงจะดี!

ในเย่เหลียงเป็นเพียงที่ลี้ภัยชั่วคราวของหลิ่วเฉียนเฮ้อเท่านั้น และเขาไม่ได้ถือว่าตนเองเป็นคนของเย่เหลียง หากมีที่ที่ดีกว่านี้ในอนาคต เขาจะไม่ลังเลอย่างแน่นอน

ตอนนี้เขาแค่ต้องการใช้เย่เหลียงเพื่อโจมตีต้าฉู่

เดิมทีคิดว่าเมื่อคนครัวในกองทัพส่งอาหารไปที่กระโจมของเฉินเสียนในตอนเย็น หลิ่วเฉียนเฮ้อใช้โอกาสนี้วางยาพิษในอาหาร และสามารถฆ่าเขาทั้งสองคนได้ในคราวเดียว

กลับคิดไม่ถึง ไม่เพียงแต่เฉินเสียนและซูเจ๋อไม่กินอาหาร แต่พวกเขายังให้ทหารคนหนึ่งกิน ซึ่งทำให้ทหารถูกวางยาพิษและตายทันที

เป็นผลให้เฉินเสียนและซูเจ๋อกลับไม่เป็นอะไรเลย

เมื่อตกกลางดึก ช่างยาวนานเกินฝัน

หลิ่วเฉียนเฮ้อคิดในใจ ถ้าคืนนี้เขาไม่ทำอะไรเลย เกรงว่าทั้งสองคนที่จะนำทางไปสู่อนาคตจะมาชายแดนเพื่อพบจักรพรรดิในวันรุ่งขึ้น และเขาจะยิ่งไม่มีโอกาสได้ทำ

เมื่อถึงเวลาทั้งสองประเทศจะตกอยู่ในภาวะสงครามหรือสันติภาพ จะไม่ใช่สิ่งที่เขาควบคุมได้

ดังนั้น คืนนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของเขา

หลิ่วเฉียนเฮ้อตัดสินใจลองอีกครั้ง

เฉินเสียนก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งไม่จำเป็นต้องกลัว แต่ซูเจ๋อข้างๆเธอ คาดเดาไม่ได้ และเป็นทูตของการเจรจาสันติภาพนี้ ต้องกำจัดให้สิ้นซากก่อน แล้วค่อยมาจัดการกับเฉินเสียนก็ไม่สาย