ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 698

ต่อมาเธอยืนอยู่ตรงประตู มองซูเจ๋อกับเย่ซวิ่นเดินตามกันออกไป

เฉินเสียนรอจนถึงครึ่งค่อนคืน ซูเจ๋อก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย

เธอนอนไม่หลับทั้งคืน

รอวันต่อมาซูเซี่ยนกลับมา เห็นทั้งห้องเต็มไปด้วยความระเกะระกะ เฉินเสียนนอนตะแคงข้างอยู่ ซูเซี่ยนไม่เห็นเงาของท่านพ่อตนเองตามที่ใจปรารถนาไว้ กลับมองเห็นแต่บนพื้นคล้ายดั่งเป็นชุดของเย่ซวิ่น

ใบหน้าของซูเซี่ยนเย็นเฉียบทันที กล่าวว่า “เมื่อคืนนี้เย่ซวิ่นมาวุ่นวายอีกแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เฉินเสียนเหมือนไม่ค่อยอยากจะพูด กล่าวด้วยความสะลึมสะลือว่า “ให้ข้านอนสักพักนะ ข้าปวดหัวมาก”

ซูเซี่ยนเม้มริมฝีปากน้อยๆนั้น คว้าชุดคลุมด้านนอกของเย่ซวิ่นขึ้นแล้วถือออกมาจากห้อง เขาพาทหารรักษาพระองค์กลุ่มหนึ่งมุ่งตรงเข้าไปในเรือนที่เย่ซวิ่นพักอาศัยอยู่ โอบล้อมห้องของเขาไว้ แล้วชักมีดดาบออกมาเผชิญหน้า

เย่ซวิ่นไม่เข้าใจ แต่เมื่อเห็นชุดที่ซูเซี่ยนถืออยู่ในมือ ก็เข้าใจได้ในทันที และเขาก็มองเห็นสายตาโหดเหี้ยมของซูเซี่ยนที่เหมือนกันกับซูเจ๋อด้วย ครั้งนี้ซูเซี่ยนต้องการให้เขาตายจริงๆ

ซูเซี่ยนโยนชุดของเย่ซวิ่นลงบนพื้น กล่าวว่า “พระองค์กล้าแตะต้องท่านแม่ของข้า ข้าจะทำให้พระองค์ตายไม่มีที่ฝังศพเลย”

เย่ซวิ่นลุกขึ้นนั่งบนขอบเตียง กล่าวว่า “อายุน้อยๆ อย่าเหี้ยมโหดขนาดนั้นเลย ข้าจะเกลี้ยกล่อมเจ้าอย่าวู่วามเกินไป เวลานี้เจ้าสังหารข้า ก็ไม่ได้มีผลดีต่อเจ้า”

ซูเซี่ยนกล่าวว่า “ไม่มีผลดีอย่างไร พระองค์ที่เป็นองค์ชายหกของเย่เหลียงตายในราชนิเวศน์ของเป่ยเซี่ย ไม่ได้ตายบนเรือของต้าฉู่สักหน่อย เกี่ยวข้องอะไรกันกับต้าฉู่หรือ? มากที่สุดหลังจากที่ท่านตาย ต้าฉู่ของข้าก็จะนึกถึงท่านที่ปรนนิบัติจักรพรรดิต้าฉู่มาหลายปี แล้วมอบหีบศพที่ดีๆให้กับพระองค์หนึ่งอัน”

เช่นนี้ ความเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันของเป่ยเซี่ยกับเย่เหลียง ไม่ว่าต้าฉู่จะหันไปสนับสนุนผู้ใด ล้วนเป็นกำไรไม่มีผลเสียต่อต้าฉู่

ความโอหังภูมิใจบนใบหน้าของเย่ซวิ่นค่อยๆเลือนหายไปจนหมดเกลี้ยง เขามองซูเซี่ยนอย่างพินิจพิเคราะห์อีกครั้ง คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กน้อยอายุเจ็ดแปดขวบนี้ จะมีแผนการที่มีเหตุผลจนลึกซึ้งยากหยั่งถึงเช่นนี้

แรกเริ่มเย่ซวิ่นรู้ว่าซูเซี่ยนต้องการพาเขามาที่เป่ยเซี่ย ไม่เพียงแต่เพื่อกระตุ้นยั่วยุซูเจ๋อ และฐานะของเขาที่เป็นองค์ชายหกเย่เหลียงทำให้เป่ยเซี่ยไม่กล้าบุ่มบ่ามกระทำเรื่องไม่ดี มิฉะนั้นก็จะเป็นศัตรูเย่เหลียงกับต้าฉู่

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเขาคิดไม่ถึงจุดนี้ว่าเป่ยเซี่ยไม่มีทางที่จะทำอะไรเขา แต่ไม่ได้หมายความว่าต้าฉู่จะไม่ยืมมีดมาสังหารคนนิ หากวันหนึ่งเขาตายในราชนิเวศน์ของเป่ยเซี่ย เช่นนั้นต้าฉู่ก็นั่งมุ่งหวังแสวงหาผลประโยชน์ได้ เป็นยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้เขาคิดไม่ถึงว่าตนเองจะถูกวางแผนคิดร้ายแล้ว

ร่างเล็กขาวละมุนละไมนี่ รูปงามเป็นอย่างมากจะมีความไร้เดียงสาเป็นคนไม่มีพิษภัยที่ไหนกัน นี่แบ่งแยกชัดเจนว่าเพียงแค่ยังไม่เติบโตก็โหดเหี้ยมอำมหิตแล้ว

ซูเซี่ยนออกคำสั่งกับทหารรักษาพระองค์ว่า “สับเขาให้กับข้า”

เย่ซวิ่นรีบลุกจากขอบเตียง กล่าวว่า “แซ่ซูข้าจะบอกเจ้า เป็นคนพอได้ตามที่จุดมุ่งหวังแล้ว อย่าถีบหัวส่งคนที่ช่วยเหลือ รักแกคนอื่นเกินไป！เป็นเจ้าที่ให้ข้ามายั่วยุท่านพ่อของเจ้า！”

ซูเซี่ยนหรี่ตามอง จ้องมองเขม็งใส่เย่ซวิ่น กล่าวว่า “แต่ข้าไม่ได้ให้พระองค์แตะต้องท่านแม่ของข้า”

เย่ซวิ่นกระทืบเท้าโมโหอย่างสุดขีด กล่าวว่า “หญิงเหี้ยมโหดผู้นั้น เจ้าคิดว่าข้าแตะต้องได้หรือ? เจ้าคิดว่าท่านแม่ของเจ้าเป็นผู้ที่ไร้ความผิดน่าสงสารหรือ เมื่อคืนนี้อีกนิดหนึ่งข้าก็ถูกท่านแม่เจ้าตีจนหวิดตายเอาชีวิตไม่รอด ผู้ที่เสียเปรียบได้รับความเสียหายไม่ใช่ท่านแม่ของเจ้า แต่เป็นข้า！”

ซูเซี่ยนกล่าวว่า“วันนี้ท่านแม่ของข้าไม่มีชีวิตชีวา”

“ไม่ใช่ข้าที่ทำให้แม่เจ้าไม่มีชีวิตชีวา！”

“ข้าไม่เชื่อ”

เย่ซวิ่นเลิกชุดตนเองขึ้น ทำให้ปรากฏครึ่งตัว เห็นเพียงรอยฟกช้ำบริเวณหน้าอกและแผ่นหลังของเขา เขาโมโหสุดขีดราวกับสายฟ้าฟาด กล่าวว่า “ตอนนี้เจ้าเชื่อหรือยัง ทั้งหมดเป็นท่านแม่ของเจ้าที่ตีข้า！เมื่อคืนนี้ข้านอนปวดทั้งคืนจนนอนไม่หลับ！”

ตอนนี้ซูเซี่ยนเชื่อแล้ว

เย่ซวิ่นคิดว่าเมื่อคืนหลังจากที่ซูเจ๋อจัดการภารกิจเสร็จจะกลับไปหาเฉินเสียน เขายังกลัดกลุ้มใจเลย ตนเองเปลืองแรงไปตั้งมากมายยังทำให้ทั้งสองคนไม่สามารถเข้าใจผิดกันได้

ตอนนี้เพิ่งจะได้รู้ คล้ายดั่งว่าซูเจ๋อไม่ได้กลับไปหาเธอทั้งคืน ทันใดนั้นอารมณ์ของเย่ซวิ่นที่คุกรุ่นก็กลายเป็นสดใส

ต่อมา ไม่เพียงแค่เฉินเสียน ขนาดแม้แต่ซูเซี่ยนเองยังไม่ได้เจอซูเจ๋อเลย

เขาเคยไปหาซูเจ๋อที่เรือนแล้ว แต่ซูเจ๋อไม่อยู่ ได้ยินนางกำนัลบอกว่าซูเจ๋อไม่ได้อยู่ราชนิเวศน์

เฉินเสียนรอเขากลับมาโดยตลอด เพราะเขาบอกว่าจัดการภารกิจเสร็จจะกลับมา เขาบอกว่าคนที่เขาต้องการคือเธอ ไม่ว่าในวังหลังของเธอจะมีคนอยู่เท่าไหร่

เวลานั้นเฉินเสียนไม่อยากให้เขาไปเลยสักนิดหนึ่ง ตอนที่ฟังเขาพูดคำเหล่านั้น แทบอยากจะนำเรื่องทั้งหมดของเธอบอกกับเขาไป

เธอไม่เคยมีชายคนอื่น แม้ในวังหลังจะมีองค์ชายหกของเย่เหลียงอยู่ เธอไม่เคยแม้แต่จะสัมผัสเลย

เธอคล้ายดั่งว่าให้โอกาสตนเองอีกหนึ่งครั้ง คล้ายดั่งไปช่วงชิงพยายามให้ได้มาอีกครั้ง

แม้ตามมาด้วยการที่เธอจะถกถามซูเจ๋อเรื่องพระชายารุ่ยของเขานิสัยเป็นอย่างไรบ้าง รูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร ปรนนิบัติเขาอย่างไร เธอก็ไม่ถอยหลบหลีกอีก ตนเองอยากรู้ อยากทำให้มันชัดเจน อยากจะให้เขาอธิบายมันมาอย่างชัดเจนทั้งหมด

ไม่ว่าเขาจะมีพระชายารุ่ยก็ดี ไม่ชอบผู้หญิงก็ดี ก็ต่อให้อนาคตเธอกับซูเจ๋อเป็นไปไม่ได้แล้ว ก็อยากจะรู้อย่างชัดแจ้ง

เธอหวังอย่างมาก ตอนที่ซูเจ๋อไปแล้วจะสามารถกลับมาได้ สามารถโอบกอดเธอ เธอต้องการอ้อมกอดของเขาและต้องการความอบอุ่นบนร่างกายของเขา

แต่สุดท้าย เหลือทิ้งไว้ในสมองของเธอ มีเพียงภาพแผ่นหลังเท่านั้น