ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 78

เหลียนชิงโจวสั่งให้คนใช้ไปเอาลูกเชอร์รี่มา

เฉินเสียนยกเค้กออกจากกล่อง จากนั้นก็วางลูกเชอร์รี่สีแดงสดไว้ตรงกลางเค้ก พร้อมกับพูดขึ้นว่า : "ห้องครัวของข้ามีวัตถุดิบไม่ครบ ถึงแม้ว่าจะอบไหม้ไปสักหน่อย แต่ก็ยังถือว่ากินได้"

เหลียนชิงโจวเงียบไปครู่หนึ่ง : "นี่มันคืออะไร?"

"เค้กวันเกิดไง" เฉินเสียนตอบกลับ : "จิ้งจอกเหลียน สุขสันต์วันเกิด"

เหลียนชิงโจวอึ้งตาค้าง จากนั้นก็มีประกายแสงอันอบอุ่นปรากฏขึ้นบนดวงตาของเขา เขายิ้มขึ้นอย่างทำตัวไม่ถูก : "องค์หญิง มีน้ำใจแล้ว"

เฉินเสียนเงยหน้าขึ้นมองเขา : "เจ้ารู้สึกเกรงใจเหรอ?"

เหลียนชิงโจวตอบกลับไปว่า : "หลายปีมานี้กระหม่อมอยู่แต่ข้างนอก ยังไม่เคยมีผู้ใดจัดวันเกิดให้หระหม่อม"

"ต่อไปภายภาคหน้า ข้าจะจัดวันเกิดให้เจ้าเอง" แสงสว่างของเปลวไฟในตะเกียงกระทบใบหน้าของเธอ สีหน้าท่าทางสงบสุขุม รอยยิ้มที่อ้อยอิ่ง ทำผู้อื่นใจสั่นไม่น้อย

"ฉินหรูเหลียงคงจะตาบอดสนิท" เหลียนชิงโจวจู่ๆ ก็พูดขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

"หา?"

เหลียนชิงโจวยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า : "เขาไม่รู้จักรักษาทะนุถนอมองค์หญิง ผู้หญิงอย่างองค์หญิง สามารถพบเจอแต่ไม่สามารถเรียกร้องให้กลับมาได้" เขาตักชิมเค้กที่เธอทำมาให้ อร่อยหวานสดชื่น หอมกรุ่นรสชาติดี

เฉินเสียนยิ้มขึ้นที่มุมปาก พร้อมกับพูดขึ้นว่า : "ขอเพียงแค่ข้าไม่ได้ตาบอดก็เพียงพอแล้ว"

มื้อค่ำที่สมบูรณ์แบบ เฉินเสียนและอวี้เยี่ยนก็พากันนั่งลงทานอาหารด้วยกัน

เพียงแค่นึกขึ้นว่าฉินหรูเหลียงคงจะยังหิวข้าวอยู่ เฉินเสียนก็รู้สึกอร่อยขึ้นมาเป็นกอง

เหลียนชิงโจวคีบกับข้าวให้เธอ และปอกกุ้งให้เธอด้วยตัวเขาเอง โดยไม่ต้องถึงมืออวี้เยี่ยนเลย อวี้เยี่ยนดูแล้ว ทั้งคู่ที่อยู่ใต้แสงตะเกียงนี้ ราวกับเป็นครอบครัวเดียวกันไม่มีผิด

เหลียนชิงโจวพูดขึ้นว่า : "ตอนนี้ดึกมากแล้ว กระหม่อมไม่วางใจให้พระองค์เดินทางกลับไปคนเดียว คืนนี้พักที่เรือนกระหม่อมดีกว่าหรือไม่ องค์หญิงเห็นสมควรอย่างไร?"

"ตรงใจข้ามาก ข้าเองก็ไม่ชอบเดินทางยามค่ำคืน" เฉินเสียนทานอิ่มแล้ว ก็หลับตาพริ้มด้วยความพึงพอใจ

อวี้เยี่ยนพูดขึ้นว่า : "องค์หญิง แบบนี้ไม่เหมาะหรือเปล่าเพคะ?"

เหลียนชิงโจวยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า : "ทั้งนี้ก็เพื่อความปลอดภัยขององค์หญิงทั้งนั้น แต่หากองค์หญิงยืนกรานต้องการจะกลับ กระหม่อมก็เพียงแค่ให้คนของกระหม่อมส่งองค์หญิงกลับไปก็เท่านั้น"

เฉินเสียนอิงหัวกับมือ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเกียจคร้าน : "ตอนออกมาข้าได้บอกสุนัขฉินแล้วว่าวันนี้จะไม่กลับไป ถ้าหากกลับไปตอนนี้ไม่เสียหน้าแย่หรอกหรือ? องค์หญิงจะขอค้างที่นี่นี่แหละ"

อวี้เยี่ยนใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง จริงสิ ถ้าเกิดท่านแม่ทัพไม่ยอมจบเรื่องจบราว กลับไปแล้วท่านแม่ทัพยังมาหาเรื่ององค์หญิงล่ะ แล้วจะทำยังไงดี?

ดูแล้วค้างที่นี่หนึ่งคืนน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

เหลียนชิงโจวกำลังเตรียมห้องรับรองแขกในเรือนส่วนตัว ที่กลางเรือนมีกุหลาบหอมกรุ่น ลมเย็นพัดเบาๆ พลอยทำให้จิตใจเบิกบานผ่อนคลาย

ในห้องถูกจัดเตรียมอย่างเหมาะสม เพียงแค่เปิดหน้าต่างก็เห็นดอกกุหลาบที่เลื้อยเต็มรั้วบานสะพรั่งไปทั่ว

อวี้เยี่ยนเด็ดกลีบดอกไม้มาจำนวนหนึ่ง กะว่าจะนำมาให้องค์หญิงใช้ตอนอาบน้ำ

อวี้เยี่ยนสำรวจไปทั่วห้องอย่างละเอียด แล้วพูดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจนัก : "องค์หญิง หม่อมฉันรู้สึกว่า คุณชายเหลียนจะใส่ใจองค์หญิงมากเป็นพิเศษ แม้แต่ชุดที่ใช้สวมใส่นอนก็ยังเตรียมไว้ให้"

นั่นคือชุดผ้าไหมสีขาว ที่ค่อนข้างเรียบ

ไม่นานคนรับใช้ก็ยกน้ำร้อนมา เติมอ่างอาบน้ำจนเต็ม อวี้เยี่ยนโรยกลีบดอกไม้ลงบนผิวน้ำ เวลานี้มีเพียงกลิ่นหอมกรุ่นของดอกไม้ที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว

กลางวันอากาศค่อนข้างร้อน หลีกเลี่ยงเหงื่อที่เปียกชุ่มทั้งตัวไม่ได้ ตกกลางคืนมาหากไม่ได้อาบน้ำ เฉินเสียนคงจะนอนไม่หลับ

เฉินเสียนแช่ตัวลงไปในอ่างอาบน้ำ หลับตาสงบจิตใจ พร้อมกับพูดขึ้นว่า : "ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเป็นคนละเอียดอ่อนและค่อนข้างเอาใจใส่มากทีเดียว"

"หม่อมฉันแอบสงสัยจังว่า......คุณชายเหลียนจะชอบองค์หญิง?"