ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 81

เห็นได้ชัดว่าลูกดอกนี้พุ่งไปที่ฉินหรูเหลียง

เฉินเสียนโกรธไม่มีสิ้นสุด นางเกือบเกิดอุบัติเหตุได้รับบาดเจ็บ

จากนั้นก็รู้สึกเสียใจ กล่าวด้วยความอารมณ์เสีย “เตะนี้มิสมควรจริงๆ!” นางเหลือบมองฉินหรูเหลียงสภาพสะบักสะบอม หากนางไม่เตะออกไป ขณะนี้ฉินหรูเหลียงคงโดนลูกดอกยิงไปแล้ว

ฉินหรูเหลียงหันกลับมามองเธอด้วยความเย็นชา เดินไปหน้าไม้กระดานแล้วยกมือเอาลูกดอกออก

เฉินเสียนยิ้มหยันและกล่าว “ไม่โดนลูกดอกยิง แต่กลับไปสัมผัส ตายเพราะโดนพิษ แม่ทัพใหญ่จะเป็นแม่ทัพที่ตายได้เสียเปรียบที่สุดในต้าฉู่”

ดวงตาฉินหรูเหลียงมืดลง

ฉินหรูเหลียงเดินเข้าไปใกล้ถึงได้พบว่า บนลูกดอกมีพิษ ถ้าปกติก็ไม่เป็นไร แต่ขณะนี้เขามีบาดแผลบนมือ หากไม่ระวังจะโดนและทำให้เกิดพิษ

เฉินเสียนให้อวี้เยี่ยนนำผ้าเช็ดหน้ามาห่อลูกดอกออกมาอย่างระมัดระวัง ไม่ได้ตั้งใจจะให้ฉินหรูเหลียง แต่เก็บเอาไว้เอง แล้วกล่าวว่า “ไป กลับบ้านค่อยครวจสอบ”

ของเล่นชิ้นนี้สวยงาม และมีน้ำหนักมาก หลังจากล้างพิษด้านบนของมันแล้ว ก็สามารถใช้ป้องกันตัวได้

เฉินเสียนเดินไปข้างหน้า กล่าวอย่างช้าๆ “ยังสู้ได้อยู่หรือไม่? ท่านจำไว้นะ ข้าช่วยชีวิตท่านไว้ พิษด้านบนรุนแรงมาก มิเช่นนั้น ท่านจะโดนพิษและตายทันที”

ฉินหรูเหลียงกล่าว “ท่านคิดว่าเป็นเช่นนี้ จะสามารถลบทุกอย่างที่ท่านทำได้หรือ? เฉินเสียน ท่านจะมีสักวันที่ขอความเมตตาจากข้า”

เฉินเสียนเลิกคิ้ว “หากรู้ว่ามีคนจะยิงลูกดอกท่าน ข้าไม่เตะท่านหรอก จับขโมยก็ต้องมีหลักฐาน เหมือนครั้งก่อนที่ข้าเห็นท่าน ฉินหรูเหลียงและเซียงซั่นกำลังพลอดรักกันในศาลา”

ฉินหรูเหลียงสีหน้าเปลี่ยนไป

เฉินเสียนกล่าวโดยยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “แค่ข้าไม่ได้ตะโกนเสียงดังเหมือนท่าน ไม่เช่นนั้นคนทั้งจวนก็ถูกดึงดูดให้มาดูผลงานบนเตียงของพวกท่าน อย่างไรมันก็ไม่เกี่ยวกับข้า ข้าจะทำเป็นเห็นเป็ดแมนดารินเล่นน้ำแล้วกัน”

ฉินหรูเหลียงไม่คิดว่าฉากนี้จะถูกหญิงน่ารังเกียจผู้นี้เห็นเข้า

สีหน้าเฉินเสียนเยือกเย็นดุจน้ำ กล่าวขึ้นอีกครั้ง “ฉินหรูเหลียงบอกข้ามักมากในกาม แล้วท่านดีไปกว่าตรงไหน? ท่านไม่เห็นข้ากับเหลียนชิงโจวเปลื้องผ้าบนเตียงเดียวกันด้วยตาท่านเองใช่หรือไม่?”

นางหัวเราะเยาะ แล้วกล่าวอีกครั้ง “อวดรักลึกซึ้งกับเหมยอู่ ท่านช่างมีรักที่ลึกซึ้งจริงๆ” ดวงตานางเต็มไปด้วยความเฉยชาต่อเขา

“ท่านเข้มงวดกับผู้อื่นแต่อดทนต่อตนเองมาเสมอใช่หรือไม่? ตอนนี้ข้าไม่ได้รบกวนโลกของท่านกับเหมยอู่ แต่ท่านกลับมารบกวนข้า บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว แม่ทัพฉินไม่ซื่อสัตย์กับสิ่งที่พูดหรือ?”

เธอยกมุมปาก “ตอนนี้ข้าไม่ได้ทำร้ายเหมยอู่ แต่ทำร้ายคนที่นางรักอย่างลึกซึ้งมากที่สุดก็คือท่าน แม่ทัพฉิน ท่านรักนางมากสินะ”

แม้แต่อวี้เยี่ยนก็เบ้ปากทำหน้าไม่พอใจ พึมพำเสียงเบา “ความรักเช่นนี้ต่างจากเช้าสามเย็นสี่ที่ไหนกันเพคะ ดีที่ไม่ได้มอบให้องค์หญิง หากมอบให้องค์หญิง คงไม่น่าหวงแหน”

ฉินหรูเหลียงไม่สามารถพูดประโยคปฏิเสธได้เลย

เมื่อเขาได้สติ เขารักเหมยอู่ขนาดนั้น แต่ก่อนตราบใดที่เฉินเสียนไม่ไปต่อกรกับเหมยอู่ เขาก็รู้สึกสงบมาก อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่สนใจเฉินเสียนมากอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้เขากำลังทำอะไร เขากลับแทรกแซงชีวิตของเฉินเสียน

ขณะที่เข้าประตูใหญ่จวนแม่ทัพ เฉินเสียนกล่าวโดยไม่หันศีรษะกลับมา “ข้าจะเตือนท่าน หากกล้ารบกวนข้าอีก ข้าจะไปต่อกรกับหลิ่วเหมยอู่อีกครั้ง อย่างไรแล้วในจวนแม่ทัพ ต้องเพิ่มความบันเทิงนิดหน่อยถึงจะไม่น่าเบื่อ หากท่านทนไม่ได้ ก็เตรียมหนังสือหย่าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”

ร่างฉินหรูเหลียงชะงัก

เฉินเสียนไม่มีความอาลัยอาวรณ์กับเขาเลยสักนิด เดาว่าเธออยากจะหย่ากับเขาใจจะขาด จากนั้นก็จะได้ไปหาชายชู้ของเธอ!

แต่เขาล่ะ องค์หญิงอยู่ในระหว่างตั้งครรภ์ เขาหย่ากับองค์หญิง ไม่เพียงสร้างความเสียหายเกียรติของราชวงศ์ แต่จะถูกคนทั้งโลกกล่าวหาว่าเป็นผู้ไร้ความปรานีและล้อเล่นกับความรู้สึกหญิงสาว!