ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 106

“เป็นไง? รถที่ฉันให้นาย ขับแล้วรู้สึกไม่เลวเลยใช่ไหมล่ะ?”

วันนี้ฟางหลันหลันสวมเสื้อครอปสีชมพู คู่กับกางเกงขาสั้นที่สั้นมากๆ แม้กระทั่งบนหัวก็ยังย้อมผมสีแดงสดช่อหนึ่ง ทำให้หญิงสาวยิ่งดูสะดุดตาและไม่เหมือนใคร

“จะไปเที่ยวไหน?” เจียงเฉิงมองฟางหลันหลันที่เข้ามาในรถแล้วถาม

“ฉันจะไปบ่อนพนันหยก นายพาฉันไปเถอะ” ฟางหลันหลันไขว้ขาเรียวยาวที่ขาวเนียนแล้วพูด

เจียงเฉิงรู้สึกจนใจ เด็กคนนี้ชอบความตื่นเต้นเร้าใจซะจริงๆ ไม่ซิ่งรถก็พนันหยก

การพนันหยก ถูกยกย่องว่าเป็นวงการหนึ่งที่มีความเสี่ยงสูงและมีกำไรสูง ภายในวงการมีคำกล่าวติดหูที่ว่า เมื่อมีดตัดหินหยก ถ้าไม่มีดเดียวรวยเละ ก็มีดเดียวเจ๊ง สภาพจิตใจไม่มั่นคง ก็อาจช็อกตาย ดังนั้นวงการพนันหยกจึงน่าตื่นเต้นเร้าใจมากๆ หินก้อนหนึ่งอาจจะทำให้คนคนหนึ่งล้มละลายได้ แต่ก็อาจจะทำให้คนคนหนึ่งรวยเละได้เช่นกัน

“ว้าว ไม่ได้มานานแล้ว ที่นี่ก็ยังคึกคักเหมือนเดิมเลยนะ” ฟางหลันหลันเดินในตลาดค้าหินหยกอย่างตื่นตาตื่นใจ

ตลาดค้าหินหยก ณ ตอนนี้ เต็มไปด้วยแผงลอยขายหินหยกหลากหลายรูปแบบ เจ้าของแผงลอยต่างถือขวดสเปรย์ฉีดน้ำใส่หินหยก อีกทั้งยังตะโกนเรียกลูกค้ากันไม่หยุด

เจียงเฉิงเองก็ไม่เคยเล่นพนันหยก เพียงแค่เคยได้ยินเกี่ยวกับวงการนี้มาก่อนเท่านั้น ณ ตอนนี้ หินหยกของแผงลอยพวกนี้ในสายตาเขาไม่ใช่สภาพดั้งเดิมด้วยซ้ำ

ก่อนหน้านี้เจียงเฉิงสามารถมองเห็นเรกิที่เล็ดลอดออกมาจากภาพวาดของอู๋เต๋าจื่อได้ ครั้งนี้เขาเองก็สามารถมองเห็นเรกิของหินหยกพวกนี้ได้เช่นกัน หินหยกบางก้อนมีแสงสีเขียวเปล่งประกาย บางก้อนกลับเลือนรางมากๆ

“นี่ นายรู้ว่าหินหยกพวกนี้มาจากไหนไหม?” ฟางหลันหลันเห็นเจียงเฉิงมองหินหยกพวกนี้เหมือนหม่อลอย ก็พลันรีบถามทันที

“โดยทั่วไปแล้วหินหยกในประเทศจะถูกนำเข้าจากเมียนมาร์ เพราะหินหยกที่นั่นคุณภาพค่อนข้างสูง แต่ว่าตัดแล้วจะเจอหยกหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับดวงของแต่ละคนล้วน ๆ” เจียงเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ

“ที่แท้นายก็รู้งั้นเหรอ” เดิมทีฟางหลันหลันยังอยากจะอวดความรู้กับเจียงเฉิงสักหน่อย ปรากฏว่าคิดไม่ถึงเลยว่าเจียงเฉิงจะรู้

“นายรอฉันแป๊บหนึ่ง ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ ตอนเช้ากินขนมปังแล้วเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายท้องแล้ว” ฟางหลันหลันพูดจบก็กุมท้องไปจากที่นี่

เจียงเฉิงจึงดูหินหยกที่วางเรียงรายไว้บนพื้นเรื่อยเปื่อย มีหินหยกก้อนหนึ่งที่ดูธรรมดามากๆ ทว่ากลับมีประกายแสงสีเขียวแวววาว

“อ้าว นี่ไม่ใช่เจียงเฉิงหรอกเหรอ นายเล่นของชั้นสูงอย่างพนันหยกเป็นด้วยเหรอเนี่ย?”

เสียงแหลมหูของผู้หญิงดังลอดเข้ามาในหูของเจียงเฉิง

เจียงเฉิงหันหัวไปมอง ก็พลันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งหน้าจัดและสวมใส่เครื่องประดับบนตัวมากมาย เธอควงแขนของผู้ชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อสูทเต็มยศแล้วเดินมาหาเขา

“ขอโทษนะครับ คุณคือ?”

เจียงเฉิงไม่คุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด

“นาย......”

ฟางหลันหลันกอดแขนของเจียงเฉิงทีเดียว แล้วมองไปที่หยวนห้าวกับเจี่ยงหยุนยิ้มๆ

ณ วินาทีที่เห็นฟางหลันหลัน เจี่ยงหยุนก็พลันอึ้งชะงัก เพราะแม้ฟางหลันหลันจะไม่ได้แต่งหน้าจัดมาก ทว่าเธอกลับดูมีออร่ากว่าเจี่ยงหยุนไม่รู้กี่เท่า

เมื่อเทียบกับฟางหลันหลัน เธอก็เหมือนป้าแต่งหน้าจัดที่มาจากบ้านนอก เชยจนถึงขีดสุด

“เธอคือแฟนเขาเหรอ?” เจี่ยงหยุนถามอย่างเหลือเชื่อ

“แน่นอนสิ ไม่งั้นล่ะ?” ฟางหลันหลันยิ้มตอบ

เจี่ยงหยุนมองไปที่เจียงเฉิงอย่างโมโหทันที เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเจียงเฉิงจะหาแฟนได้จริงๆด้วย อีกทั้งไม่ว่าจะหน้าตาหรือรูปร่าง ก็ดูดีกว่าเธอมากโข

“มีผู้หญิงตาบอดจริงๆด้วย!” เจี่ยงหยุนสบถอย่างไม่พอใจ ดึงแขนหยวนห้าวจะไปจากที่นี่

ทว่า ณ ตอนนี้หยวนห้าวกลับไม่มีความคิดที่จะไปเลยสักนิด กลับมองฟางหลันหลันอย่างเหม่อลอย

ผู้หญิงคนนี้วิเศษเกินไปแล้ว ตัวสูงหุ่นดี หน้าตาสะสวย แล้วยังจะก้อนเนื้ออวบอิ่มใต้เสื้อครอปนั่นอีก เรียกได้ว่าหน้าเด็กนมใหญ่สุดๆ สวยกว่าเจี่ยงหยุนไม่รู้ตั้งกี่เท่า

“คุณผู้หญิง สวัสดีครับ ชื่ออะไรครับ?” หยวนห้าวยื่นมือไปหาฟางหลันหลันอย่างหลงนึกว่าตัวเองดูหล่อเท่