ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 108

“เจ็ดล้าน!”

“เจ็ดล้านหนึ่งหมื่น”

“แปดล้าน!”

“แปดล้านหนึ่งหมื่น”

หยวนห้าวจ้องเจียงเฉิงเขม็งจนตาจะถลน เจียงเฉิงกลับมองเขาและยิ้มอย่างราบเรียบ ทำให้หยวนห้าวโกรธจนแทบกระอักเลือด

ตอนนี้ราคาพุ่งมาถึงแปดล้านแล้ว หยกดิบก้อนนี้ไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้นด้วยซ้ำ เพราะแม้ว่าจะโชคดี ตัดเจอหยกข้างใน แต่นั่นก็ไม่ได้กำไรมากเท่าไหร่นัก ทว่าหากตัดแล้วไม่เจอหยก นี่มันก็เงินก้อนใหญ่เชียวนะ

“แปดล้านหนึ่งหมื่นหนึ่งครั้ง” พิธีกรสาวดีใจจนแทบหุบขาไม่ได้ เดิมทีราคาประมูลแค่ล้านสองล้าน เธอก็ได้ค่าคอมมิชชั่นแค่พันสองพัน ตอนนี้จู่ ๆก็ราคาพุ่งมาถึงแปดล้าน ค่าคอมมิชชั่นของเธอก็จะแตะหมื่นแล้ว มีหรือที่เธอจะไม่ดีใจ

“แปดล้านหนึ่งหมื่นสองครั้ง”

ตอนนี้ในใจหยวนห้าวตัดสินใจได้ยากมากจริงๆ หากแพ้ให้เจียงเฉิงทั้งแบบนี้ เขาไม่อยากเสียหน้าหรอกนะ

แต่ถ้าซื้อมาในราคาสูงขนาดนี้ เขาเองก็ไม่มีเงินไปเสี่ยงเหมือนกัน ทว่าเมื่อเห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจของเจียงเฉิง เขาก็ทำใจยอมแพ้ไม่ได้จริงๆ ดังนั้นจึงตัดสินใจลองพนันดูสักตั้ง

“เก้าล้าน!” สิ้นเสียงตะโกน หยวนห้าวก็มองไปที่เจียงเฉิงอย่างโกรธแค้น

เจียงเฉิงมองหยวนห้าวแล้วยิ้มขำเล็กน้อย จากนั้นก็พูดว่า “นายชนะแล้ว”

“เก้าล้านหนึ่งครั้ง เก้าล้านสองครั้ง เก้าล้านสามครั้ง! จบการประมูล!”

หยวนห้าวได้ยินคำว่าจบการประมูล ก็พลันหัวเราะอย่างได้ใจทันที แม่งเอ้ย บังอาจมาสู้กับฉัน

“นี่ ทำไมนายไม่เรียกราคาแล้วล่ะ?” ฟางหลันหลันเห็นหินหยกถูกหยวนห้าวประมูลไป ก็พลันเอ่ยอย่างไม่พอใจทันที

“เธอคอยดูไว้ก็จะรู้เอง” เจียงเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ

“ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายจะตัดหินตอนนี้เลยไหมคะ?” พิธีการสาวถามหยวนห้าว

“ตัด จะได้ให้ทุกคนเปิดโลกพอดีด้วย” หยวนห้าวพูดอย่างได้ใจ เขาเองก็อยากจะตัดหินหยก จะได้อวดโชว์สักหน่อย

ชายสองคนรีบยกหยกดิบก้อนนี้ไปที่เครื่องตัดหินหยกที่อยู่ข้างๆ แล้ววางหยกดิบให้เข้าที่

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนล้วนตื่นตาตื่นใจ อยากจะดูว่าหยกดิบที่สีสวยและหน้าตาดีขนาดนี้ จะมีสมบัติอะไรซ่อนอยู่ข้างในกันแน่

“คุณผู้ชาย คุณอยากจะตัดยังไง?” พิธีกรสาวยื่นปากกาด้ามหนึ่งให้หยวนห้าวขีดเส้น แล้วตัดตามเส้นที่ขีด หากว่าตัดได้ไม่ดี ก็จะได้ไม่โทษช่างตัดหินหยก

หยวนห้าวดูอย่างละเอียด อาศัยประสบการณ์ที่สั่งสมมานานหลายปี ขีดเส้นเส้นหนึ่ง เอ่ยว่า “ตัดแบบนี้เถอะ”

ชายสองคนพยักหน้า พลันวางมีดให้ตรงกับเส้น แล้วเริ่มตัดหินหยก

“หึ่ง ๆ......”

หยวนห้าวตะโกนเหมือนคนบ้า ทว่าคนรอบข้างกลับดูออกแล้ว ตัดจนกลายเป็นสภาพแบบนี้แล้ว ไม่มีทางจะเจอหยกอะไรอีกแล้วล่ะ

“ของแบบนี้ เสี่ยงเกินไปแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าหินหยกที่ดีขนาดนี้ ข้างในกลับไม่มีอะไรเลย”

“นั่นสิ ดีนะที่ฉันไม่ได้ประมูลมา ไม่งั้นขาดทุนจนฉันไม่มีแม้แต่กางเกงในใส่แน่ ๆ”

“นี่ นายรู้ตั้งนานแล้วหรือเปล่า? ก็เลยไม่เรียกราคาแล้ว” ฟางหลันหลันลอบขำแล้วถามเจียงเฉิง

“ไม่รู้ ฉันก็แค่ลองเรียกไปงั้น” เจียงเฉิงตอบ อันที่จริงเขาก็จงใจเพิ่มราคานี่แหละ อีกทั้งเยอะกว่าหยวนห้าวแค่หมื่นเดียว หยวนห้าวเห็นดังนั้นก็จะต้องโกรธจนเรียกราคาเพิ่มอีกแน่ ๆ เมื่อราคาพุ่งสูงไปไกลจากราคาเดิม เจียงเฉิงก็ไม่เรียกต่อแล้ว ขุดหลุมหลอกให้หยวนห้าวกระโดดลงมาเองอย่างไร้ความปราณี

“ตัดอีก ฉันบอกให้แกตัดอีก!” หยวนห้าวตะคอกใส่ช่างตัดหินหยกอย่างโมโห

“จะให้ตัดยังไงอีก? คุณอยากให้พวกผมตัดเป็นเมล็ดข้าว แล้วเอากลับบ้านไปต้มเป็นโจ๊กหรือไง?” ช่างตัดหินหยกเองก็พูดอย่างไม่พอใจ

“แม่งเอ้ย แกจงใจมาแข่งขึ้นราคากับฉัน จากนั้นสุดท้ายก็ไม่เอาแล้ว แกจงใจหลอกฉัน” หยวนห้าวตะโกนใส่เจียงเฉิงอย่างโกรธเกรี้ยว

“ไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงอะไร ฉันก็แค่เรียกราคาตามปกติเท่านั้น ฉันเรียกมากกว่านายแค่หนึ่งหมื่น นายเป็นคนปั่นราคาให้สูงขนาดนั้นเอง” เจียงเฉิงพูดเสียงเรียบด้วยรอยยิ้ม

“แก......” หยวนห้าวโกรธจนแทบกระอักเลือด ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว ว่าครั้งนี้เขาถูกเจียงเฉิงหลอกโดยสิ้นเชิง

เจียงเฉิงคร้านจะสนใจหยวนห้าว พลันยกหินหน้าตาดูไม่ดีที่ซื้อมาสองหมื่นเมื่อกี้นี้ขึ้นมาวางบนเครื่องตัดหินหยก

“รบกวนทั้งสองท่าน ช่วยผมตัดหินหยกก้อนนี้หน่อยครับ” เจียงเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ