ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 134

“ผึ้งนักฆ่า?”

มู่หรงเสี่ยเบิกตาโพลง เธอคิดไม่ถึงว่าเจ้าคนชั่วนี่จะเหิมเกริมได้ถึงขนาดนี้ ถึงขั้นกล้าสะกดรอยตามเธอมาถึงบ้านตัวเอง

“ใช่แล้ว ฉันเอง” ผึ้งนักฆ่าลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหามู่หรงเสวี่ย เอ่ยว่า “เดิมทียังอยากจะดูโชว์เปลื้องผ้าของเธอสักหน่อย คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะไหวพริบดีขนาดนี้ เจอฉันเข้าจนได้”

“นายมาได้พอดีเลย ประหยัดเวลาฉันไปหานาย!”

มู่หรงเสวี่ยเผยสีหน้าเย็นเยือก ก่อนจะชักปืนออกมาจากด้านหลัง แล้วเล็งไปที่ผึ้งนักฆ่า

ผึ้งนักฆ่าเห็นดังนั้น สีหน้าก็พลันจริงจังขึ้นมาทันที เขาขยับเท้าแล้วยกขาเตะปืนที่อยู่ในมือมู่หรงเสวี่ยให้กระเด็นออกไป

ขณะเดียวกัน ผึ้งนักฆ่าก็ไม่ได้หยุดชะงัก พลันเตะขาไปยังศีรษะของมู่หรงเสวี่ยต่อทันที

“เร็วมาก!”

มู่หรงเสวี่ยคิดไม่ถึงว่าผึ้งนักฆ่าจะว่องไวขนาดนี้ พลันรีบยกแขนสกัดที่ข้างๆ

ปัง!

พลังหนักหน่วงกระแทกร่างของมู่หรงเสวี่ยจนกระเด็นออกไป แล้วขนกับตู้ไวน์ที่อยู่ข้างหลัง กระจกตู้ส่งเสียงแตกหัก ร่างกายของมู่หรงเสวี่ยเองก็ล้มลงบนพื้น

“คนคนนี้แข็งแกร่งมากจริงๆด้วย”

เลือดสีสดไหลออกมาจากมุมปากของมู่หรงเสวี่ย พลางเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก จ้องมองคนร้ายเหี้ยมโหดที่อยู่ตรงหน้า

“ไม่เลว ยังยืนขึ้นได้ ดูเหมือนว่าถ้าอยู่บนเตียงก็น่าจะแรงเยอะไม่เบา” ผึ้งนักฆ่าหรี่ตามองมู่หรงเสวี่ย

มู่หรงเสวี่ยเผยสีหน้าเย็นเยือก พลันสปริงตัวลุกขึ้นยืนจากพื้น เธอกำหมัดไว้แน่นแล้วพุ่งหมัดไปยังผึ้งนักฆ่า พร้อมทั้งใช้ขาเตะไปด้วย

“แบบนี้สิถึงจะดูเข้าท่าหน่อย” ผึ้งนักฆ่าสกัดกั้นหมัดและขาของมู่หรงเสวี่ยอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าไม่เห็นมู่หรงเสวี่ยอยู่ในสายตาเลยสักนิด

ผึ้งนักฆ่าพลันใช้โอกาสจับกำปั้นทั้งสองข้างของมู่หรงเสวี่ยไว้หมับ แล้วยิ้มเอ่ยว่า “มือนุ่มดีนี่ ไม่รู้ว่าที่อื่นเป็นยังไงบ้าง”

“ไปตายซะ!”

มู่หรงเสวี่ยเผยสีหน้าเย็นเยือก ก่อนจะใช้ศีรษะกระแทกสันจมูกของผึ้งนักฆ่า

สันจมูกของผึ้งนักฆ่าพลันเจ็บปวดอย่างรุนแรง เขาปล่อยมือของมู่หรงเสวี่ยออกทันที มู่หรงเสวี่ยต่อยไปยังหน้าท้องของผึ้งนักฆ่าอย่างฉับพลัน ผึ้งนักฆ่างอตัวอย่างเจ็บปวด มู่หรงเสวี่ยเห็นดังนั้นก็ใช้หัวเข่ากระแทกศีรษะของผึ้งนักฆ่าทันที

ผึ้งนักฆ่าถูกกระแทกจนล้มหงายลงกับพื้น

“นางแพศยา!”

ผึ้งนักฆ่าเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก พลางจ้องมองมู่หรงเสวี่ยอย่างโกรธเกรี้ยว

มู่หรงเสวี่ยเองก็รู้ ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนคนนี้เลยด้วยซ้ำ เธอจึงรีบพุ่งตัวไปเอาปืนที่หล่นลงบนพื้นเมื่อกี้นี้ทันที ในขณะที่มือเธอจะแตะโดนปืน จู่ ๆเธอก็พลันรู้สึกได้ถึงลางอันตรายบางอย่าง

มู่หรงเสวี่ยรีบชักมือกลับทันที เห็นเพียงกริชแหลมคมเล่มหนึ่งปักบนตำแหน่งของปืนเมื่อกี้นี้ หากไม่ใช่ว่ามู่หรงเสวี่ยชักมือกลับได้ทันเวลา ไม่งั้นก็คงถูกกริชเล่มนี้ทิ่มมือแล้ว

ทว่าเพียงพริบตาเดียว ผึ้งนักฆ่าก็พุ่งหมัดต่อยไปยังศีรษะของมู่หรงเสวี่ยอย่างโกรธจัด

มู่หรงเสวี่ยรีบหลบทันที เห็นเพียงผึ้งนักฆ่าต่อยโดนตู้ไวน์ที่อยู่ด้านหลัง จนตู้ไวน์ถูกต่อยเป็นรูโหว่

“หึ!”

มู่หรงเสวี่ยเองก็ไม่ใช่คนที่นิ่งรอตาย พลันยกขาเตะไปที่เอวของผึ้งนักฆ่าทันที ทว่าผึ้งนักฆ่ากลับไม่ตอบสนอง แต่ปล่อยหมัดมาแทน