“ช่วย.....ช่วยฉันด้วย ใครก็ได้......”
มู่หรงเสวี่รู้สึกว่าร่างกายเองก็หมดเรี่ยวแรงด้วยเช่นกัน พลันล้มลงบนเตียงแล้วพูดเสียงพึมพำ
“เธอคิดว่าจะมีคนมาช่วยเธอเหรอ?” ผึ้งนักฆ่าเดินไปฉีกคอเสื้อของมู่หรงเสวี่ย เผยก้อนเนื้ออวบอิ่มที่ถูกหุ้มด้วยชุดชั้นในสีม่วง
“ไสหัวไปซะ!”
มู่หรงเสวี่ยผลักผึ้งนักฆ่าออกอย่างยากลำบาก ทว่ากลับไม่มีผลอะไรเลยสักนิด
“ตอนนี้เธอผลักฉันออก เดี๋ยวเธอจะเป็นคนร้องขอฉันเอง” ผึ้งนักฆ่ามองดูเรือนร่างที่บิดส่ายไปมาของมู่หรงเสวี่ย เขาชอบทรมานผู้หญิงด้วยวิธีแบบนี้ที่สุดแล้ว
“.......ไม่......ไม่เอา......”
แม้มู่หรงเสวี่ยจะพยายามควบคุมตัวเองสุดชีวิต ทว่ามือของเธอก็ยังคงอดดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเองไม่ได้ เธอรู้สึกว่าสติของตัวเองเริ่มค่อยๆเลือนราง
หากจะถูกคนแบบนี้ย่ำยี ขอตายไปทั้งแบบนี้ยังจะดีกว่า
ทว่า ณ ตอนนี้มู่หรงเสวี่ยกลับทำอะไรไม่ได้แม้แต่ฆ่าตัวตาย
ผึ้งนักฆ่าเห็นดังนั้น ก็รู้ดีแล้วว่าได้เวลาอันสมควรแล้ว พลันยื่นมือไปปลดเข็มขัดทันที
“มีเพียงต้องแบบนี้แล้วงั้นเหรอ?”
มู่หรงเสวี่ยคิดได้ดังนั้นก็เลิกขัดขืน ทำได้เพียงต้องยอมรับชะตากรรม หางตาของเธอมีน้ำตาไหลรินลงมา
“ใคร?”
ในขณะที่ผึ้งนักฆ่ากำลังปลดเข็มขัด จู่ ๆ ก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายอันตราย เขารีบเอียงหัวหลบทันที เห็นเพียงไม้เสียบที่มีกลิ่นเนื้อแกะบาดแก้มเขา ก่อนจะทิ่มเข้าไปในกำแพงตรงหัวเตียง
“แกเองงั้นเหรอ!”
ผึ้งนักฆ่าเห็นเจียงเฉิงที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนก็พลันเบิกตาโพลงทันที
“ฉันเอง ฉันมาส่งแกะย่างให้เธอน่ะ ไม่ได้ไปขัดอะไรนายหรอกใช่ไหม?”
เจียงเฉิงใช้ไม้จิ้มฟันแคะร่องฟันไปพลาง พูดเสียงเรียบกับผึ้งนักฆ่าไปพลาง
“เขางั้นเหรอ?”
มู่หรงเสวี่ยเห็นเงาร่างของเจียงเฉิง ในใจก็เริ่มรู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
“น้องชาย เราสองคนไม่เคยมีหนี้แค้นอะไรกันมาก่อน อย่าสร้างปัญหาเลยจะดีกว่า เป็นไง?” ผึ้งนักฆ่าพูดอย่างใจเสาะเล็กน้อย
“ไม่เคยมีหนี้แค้นอะไรกันมาก่อน?”
เจียงเฉิงยิ้มเย็นทีหนึ่ง เอ่ยว่า “นายสะกดรอยตามเมียฉันยังไม่ถือว่าเป็นหนี้แค้นอีกเหรอ?”
ผึ้งนักฆ่าจึงจะเพิ่งเข้าใจ ถึงว่าทำไมเจ้าหมอนี่ถึงอยู่กับสวี่ฉิงตลอด ที่แท้เขาก็เป็นผัวของสวี่ฉิงนี่เอง หรือก็คือผู้ชายที่ชื่อเจียงเฉิง
เดิมที คำสั่งที่ผึ้งนักฆ่าได้รับก็คือต้องฆ่าเจียงเฉิงทิ้งก่อน จากนั้นก็ค่อยลักพาตัวสวี่ฉิง ทว่าผึ้งนักฆ่าสนใจในตัวผู้หญิงมากๆ ดังนั้นจึงตัดสินใจลักพาตัวสวี่ฉิงก่อนค่อยฆ่าเจียงเฉิง
แม่งเอ้ย ตอนนี้ดูจากท่าทางของเจียงเฉิงแล้ว ใช่ที่เขาสามารฆ่าได้สักที่ไหนกันล่ะ?
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นแกก็ตายซะเถอะ!”
ผึ้งนักฆ่านเผยแววตาเย็นเยือก พลันรีบก้มตัวเอาปืนของมู่หรงเสวี่ยที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา แกจะเก่งขนาดไหน ก็สู้กระสุนไม่ได้หรอก
ผึ้งนักฆ่าเก็บปืนแล้วก็เล็งปากระบอกปืนใส่เจียงเฉิง ก่อนจะชักไกปืน
พรวด!
เจียงเฉิงเห็นดังนั้นก็ถ่มไม้จิ้มฟันในปากทิ้ง ไม้จิ้มฟันพลันทิ่มไปข้างในข่องปากกระบอกปืน
ปัง!
ปืนระเบิดทันที
“อ้าก—“
เจียงเฉิงส่ายหัวอย่างจนใจ เขาย่อมรู้อยู่แล้ว ว่าหากไม่รีบแก้ฤทธิ์ยาแบบนี้ให้ทันเวลา สมองก็จะถูกเผาจนเสื่อมเสียได้ง่าย
สถานการณ์แบบนี้ก็ไปจับผึ้งนักฆ่าไม่ทันแล้ว ทำได้เพียงต้องช่วยมู่หรงเสวี่ยก่อน
คิดได้ดังนั้น เจียงเฉิงก็รีบอุ้มตัวมู่หรงเสวี่ย ทว่ามู่หรงเสวี่ย ณ ตอนนี้เสียสติไปแล้วโดยสิ้นเชิง เมื่อรู้สึกได้ว่ามีผู้ชายกอดเธอ ก็พลันกอดรัดเจียงเฉิงราวกับปลาหมึกที่ไร้กระดูก
“เร็ว! ให้ฉันเร็ว!”
ดวงตาคู่สวยของมู่หรงเสวี่ยเต็มไปด้วยราคะ ผิวขาวผ่องแดงระเรื่อไปหมดทั้งตัว ซ้ำยังจะจูบเจียงเฉิงอย่างอดไม่ได้
“เธออยู่นิ่งๆก่อน!”
เจียงเฉิงทนการเกาะแกะของมู่หรงเสวี่ยไม่ไหว พลันตบก้นกลมเด้งของเธออย่างฉับพลัน
ทว่านั่นไม่เพียงแค่ไม่ทำให้มู่หรงเสวี่ยนิ่งสงบลง กลับกันคือทำให้เธอยิ่งครางเสียงเบาทีหนึ่ง หากไม่ใช่ว่าเจียงเฉิงยังควบคุมตัวเองไว้ได้ ไม่งั้นตอนนี้เขาก็แทบอยากจะกดมู่หรงเสวี่ยไว้บนเตียงทันที
เดิมทีมู่หรงเสวี่ยก็แรงเยอะอยู่แล้ว กว่าเจียงเฉิงจะอุ้มมู่หรงเสวี่ยมาที่ห้องน้ำก็ไม่ง่าย เมื่อวางมู่หรงเสวี่ยไว้ในอ่างอาบน้ำ เขาก็เริ่มเปิดน้ำเย็นใส่อ่าง
“หนาว!”
มู่หรงเสวี่ยรู้สึกได้ถึงความเย็นจัด จนร่างกายเริ่มสั่นเทา
“ฉันอยากได้นาย ให้ฉันเร็ว ให้ฉัน” มู่หรงเสวี่ยอยู่ในอ่างก็ไม่ยอมอยู่นิ่ง ดิ้นรนจะลากเจียงเฉิงเข้ามาด้วย
บอกตามตรง เดิมทีรูปร่างหน้าตาของมู่หรงเสวี่ยก็งดงามเซ็กซี่มากอยู่แล้ว ณ ตอนนี้เธอที่ตัวเปียกอยู่ในอ่างอาบน้ำก็ยิ่งยั่วยวนใจอย่างไม่สิ้นสุด
โดยเฉพาะก้อนเนื้อตรงหน้าอกที่อวบอิ่มนั่น
“ไม่สนแล้ว!”
เจียงเฉิงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แล้วเข้าไปในอ่างอาบน้ำ มู่หรงเสวี่ยกอดเจียงเฉิงไว้ทันที เจียงเฉิงถอดเสื้อบนตัวมู่หรงเสวี่ยออกทั้งหมด เรือนร่างที่แสนเย้ายวนพลันเปิดเผยต่อหน้าเจียงเฉิงทันที
มู่หรงเสวี่ยดึ้งทึ้งเสื้อผ้าของเจียงเฉิง ก่อนที่ร่างกายของทั้งคู่จะกอดก่ายกัน......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง