ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 136

เจียงเฉิงอุ้มมู่หรงเสวี่ยเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้ววางเธอลงบนเตียง มู่หรงเสวี่ยที่ใช้พละกำลังไปจนเกือบหมด ในตอนนี้ได้หมดสติไปโดยสิ้นเชิง

“ยังดีที่ห้ามใจเอาไว้ได้” หลังจากที่เจียงเฉิงห่มผ้าให้กับมู่หรงเสวี่ยเรียบร้อยแล้ว ถึงได้โล่งอก ยัยผู้หญิงคนนี้ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน เกือบจะห้ามใจไม่ไหวแล้วเชียว

อย่างไรก็ตามเจียงเฉิงนั้นรู้ดี สวี่ฉิงเป็นคนให้เขามาปกป้องมู่หรงเสวี่ย หากเขาห้ามใจไม่ไหวจนมีอะไรกับมู่หรงเสวี่ย งั้นตัวเขาก็จะผิดต่อสวี่ฉิงแล้วจริงๆ

เจียงเฉิงคิดไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงได้ขับรถจากไป กลับไปที่บ้านของตัวเอง

“เธอเป็นอย่างไรบ้าง?”

สวี่ฉิงรีบถามอย่างห่วงใย

“เธอนั้นตกเป็นเป้าของผึ้งนักฆ่าจริง หากผมไปไม่ทันล่ะก็ เรื่องมันคงจะยุ่งยากมากทีเดียว” เจียงเฉิงกล่าว

สวี่ฉิงถึงได้โล่งใจ แล้วพูดขึ้น “โชคดีที่ไม่เป็นอะไร”

“ผมไปอาบน้ำแล้ว” ขณะพูดเจียงเฉิงก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ

เจียงเฉิงถอดเสื้อผ้าออก ใช้น้ำเย็นราดร่างกายของตัวเอง บีบบังคับให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เห็นเรือนร่างของมู่หรงเสวี่ย มันช่างให้อารมณ์ที่ยั่วยวนเหลือเกิน

เจียงเฉิงยังสามารถควบคุมตัวเองได้ นับว่าเก่งมากแล้ว แต่ปฏิกิริยาบนร่างกายของเขา มันก็เป็นไปโดยสัญชาตญาณ

หลังจากที่เจียงเฉิงอาบน้ำออกมา เห็นสวี่ฉิงนอนหลับอยู่บนเตียงแล้ว เขาก็เอนกายนอนลงไป

นอนไปได้สักพัก เจียงเฉิงรู้สึกได้ว่าสวี่ฉิงนั้นพลิกตัว จากนั้นก็มีเต้าที่อวบอิ่มสองเต้ากดทับอยู่ที่แผ่นหลังของเจียงเฉิง แขนที่เรียวยาวของสวี่ฉิงก็มากอดว่าที่เอวของเจียงเฉิง

เจียงเฉิงก็ไม่รู้ว่าสวี่ฉิงไม่รู้ว่าหลับแล้วถึงทำแบบนี้ หรือว่ายังไม่หลับ เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ก็ให้สวี่ฉิงกอดเขาไว้อย่างนั้น

สโมสรเขาชิงเฉิน สร้างเพื่อล้อมรอบเขาชิงเฉิน เป็นหนึ่งในสโมสรระดับไฮเอนด์ของเมืองหลูหยาง เป็นธุรกิจที่สำคัญของติงหวู่ตี๋ โดยปกติแล้วเขาจะอยู่ในห้องวีไอพีระดับสูงสุดของสโมสรแห่งนี้

ในเวลานี้ติงหวู่ตี๋ที่กำลังเสพสวาทกับผู้หญิงสองคน อยู่ๆโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น

“ใครน่ะ?” ติงหวู่ตี๋พลางรับสาย พลางเสพสุขจากบริการที่คู่แฝดจัดให้

“พี่หวู่ตี๋ ผมเองจื่อฟง(ไอ้ผึ้ง)！”

เสียงที่เจ็บปวดทรมานของผึ้งนักฆ่าถูกส่งมาจากปลายสาย

“นายเป็นอะไร?”

ติงหวู่ตี๋ไม่เคยได้ยินเสียงลักษณะการพูดแบบนี้ของผึ้งนักฆ่ามาก่อนเลย

“แขนของผมขาดไปหนึ่งข้าง ตอนนี้ก็ไปโรงพยาบาลไม่ได้ด้วย”

“ใครเป็นคนทำ？”

“เจียงเฉิง！”

ติงหวู่ตี๋รีบส่งสัญญาณมือให้พี่น้องฝาแฝดออกไป แล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึม “นายว่าอะไรนะ? เจียงเฉิงเป็นคนทำ?”

“ใช่ มันก็คือสามีของสวี่ฉิง ฝีมือเหนือกว่าผม”

“เป็นไปไม่ได้ จี้เจ๋อเคยพูดแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่ไม่เอาไหน เป็นแค่เขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง จะเก่งขนาดนั้นได้ไง”

“จริงๆพี่ เขาสามารถฆ่าผมได้ในพริบตาเดียว” ตอนนี้น้ำเสียงของผึ้งนักฆ่ายังคงมีความหวาดกลัวหลงเหลืออยู่

เดิมติงหวู่ตี๋ยังคิดว่าเจียงเฉิงก็คือคนที่ไม่เอาไหน เขาไม่ได้เก็บมาใส่ใจเลย แต่ครั้งนี้มันทำให้เขาต้องให้ความสนใจกับคนผู้นี้แล้ว

“นายมาที่เขาชิงเฉินก่อน มาซ่อนตัว อย่าให้คนอื่นเห็น” ติงหวู่ตี๋พูดจบก็วางสายไปโดยตรง

ติงหวู่ตี๋ลุกขึ้นเดินไปหยุดอยู่ตรงมุมหน้าต่าง ครุ่นคิดอย่างจริงจัง ก่อนหน้านั้นเขาก็รู้แล้ว ไอ้หัวโล้นที่เขาจัดการไม่ได้สักที กลับไปเป็นลูกน้องของเจียงเฉิง เดิมเขายังคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกสิ้นดี มองดูสถานการณ์ตอนนี้แล้วน่าจะเป็นเรื่องจริง