ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 140

“ถูกไล่ออกมา!”

เจียงเฉิงมองฮั่วหลิงหลงอย่างแปลกใจ

“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ไม่อยากเอ่ยถึงแล้ว” ฮั่วหลิงหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่บางเบา

แม้ปากของฮั่วหลิงหลงจะพูดแบบนี้ แต่ในใจเธอยังคงรู้สึกไม่สบายใจนัก หากสามารถที่จะไม่ไปร่วมงาน เธอนั้นไม่อยากจะไปร่วมงานอะไรนี้เลย แต่เธอมีเหตุให้ที่จำเป็นต้องมา

เจียงเฉิงเห็นฮั่วหลิงหลงไม่อยากจะพูด ก็ไม่ได้ถามต่อ ถึงอย่างไรทุกคนล้วนมีความลับที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้

รถแล่นไปตลอดทาง ไม่ช้าก็ได้มาถึงหน้าประตูโรงแรมที่ตกแต่งอย่างหรูหรา

พนักงานบริการที่อยู่ในเครื่องแบบก็เข้ามาทันที และฮั่วหลิงหลงก็มอบกุญแจให้โดยตรง

“ดูเหมือนว่าจะมีคนใหญ่คนโตมากันไม่น้อยเลยทีเดียว” เจียงเฉิงมองไปยังรถที่จอดอยู่รอบๆ และมีรถหรูจอดอยู่ตั้งมากมาย เมื่อมองแวบเดียว ก็รู้ว่าคนในครอบครัวของฮั่วหลิงหลงมีคนสนับสนุนไม่น้อยเลยทีเดียว

“ใช่ เข้าไปกันเถอะ” แขนเรียวยาวของฮั่วหลิงหลงควงไปแขนของเจียงเฉิง แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ภายในห้องจัดเลี้ยง ในเวลานี้เต็มไปด้วยเสียงพูดคุย มีคนใหญ่คนโตมารวมตัวกันไม่น้อย ต่างคนต่างยกแก้วใส่กัน พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

“คุณชายฮั่ว คุณได้นำอัญมณีดวงดาวแห่งความหวังนี้มาประมูลการกุศลที่เมืองหลูหยาง ช่างเป็นเกียรติของพวกเราจริงๆ” ชายวัยกลางคนหัวล้านที่พาภรรยามาด้วย กล่าวกับชายคนหนึ่งด้วยรอยยิ้ม

ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าคุณชายฮั่ว ชื่อว่าฮั่วเซาฟง เป็นลูกชายคนโตของตระกูลฮั่ว สวมชุดสูทสีขาว ใบหน้าที่ขาวมีความหยิ่งทะนงตามธรรมชาติ

“ท่านเมิ่งเกรงใจไปแล้ว ของเล็กน้อยแบบนี้ จะเอาไปประมูลที่ไหนก็ได้ เพียงแต่ผมมาจากหนานเจียง มันใกล้กับเมืองหลูหยางเท่านั้นเอง” ฮั่วเซาฟงพูดอย่างภาคภูมิใจ

“ได้ยินมาคุณได้เชิญนักเปียโนที่มีชื่อเสียงของเมืองหลวงอย่างคุณหลิงหลิงมาด้วย?” ท่านเมิ่งถามอย่างตื่นเต้น

ที่เขาตื่นเต้นขนาดนี้ ก็เพราะว่าหลิงหลิงนั้นไม่เพียงแต่เล่นเปียโนเก่ง แต่รูปร่างหน้าตาก็งดงามอย่างหาที่ติไม่ได้ ถ้าหากสามารถเห็นตัวจริงในงาน มันช่างเป็นเกียรติอย่างมาก

“ดูคุณพูดเข้าสิ ผู้หญิงที่คุณชายฮั่วของเราต้องการให้มาร่วมงาน จะไม่มาได้อย่างไร?”

ข้างกายฮั่วเซาฟง ผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมชุดเดรสสีขาวเหลือบมองท่านเมิ่งไปหนึ่งที “ช่างไม่รู้เรื่องเลย！”

ท่านเมิ่งหน้าจืดเล็กน้อย อย่างไรก็ตามผู้หญิงคนนี้ก็เป็นคนข้างกายของฮั่วเซาฟง เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก

“ถงถง ห้ามไร้มารยาท！”

ฮั่วเซาฟงมองถงถงไปหนึ่งที จากนั้นก้พูดกับท่านเมิ่ง “ท่านเมิ่งก็รอดูละกัน ผมขอตัวก่อนครับ”

ขณะที่พูดฮั่วเซาฟงก็โอบเอวบางของถงถงทันที แล้วเดินไปทางอื่น

“คุณชายฮั่ว พี่สาวที่ถูกไล่ออกจากตระกูล วันนี้จะมาที่งานมั้ย?”

ถงถงที่อยู่ข้างการคุณชายฮั่วถามอย่างออดอ้อน

“ต้องมาอย่างแน่นอน เพราะว่าอัญมณีดวงดาวแห่งความหวังเม็ดนี้ สำหรับเธอแล้ว มันสำคัญมาก” ฮั่วเซาฟงกล่าวอย่างจริงจัง เขาก็อยากจะเห็นพี่สาวที่ไม่ได้เจอมาหลายปีแล้วอย่างอดใจไม่ไหว

“พี่หลิงหลง นี่มันเหมือนงานประมูบการกุศลเลย” เจียงเฉิงที่เห็นข้อความบนป้ายโฆษณา ก็ต้องเดาออกเป็นธรรมดา

“ใช่ เป็นเพชรเม็ดหนึ่ง ชื่อว่าดวงดาวแห่งความหวัง” ฮั่วหลิงหลงพูดเบาๆ

“เพชรเม็ดนี้ มันสำคัญกับพี่มากมั้ย?”

“สำคัญมาก แม้ต้องใช้เงินทั้งหมดที่พี่มี พี่ก็ต้องเอามันมาให้ได้” ฮั่วหลิงหลงพูดอย่างจริงจัง

“อุ๊ย นี่มันพี่สาวที่รักของผมใช่มั้ย?”