ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 151

“โอเค เดี๋ยวผมไปหา”

เจียงเฉิงวางสายและขับรถออกจากโรงพยาบาลไป เขาเชื่อว่าถ้าสวี่ฉิงเห็นแหวนนี้ เธอจะต้องดีใจมากอย่างแน่นอน

ร้านขายเครื่องประดับเพชรพลอยลิ่วกุ้ยหยวน

“ฉิงฉิง สามีของเธอจะมาหาเหรอ?” ชุยยี่เพื่อนสนิทของสวี่ฉิงหน้ามุ่ยและถาม

“ใช่ เขาบอกว่ามีของขวัญให้ฉัน” สวี่ฉิงพยักหน้า

เมื่อชุยยี่ ได้ยินเรื่องนี้ เธอกลอกตาทันทีด้วยความรังเกียจและพูดว่า "ฉิงฉิง ไม่ใช่ว่าฉันพูดมากนะ แต่เธอไม่ควรแต่งงานกับผู้ชายไม่เอาไหนแบบนั้น ด้วยรูปร่างหน้าตาเธอ หาผู้ชายที่อยากได้ไม่ยากเลย ยังจะให้ของขวัญอีก เขาเป็นแค่บุรุษพยาบาล จะให้ของขวัญราคาแพงได้สักแค่ไหนเชียว ?”

“เจียงเฉิง เขาแตกต่างจากเมื่อก่อนแล้ว” สวี่ฉิงกล่าว

“แตกต่าง? แตกต่างตรงไหน? ถ้าเป็นฉัน ให้ตายฉันไม่แต่งงานกับคนแบบนั้นหรอก” ชุยยี่พูดด้วยท่าทางรังเกียจ

ชุยยี่ได้ยินเรื่องของเขาตั้งแต่อยู่ต่างประเทศแล้ว ว่าสามีของสวี่ฉิงเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่ไม่เอาไหน เป็นบุรุษพยาบาลไปวันๆ อ่อนแอซะจนใครๆก็รังแกได้ ฉะนั้นเธอจึงไม่ชอบเจียงเฉิงมาก และอยากให้สวี่ฉิงรีบหย่ากับเขาโดยเร็วที่สุด

“เสี่ยวยี่ ผมอยู่นี่” คู่หมั้นของชุยยี่โบกมือ แล้ววิ่งเข้ามาหา

“เขาเป็นคู่หมั้นของฉัน ตู้ปิง” ชุยยี่กอดแขนของ ตู้ปิงเอาไว้และพูดอย่างมีความสุข

ตู้ปิงตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นสวี่ฉิงเพราะสวี่ฉิงสวยกว่าชุยยี่มาก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ สวี่ฉิงไม่ได้ทำศัลยกรรมมา เธอสวยโดยธรรมชาติ ซึ่งเราสามารถดูออกได้ทันที

“สวัสดี ผมชื่อตู้ปิง!” ตู้ปิงยิ้มและยื่นมือให้สวี่ฉิง

“สวัสดี” สวี่ฉิงไม่ได้ยื่นมือตอบรับ เธอยิ้มตอบอย่างสุภาพ

ตู้ปิงเก็บมือกลับไปด้วยความเขินอาย เขาอดไม่ได้ที่จะอิจฉาเล็กน้อย ไม่รู้จริงๆ ว่าไอ้คนไม่เอาไหนของตระกูลสวี่มันโชคดีมากจากไหน ที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่สวยมากอย่างสวี่ฉิง

“ไปกันเถอะ ไปเลือกแหวนเพชรกันก่อน” ชุยยี่พูดขณะกอดตู้ปิง

ทั้งสามคนเดินวนอยู่ในร้านขายเครื่องประดับ ชุยยี่ไม่เจอแหวนเพชรที่ถูกใจเลย

"ฉันขอไปห้องน้ำหน่อยนะ" สวี่ฉิงพูดจากนั้นก็ออกจากร้านไป

เจียงเฉิงเดินมาในเวลานี้พอดี

“เจียงเฉิง จำฉันได้ไหม” ชุยยี่มองไปที่เจียงเฉิงและพูด

"คุณคือ?"

เมื่อเห็นว่าเจียงเฉิงแกล้งทำเป็นไม่รู้จักตน เธอก็รีบพูดด้วยความไม่พอใจว่า “นายโง่จริงๆ หรือแกล้งโง่? ตอนที่นายแต่งงานกับสวี่ฉิง เราเคยเจอกันผ่านวิดิโอไงล่ะ”

มันไม่ใช่ความผิดของเจียงเฉิงจริงๆ เพราะเขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนนี้เลย แต่เขาฟังออก ผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นเพื่อนสนิทของสวี่ฉิง และดูเหมือนว่าเธอจะไม่พอใจในตัวเขาสักเท่าไหร่

“จริงเหรอ? อาจเป็นเพราะตอนวิดิโอคอลใช้ฟิลเตอร์รึเปล่า ดูไม่ใช่คนเดียวกัน” เจียงเฉิงกล่าวอย่างเฉยเมย

“ทำไมนายพูดแบบนี้ล่ะ?” ชุยยี่พูดอย่างไม่พอใจ

“เจียงเฉิงใช่ไหม? ยังทำงานในโรงพยาบาลอยู่หรือเปล่า?” ตู้ปิงมองไปที่เจียงเฉิงและพูด

“ใช่ ฉันยังไม่ได้เปลี่ยนไปทำงานอื่นที่ดีกว่านี้” เจียงเฉิงกล่าว

“ หึ เป็นชายร่างใหญ่แท้ๆ กลับบริการคนกินนอนอยู่ในโรงพยาบาล ถ้าผมมาถึงจุดนี้ ผมคงเอาหัวโขกกำแพงตายไปแล้ว” ตู้ปิงมองเจียงเฉิงด้วยความดูถูกและพูด

“ที่รัก อย่าพูดถึงเลย ถ้าเขามีความทะเยอทะยานจริงๆ เขาจะเป็นลูกเขยแต่งเข้าตระกูลได้ไง? สวี่ฉิงตาบอดไปแล้วจริงๆ” ชุยยี่มองบนใส่เจียงเฉิง

เห็นได้ชัดว่าความเข้าใจที่พวกเขามีต่อเจียงเฉิง ยังคงอยู่ที่เดิม ยังคงคิดว่าเจียงเฉิงยังเป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาล แล้วก็อ่อนแอถูกคนอื่นรังแก

“เจียงเฉิง ได้ยินว่านายซื้อของขวัญให้สวี่ฉิง ซื้อของมือสองมาจากที่ไหนรึเปล่าเนี่ย?” ตู้ปิงถามเจียงเฉิงด้วยรอยยิ้ม