ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 162

เจียงหลายอาบน้ำพร้อมกับร้องฮัมเพลงเบาๆ ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น

“ฮัลโหล?”

เจียงหลายรีบใช้ผ้าขนหนูเช็ดน้ำที่อยู่บนมือ จากนั้นกดรับสาย

“ทายสิว่าฉันเป็นใคร”น้ำเสียงหยอกล้อดังมาจากปลายสาย

“จิ้งจิ้งเหรอ? นึกยังไงทำไมถึงได้โทรมาหาฉัน?เจียงหลายพูดกับปลายสายด้วยความดีใจ

“แน่นอนว่าคิดถึงเธอ ไม่อย่างนั้นจะโทรหาเธอได้ยังไง ทำไม? ไม่อยากให้ฉันโทรหาเธอเหรอ?”มู่หรงจิ้งพูดอยู่ในสาย

“ไม่ใช่ แต่เธออยู่ที่เมืองหลวงว่ายุ่งมากไม่ใช่เหรอ!”

เจียงหลายพูดด้วยความดีใจ

“ก็ได้อยู่ ฉันอยากจะบอกเธอว่า อีกไม่กี่วันฉันจะกลับหลูหยางแล้วนะ นี่เธอจะต้องมารอต้อนรับฉันแล้ว”มู่หรงจิ้งพูด

“อืม ฉันได้ยินพี่สาวเธอพูดละ”เจียงหลายพูด

“พี่สาวของฉันเหรอ? เธอเจอพี่สาวของฉันได้ยังไง? ไม่ใช่ว่าเธอทำเรื่องผิดกฎหมายอะไรแล้วหรอกนะ?”

“จะบ้า มีที่ไหนกัน พี่ชายของฉันรู้จักพี่สาวของเธอ อีกอย่างเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดีมากด้วย”เจียงหลายพูด

“บังเอิญจัง อย่างนี้ฉันต้องรีบกลับไปหน่อยแล้ว”มู่หรงจิ้งพูดอย่างมีความสุข

มู่หรงจิ้งเคยมาเรียนที่หลูหยาง ตอนนั้นอยู่มัธยม ความสัมพันธ์มิตรภาพกับเจียงหลายไม่เลวเลยทีเดียว

“โอเค แค่นี้ก่อนนะ ฉันยังมีธุระ รอไปแล้ว ฉันจะบอกเธอนะ”มู่หรงจิ้งพูด

“โอเค ”เจียงหลายตอบรับ แล้วก็กดวางสายไป

“ดีจังเลย”เจียงหลายได้ยินว่ามู่หรงจิ้งจะมาก็มีความสุขเป็นที่สุด หลังจากเช็ดตัวแล้ว เธอก็เอาผ้าเช็ดตัวพันรอบเรือนร่างอันเซ็กซี่ แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ

เจียงหลายเพิ่งจะเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเงาของคนกระโดดเข้ามาจากระเบียง

“นั่นใคร?”

เจียงหลายรีบตะโกนขึ้นด้วยความระมัดระวัง

“อีกะหรี่ นี่มึงรู้ว่ากูจะมา เพราะฉะนั้นเลยอาบน้ำโดยเฉพาะใช่ไหม?”

จ้าวต้าเปียวเดินยิ้มออกมาจากความมืด สายตาแทะโลมละโมบมองเรือนร่างขาวผ่องของเจียงหลาย

“เป็นพวกแก?”

เจียงหลายคิดไม่ถึงว่าพวกจ้าวต้าเปียวจะยังกล้ากลับมา เธอเกิดความกระวนกระวายใจขึ้นเล็กน้อย

“ไม่ผิด พี่ชายมึงไปแล้ว พวกแม่มึงก็ถูกพวกกูวางยาสลบไปแล้ว ตอนนี้ไม่มีคนช่วยมึงได้แล้วใช่ไหม?”จ้าวต้าเปียวพูดพร้อมกับเดินสาวเท้าก้าวเข้าหาเจียงหลาย

เจียงหลายเกิดตึงเครียดขึ้นมาทันที ถึงยังไงเธอก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนี้เผชิญหน้ากับผู้ชายถึงสามคน เธอไม่มีหนทางไหนที่จะหลบหนีได้เลย

“ถ้าพวกแกกล้าแตะต้องตัวฉันละก็ พี่ชายของฉันจะต้องแก้แค้นพวกแก่แน่นอน”เจียงหลายบอกเตือนจ้าวต้าเปียว

“นั่นมันเป็นเรื่องหลังจากที่พวกกูเล่นสนุกกับมึงเสร็จแล้ว”จ้าวต้าเปียวใช้สายตาถ่อยต่ำตมมองที่อกอวบของเจียงหลาย เขาไม่สามารถอดกลั้นความปรารถนาที่อยู่ในใจได้อีกแล้ว

ตอนนี้เจียงหลายได้สติกลับมาแล้ว เห็นท่าว่าบอกพวกเขาไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เจียงหลายเลยหมุนตัววิ่ง

แต่จ้าวต้าเปียวก้าวฉับๆอย่างว่องไว เขาพุ่งตัวไปคว้าเจียงหลาย แล้วใช้มือข้างหนึ่งโอบเธอเข้ามาในอ้อมอก

“ไอ้สารเลว ! ปล่อยฉันนะ!”

เจียงหลายพยายามดิ้นรนอย่างสุดความสามารถ แต่จ้าวต้าเปียวไม่ยอมปล่อยมือเลย

“ที่รัก ถึงยังไงมึงก็เป็นคนที่ถูกคนเลี้ยงดูอยู่แล้ว ทำให้พี่ฟินหน่อยสิ!”