ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 163

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณลุกขึ้นเถอะ”เจียงหลายจับผ้าเช็ดตัวบนตัวแน่น พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ไม่ได้ครับ เกิดเรื่องแบบนี้กับคุณหนูเจียงอยู่ในวิลล่าของผม ไม่ว่าผมจะอธิบายกับคุณเจียงยังไง มันล้วนแล้วแต่เป็นความผิดของผม คุณไม่ลงโทษผม ผมก็ไม่สบายใจ”ไป๋เว่ยกั๋วพูดด้วยความหวาดกลัว

“อย่าทำอย่างนี้เลยค่ะ นี่ก็ไม่ใช่ว่าฉันปลอดภัยดีไม่เป็นอะไรเหรอคะ”เจียงหลายพูดขึ้น”อีกอย่าง พี่ชายของฉันไม่ใช่คนใจแคบขนาดนั้น คุณสบายใจได้”

เจียงหลายก็รู้ ไป๋เว่ยกั๋วเป็นประธานใหญ่ เกียรติศักดิ์ศรีนี้ก็ต้องให้เขา อีกอย่างเขาให้วิลล่าหลังโตอย่างนี้ เธอก็ไปซักถามอะไรมากไม่ได้

“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พรุ่งนี้ขอให้คุณหนูเจียงช่วยผมอธิบายหน่อยนะครับ”ไป๋เว่ยกั๋วพูดกับเจียงหลายด้วยความเคารพเหมือนเดิม

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ชายฉันเชื่อฟังคำพูดฉันค่ะ”เจียงหลายบอก

“อย่างนั้นก็ดีครับๆ” ไป๋เว่ยกั๋วถึงได้ยืดตัวขึ้น ทอดถอนหายใจอย่างโล่งอกออกมา

“ใช่แล้ว คุณมาได้ยังไงคะ?”เจียงหลายถามด้วยความแปลกใจ วันนี้โชคดีที่เขามานะ ไม่อย่างนั้นตัวเองน่าจะเป็นอันตรายแน่นอน

“อ้อ คืออย่างนี้ครับ เพื่อนของผมคนหนึ่ง ป่วยเป็นโรคเรื้อรัง ไม่มีคนรักษาได้ สถานการณ์คับขัน เพราะฉะนั้นผมเลยมาที่นี่หาหมอเจียง แต่คิดไม่ถึงเลยครับว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”ไป๋เว่ยกั๋วพูดอย่างจนปัญญา

“พี่ชายของฉันไม่ได้พักที่นี่ค่ะ เอาอย่างนี้ละกัน ฉันจะบอกเขาให้ค่ะ แล้วให้เขามาพรุ่งนี้ เป็นยังไงคะ?”เจียงหลายพูด

“ได้ครับๆ ขอบคุณคุณหนูเจียงมากๆเลยครับ”ไป๋เว่ยกั๋วโค้งคำนับอีกครั้ง“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ผมขอแสดงคำขอโทษอีกครั้งครับ เอาอย่างนี้ ถ้าอนาคตพวกคุณยังคิดอยากจะซื้อบ้านกัน อสังหาริมทรัพย์ทุกพื้นที่ภายใต้การดูแลของผมผมให้สิทธิเลือกได้ตามสบายเลยครับ”

“ไม่ต้องแล้วค่ะ ไม่ได้ทำเรื่องใหญ่อะไร”เจียงหลายยิ้มแล้วพูด

“ได้ครับๆ อย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ”ไป๋เว่ยกั๋วพูดแล้วรีบออกไปจากที่นี่

กลับมาถึงภายในรถ ไป๋เว่ยกั๋วทุบเบาะรถด้วยความโมโห

“ประธานไป๋ ท่านเป็นอะไรเหรอครับ?”จ้าวเฉิงกงคนขับรถถามไป๋เว่ยกั๋วด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ใช่ว่าลูกของนายสร้างเรื่องเหรอ ฉันจะบอกให้นะ ครั้งนี้ฉันลงโทษลูกนายสถานเบาแล้ว ถ้าหากว่าฉันไม่เห็นแก่หน้านาย ฉันจะจัดการนายไปด้วยแล้ว!”ไป๋เว่ยกั๋วตะคอกใส่จ้าวเฉิงกงด้วยความโมโห

จ้าวเฉิงกงถูกด่าจนหน้าซีดเผือด เขาไม่แน่ใจว่าสรุปแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ไม่หยุดที่จะขอโทษ ยอมรับผิด

“ที่ด่า ไอ้ลูกชายของตัวเองไร้ประโยชน์นี้มันสร้างเรื่องอีกแล้ว?”จ้าวเฉิงกงบ่นพึมพำอยู่ในใจเงียบๆ

เจียงหลายนอนอยู่บนเตียง นอนอยู่สักพักหนึ่งในที่สุดอารมณ์ก็กลับสู่ปกติ โชคดีที่ไม่ได้เกิดเรื่องอะไร ไม่อย่างนั้นชาติทั้งชาติจบเห่แน่

แต่เจียงหลายก็นึกถึงเจียงเฉิง พี่ชายของตัวเองคนนี้เก่งเกินไปแล้ว ต่อให้ไม่อยู่ข้างกายของตัวเอง ก็สามารถปกป้องตัวเองได้เหมือนกัน เจียงหลายยิ่งคิดยิ่งสุขใจ

เช้าวันต่อมา เจียงเฉิงได้รับสายโทรศัพท์ของเจียงหลาย ข้าวเช้าไม่ได้กิน รีบบึ่งรถมาหาโดยด่วน ระดับการขับเคลื่อนรวดเร็ว อาศัยฝีมือขั้นเทพ เลยไม่ได้มีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น

“พี่ พี่ก็เร็วเกิน ฉันเพิ่งโทรหาพี่ผ่านไปสิบนาทีเองนะ”เจียงหลายเห็นเจียงเฉิงปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าประตู เลยพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เจียงเฉิงไม่ได้สนใจอย่างอื่น เขารีบเข้ามาจับไหล่ของเจียงหลาย ตรวจสอบดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนว่ามีตรงไหนมีบาดแผลไหม