ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 164

“เสี่ยวเว่ย อย่าเสียมารยาท!”

กู่ฉางซานหันไปมองผู้ชายที่อยู่ทางด้านหลังด้วยความเดือดดาล และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“หมอเทวดาเจียง ท่านนี้คือน้องเขยของคนรักผมครับ เว่ยโหย่วเต๋อ ด้านข้างน้ันคือน้องสาวของคนรักผม ซุนโหรว ท่านอย่าได้ถือสาเลยนะครับ”กู่ฉางซานรีบพูดขึ้น

“พี่เขย พี่อายุมากขนาดนี้แล้ว ทำไมแม้แต่คนหลอกลวงยังเชื่อได้? พวกแพทย์แผนจีนมันคือพวกโกหกปาหี่เล่นกล เมื่อก่อนพวกเราก็เคยหา ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับโรคพี่ผมเลย”เว่ยโหย่วเต๋อพูดด้วยความโมโห

“หุบปาก!”

กู่ฉางซานรีบพูดขึ้น ความจริงภายในใจเขามีความรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย เมื่อก่อนหาแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงมากมาย ต่างเป็นระดับศาสตราจารย์อาวุโสผมขาวหงอก แต่เมื่อเจอกับโรคของซุนรุ่ยคนรักของตัวเองก็หมดหนทางที่จะสู้ เจียงเฉิงคนนี้อายุน้อยแบบนี้ จะไหวเหรอ?

“พี่เขย พี่ลืมแล้วเหรอ ครั้งก่อนพวกเราเอาแพทย์แผนจีนมา ฝังเข็มลงไม่กี่เข็ม พี่สาวก็มีอาการชักรุนแรงมาก ”ซุนโหรวพูดอยู่อีกด้านด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“เสี่ยวซุน จุดนี้วางใจได้เลย เมื่อก่อนฉันเป็นโรคประหลาด แผนจีนแผนปัจจุบันไร้หนทางรักษา สุดท้ายเป็นหมอเทวดาเจียงรักษาฉันหาย ยังไงเธอก็เชื่อฉันใช่ไหมล่ะ?”ไป๋เว่ยกั๋วรีบเดินขึ้นมาข้างหน้าช่วยพูดให้กับเจียงเฉิง

“ลุงไป๋ นั่นไม่เหมือนกัน ไม่ว่าจะพูดยังไง ผมได้เชิญหมอต่างชาติเฉพาะทางมาจากเมืองหลวง เขาจะต้องรักษาพี่สาวของผมหายแน่นอน”เว่ยโหย่วเต๋อยืดมั่นแน่วแน่ดังเดิม

“ประธานกู่ ในเมื่อครอบครัวของคนรักคุณหวาดระแวงแบบนี้ มิสู้ผมแมะชีพจรให้คุณหญิงก่อน ค่อยตัดสินใจคุณว่าเป็นยังไงครับ?”เจียงเฉิงไม่ได้สนใจเว่ยโหย่วเต๋อ เขาพูดออกมาตามตรง

“ได้ครับ”กู่ฉางซานจำใจต้องตอบตกลง ไม่ว่าจะพูดยังไง เจียงเฉิงคนนี้เป็นคนที่ไป๋เว่ยกั๋วแนะนำมา ก็ไม่ดีที่เขาจะปฏิเสธ

เจียงเฉิงพยักหน้าเดินมาข้างหน้า จากนั้นได้เริ่มตรวจแมะชีพจรให้ซุนรุ่ย ทำการตรวจอยู่สักพักหนึ่ง แล้วเจียงเฉิงก็ปล่อยมือออก

“หมอเทวดาเจียง อาการของคนรักผมเป็นยังไงบ้างครับ”กู่ฉางซานถามขึ้น

“ไม่ได้ร้ายแรงอะไรครับ ผมฝังเข็มสักพักหนึ่ง แล้วจ่ายยาห้าชุด ดื่มวันละหนึ่งชุด ไม่นานก็จะฟื้นฟูกลับมาได้ครับ”เจียงเฉิงพูดอย่างราบเรียบ

“อย่างนั้นดีเลยครับ”กู่ฉางซานปิติดีใจ เมื่อก่อนโรคของคนรักเขารักษายังไงก็ไม่หาย คิดไม่ถึงว่าเจียงเฉิงจะพูดง่ายๆสบายๆว่ารักษาได้

เจียงเฉิงหยิบกระเป๋าเข็มออกมา เตรียมที่จะฝังเข็มให้ซุนรุ่ย แต่เวลานี้เว่ยโหย่วเต๋อได้พูดขึ้นว่า“เดี๋ยวก่อน”

“พี่เขย เมื่อกี้ผมเพิ่งจะได้รับข้อความของหมอนีล เขามาถึงแล้ว”เว่ยโหย่วเต๋อกุมโทรศัพท์พูดขึ้น

เพิ่งจะพูดจบ ก็เห็นผู้ชายสวมชุดกาวน์ ผมสีทองเหมือนชาวต่างชาติเดินเข้ามา

ตอนเจียงเฉิงเห็นหมอนีล เลยนึกขึ้นมาได้ทันที เมื่อก่อนเขาเคยเห็นรายงานเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้อยู่บนนิตยสารทางการแพทย์ เคยปลุกคนที่มีสภาพผักลุกมาได้ และค่อยๆฟื้นตัว เขาเป็นศาสตราจารย์ระบบประสาท มีชื่อเสียงและบารมีระดับนานาชาติแน่นอน

ตอนเจียงเฉิงสอบเข้าโรงเรียนแพทย์ เขาเคยเอานีลเป็นไอดอล และหวังว่าอนาคตจะประสบผลสำเร็จแบบนี้

“คุณนีล ในที่สุดคุณก็มาแล้ว”เว่ยโหย่วเต๋อรีบเข้าไปต้อนรับ ตามด้วยพามาตรงหน้ากู่ฉางซาน

“คุณกู่ สวัสดีครับ ได้ยินว่าคนรักของคุณป่วย ผมเลยรีบนั่งเครื่องบินมาเลย”หลังจากนีลเข้ามา พูดภาษาจีนทักทายกับคุณกู่ยังนับว่าคล่องแคล่ว

“สวัสดีครับๆ”กู่ฉางซานสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ก็ยังยิ้มทักทาย

เวลาเดียวกันกู่ฉางซานได้มองไปทางเว่ยโหย่วเต๋อด้วยสีหน้าไม่พอใจ ไอ้เด็กนี่รู้อยู่เต็มอกว่าเขาได้ขอร้องคนให้หาหมอมา คิดไม่ถึงว่าไปหาเป็นการส่วนตัวมาอีกคนหนึ่ง นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการไม่เชื่อใจหมอเทวดาเจียงเหรอ?