ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 165

“หมอเทวดาเจียง！”

ไป๋เว่ยกั๋วรีบพูดกับเจียงเฉิงด้วยความเป็นห่วง

ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเงินทองเดิมพัน ไป๋เว่ยกั๋วสามารถช่วยเจิงเฉิงแก้ไขได้ แต่ตีพิมพ์เอกสารแบบนี้ลงบนวารสาร เพียงแค่เจียงเฉิงแพ้ ไป๋เว่ยกั๋วก็ไม่มีหนทางแม้แต่น้อยเลย

“ไม่เป็นไร ในเมื่อผมกล้าสัญญา ก็ถือว่าผมมีความมั่นใจ”เจียงเฉิงมองไป๋เว่ยกั๋วแล้วพูด

“ครับ ในเมื่อพูดอย่างนี้แล้ว อย่างนั้นพวกเราก็ยืนยันมั่นใจแล้ว”หมอนีลรีบตอบตกลงด้วยความดีใจ

“ในเมื่อหมอนีลมีความมั่นใจขนาดนี้ อย่างนั้นเชิญคุณก่อนเลย”เจียงเฉิงผายมือแสดงการเชื้อเชิญ

หมอนีลพยักหน้า รีบเอากระเป๋ายาที่อยู่ในมือวางลงบนพื้น แล้วตามด้วยเปิดออก

เห็นแค่อุปกรณ์ในกระเป๋ายาของหมอนีลมีทุกอย่างจำพวกผ้าพันแผล ยา และเข็มฉีดยา ในทางกลับกันทางฝั่งของเจียงเฉิง มีแค่กระเป๋าเข็มสำหรับการฝังเข็มอยู่ในมือเท่านั้นเอง

“ดูเหมือนว่าหมอนีลจะเตรียมอุปกรณ์มาได้อย่างครบครันนะ”ซุนโหรวยิ้มมองความแตกต่างของทั้งสองฝ่าย

“วิทยาศาสตร์ ความพิถีพิถันคือความละเอียดรอบคอบครับ”หมอนีลพูดแล้วหยิบเข็มฉีดยาออกมาดูดยา

“คุณกู่ คุณวางใจเถอะครับ ฉีดเข็มนี้ลงไป รับรองว่าไม่นานจะได้เห็นผล”หมอนีลมีความเชื่อมั่นอย่างมาก เขาพูดแล้วก็ได้เอาปลายเข็มทิ่มลงไปที่แขนของซุนรุ่ย

“พี่เขย พี่วางใจเลย หมอนีลเป็นหมอระบบประสาทที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวงเลย เขาได้ยินชื่อเสียงของพี่ เขาถึงมา เก่งกาจกว่าพวกแพทย์แผนจีนจอมหลอกลวงเยอะเลย”เว่ยโหย่วเต๋อพูดแล้วเหลือบมองเจียงเฉิงด้วยสายตาเหยียดหยาม

กู่ฉางซานไม่ได้พูดอะไร เขาแค่มองอยู่นิ่งๆ

“โอเค คุณหญิง คุณลองขยับแขนดูครับ”หลังจากหมอนีลฉีดยาเสร็จ มองไปที่ซุนรุ่ยแล้วพูดขึ้น

ถึงแม้ว่าซุนรุ่ยจะพูดและเคลื่อนไหวไม่ได้ แต่ยังสามารถฟังได้ เธอลองเคลื่อนไหวดู แต่ทว่ากลับไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ กลับกันมีความรู้สึกปวดขึ้นมาด้วย

“ไม่ต้องรีบร้อนครับ ฤทธิ์ยายังไม่ถึง”คุณนีลพูดขึ้น

สิบนาทีผ่านไป…..

“ตอนนี้คุณหญิงสามารถเคลื่อนไหวได้ไหมครับ?”

ซุนรุ่ยอดทนความเจ็บปวด แขนสามารถเคลื่อนไหวได้จริงๆ เดิมที่แขนทั้งสองข้างที่หดเกร็ง สามารถคลายออกได้แล้ว

“โอเคแล้ว แขนของพี่สาวผมเคลื่อนไหวได้แล้ว”เว่ยโหย่วเต๋อเห็นอย่างนั้นเลยรีบพูดขึ้นด้วยความดีใจ

“จะต้องพึ่งพาหมอนีลอย่างที่คิดจริงๆ แพทย์แผนตะวันตกสุดยอด!”

ซุนโหรวรีบพูดชื่นชม ตามด้วยหันไปพูดกับเจียงเฉิงว่า“หมอเจียง ขอโทษด้วยนะคะ รบกวนคุณมาเก้อเลย แต่ต้องขอบคุณมากที่คุณมานะคะ”

เมื่อเทียบซุนโหรวกับเว่ยโหย่วเต๋อ แม้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยาดีกว่า แต่สายตาที่มองเจียงเฉิงมีความดูถูกเหยียดหยามมาก

“คุณผู้ชาย ดูเหมือนว่าผมชนะแล้วนะ”หมอนีลมองเจียงเฉิงด้วยความกระหยิ่มยิ้มลำพองใจ

“ไม่ใช่แล้ว เสี่ยวรุ่ย คุณเป็นอะไร?”

กู่ฉางซานที่เงียบไม่พูดไม่จามาตลอด ตั้งอกตั้งใจดูภรรยาของเขา เขาก็เห็นว่าถึงแม้เขาของซุนรุ่ยจะผ่อนคลายได้ แต่กลับไม่มีแรงเคลื่อนไหวแล้ว ข้อต่อตรงแขนแข็งทื่อทั้งหมด

“นี่คืออะไรกัน?”

หมอนีลเห็นสถานการณ์จู่ๆก็เปลี่ยนไป เลยรีบเข้ามาตรวจดู ตอนเขาลองเคลื่อนไหวแขนของซุนรุ่ย ชั่วประเดี๋ยวเดียวซุนรุ่ยก็ร้องครวญครางออกมาว่าคุณ