ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 165

“หมอเทวดาเจียง！”

ไป๋เว่ยกั๋วรีบพูดกับเจียงเฉิงด้วยความเป็นห่วง

ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเงินทองเดิมพัน ไป๋เว่ยกั๋วสามารถช่วยเจิงเฉิงแก้ไขได้ แต่ตีพิมพ์เอกสารแบบนี้ลงบนวารสาร เพียงแค่เจียงเฉิงแพ้ ไป๋เว่ยกั๋วก็ไม่มีหนทางแม้แต่น้อยเลย

“ไม่เป็นไร ในเมื่อผมกล้าสัญญา ก็ถือว่าผมมีความมั่นใจ”เจียงเฉิงมองไป๋เว่ยกั๋วแล้วพูด

“ครับ ในเมื่อพูดอย่างนี้แล้ว อย่างนั้นพวกเราก็ยืนยันมั่นใจแล้ว”หมอนีลรีบตอบตกลงด้วยความดีใจ

“ในเมื่อหมอนีลมีความมั่นใจขนาดนี้ อย่างนั้นเชิญคุณก่อนเลย”เจียงเฉิงผายมือแสดงการเชื้อเชิญ

หมอนีลพยักหน้า รีบเอากระเป๋ายาที่อยู่ในมือวางลงบนพื้น แล้วตามด้วยเปิดออก

เห็นแค่อุปกรณ์ในกระเป๋ายาของหมอนีลมีทุกอย่างจำพวกผ้าพันแผล ยา และเข็มฉีดยา ในทางกลับกันทางฝั่งของเจียงเฉิง มีแค่กระเป๋าเข็มสำหรับการฝังเข็มอยู่ในมือเท่านั้นเอง

“ดูเหมือนว่าหมอนีลจะเตรียมอุปกรณ์มาได้อย่างครบครันนะ”ซุนโหรวยิ้มมองความแตกต่างของทั้งสองฝ่าย

“วิทยาศาสตร์ ความพิถีพิถันคือความละเอียดรอบคอบครับ”หมอนีลพูดแล้วหยิบเข็มฉีดยาออกมาดูดยา

“คุณกู่ คุณวางใจเถอะครับ ฉีดเข็มนี้ลงไป รับรองว่าไม่นานจะได้เห็นผล”หมอนีลมีความเชื่อมั่นอย่างมาก เขาพูดแล้วก็ได้เอาปลายเข็มทิ่มลงไปที่แขนของซุนรุ่ย

“พี่เขย พี่วางใจเลย หมอนีลเป็นหมอระบบประสาทที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวงเลย เขาได้ยินชื่อเสียงของพี่ เขาถึงมา เก่งกาจกว่าพวกแพทย์แผนจีนจอมหลอกลวงเยอะเลย”เว่ยโหย่วเต๋อพูดแล้วเหลือบมองเจียงเฉิงด้วยสายตาเหยียดหยาม

กู่ฉางซานไม่ได้พูดอะไร เขาแค่มองอยู่นิ่งๆ

“โอเค คุณหญิง คุณลองขยับแขนดูครับ”หลังจากหมอนีลฉีดยาเสร็จ มองไปที่ซุนรุ่ยแล้วพูดขึ้น

ถึงแม้ว่าซุนรุ่ยจะพูดและเคลื่อนไหวไม่ได้ แต่ยังสามารถฟังได้ เธอลองเคลื่อนไหวดู แต่ทว่ากลับไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ กลับกันมีความรู้สึกปวดขึ้นมาด้วย

“ไม่ต้องรีบร้อนครับ ฤทธิ์ยายังไม่ถึง”คุณนีลพูดขึ้น

สิบนาทีผ่านไป…..

“ตอนนี้คุณหญิงสามารถเคลื่อนไหวได้ไหมครับ?”

ซุนรุ่ยอดทนความเจ็บปวด แขนสามารถเคลื่อนไหวได้จริงๆ เดิมที่แขนทั้งสองข้างที่หดเกร็ง สามารถคลายออกได้แล้ว

“โอเคแล้ว แขนของพี่สาวผมเคลื่อนไหวได้แล้ว”เว่ยโหย่วเต๋อเห็นอย่างนั้นเลยรีบพูดขึ้นด้วยความดีใจ

“จะต้องพึ่งพาหมอนีลอย่างที่คิดจริงๆ แพทย์แผนตะวันตกสุดยอด!”

ซุนโหรวรีบพูดชื่นชม ตามด้วยหันไปพูดกับเจียงเฉิงว่า“หมอเจียง ขอโทษด้วยนะคะ รบกวนคุณมาเก้อเลย แต่ต้องขอบคุณมากที่คุณมานะคะ”

เมื่อเทียบซุนโหรวกับเว่ยโหย่วเต๋อ แม้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยาดีกว่า แต่สายตาที่มองเจียงเฉิงมีความดูถูกเหยียดหยามมาก

“คุณผู้ชาย ดูเหมือนว่าผมชนะแล้วนะ”หมอนีลมองเจียงเฉิงด้วยความกระหยิ่มยิ้มลำพองใจ

“ไม่ใช่แล้ว เสี่ยวรุ่ย คุณเป็นอะไร?”

กู่ฉางซานที่เงียบไม่พูดไม่จามาตลอด ตั้งอกตั้งใจดูภรรยาของเขา เขาก็เห็นว่าถึงแม้เขาของซุนรุ่ยจะผ่อนคลายได้ แต่กลับไม่มีแรงเคลื่อนไหวแล้ว ข้อต่อตรงแขนแข็งทื่อทั้งหมด

“นี่คืออะไรกัน?”

หมอนีลเห็นสถานการณ์จู่ๆก็เปลี่ยนไป เลยรีบเข้ามาตรวจดู ตอนเขาลองเคลื่อนไหวแขนของซุนรุ่ย ชั่วประเดี๋ยวเดียวซุนรุ่ยก็ร้องครวญครางออกมาว่าคุณ

“ผมเคยพูดแล้ว ปัจจัยก่อโรคภายนอกที่เกิดจากลมเข้าไปในเส้นลมปราณเส้าหยาง ยาของคุณทลายสิ่งที่ขวางกั้นได้ แต่กลับทำให้การทำงานของข้อต่อเสียหายโดยสิ้นเชิง หากไม่ช่วยให้ทันท่วงทีล่ะก็ แขนทั้งสองข้างก็จะทำได้เพียงตัดออกไป”เจียงเฉิงพูดอยู่อีกด้านอย่างราบเรียบ

ได้ยินที่เจียงเฉิงพูด กู่ฉางซานกับซุนโหรวหน้าซีดเผือดเหมือนกับคนตาย

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน”หมอนีลพูดด้วยความกระสับกระส่าย

เว่ยโหย่วเต๋อคิดไม่ถึงว่าสถานการณ์จะกลายเป็นแบบนี้ ครั้งนี้เลยเงียบปากไว้

“หมอเทวดาเจียงนี่…..นี่เราจะทำยังไงกันดีครับ?”กู่ฉางซานรีบถามขึ้น

“ผมบอกนานแล้ว โรคนี้นอกจากแพทย์แผนจีนแล้ว อย่างอื่นไร้หนทาง”เจียงเฉิงหยิบกระเป๋าเข็มออกมาอีกครั้ง

พวกเว่ยโหย่วเต๋อเห็นยาของหมอนีลไม่ได้ผล เลยจำใจต้องดูเจียงเฉิงฝังเข็มให้ซุนรุ่ย

เข็มเงินของเจียงเฉิง แทงเข้าไปจุดฝังเข็มที่ศีรษะ คอ แผ่นหลังไม่กี่จุดฝังเข็ม เขาส่งพลังผ่านตามเข็มเงินแทงเข้าไปในเส้นลมปราณ

ซุนรุ่ยรู้สึกเจ็บอย่างรุนแรง แต่ไม่นาน ความรู้สึกชาวาบกระจายทั่วทั้งตัว

“ก็ไม่ได้ผล””หมอนีลมองเจียงเฉิงแทงเข็มลง แล้วส่ายหน้าไปมาด้วยความหดหู่ใจ

เขายอมรับว่ายาของตัวเองไม่ได้ผล แต่วิธีการแบบนี้ของเจียงเฉิงไม่ได้ผลแน่นอน อาการบาดเจ็บของคนไข้อยู่ที่แขน แต่กลับไปฝังเข็มที่ด้านหลังศีรษะ นี่มันเลอะเทอะสิ้นดี

“คุณผู้ชาย สถานการณ์วันนี้มันซับซ้อนกว่าที่คุณกับผมคิด ในเมื่อพวกเรารักษาเธอไม่ได้ อย่างนั้นการพนันของเราจะต้องโมฆะแล้ว”หมอนีลก็ไม่อยากอับอายบนนิตยสาร เลยชิงพูดก่อน

“นี่ยังไม่สามารถรู้แน่ชัด!”

เจียงเฉิงถอนเข็มเงินที่ฝังอยู่บนตัวของซุนรุ่ยออก

“ฉัน…..มือของฉัน เคลื่อนไหวได้?”

ซุนรุ่ยเคลื่อนไหวแขนช้าๆ แม้จะยังมีความเจ็บปวด แต่อย่างน้อยก็สามารถเคลื่อนไหวได้

“คุณหญิง แม้ตอนนี้เส้นลมปราณของคุณจะทลวงแล้ว แต่เพราะอุดกั้นเป็นเวลานาน กล้ามเนื้อจมลง เพราะฉะนั้นเลยจะมีความเจ็บอยู่บ้าง ผมจะจ่ายยาให้คุณด้วย ดื่มกินไม่กี่วันก็จะฟื้นฟูได้แล้ว”เจียงเฉิงยิ้มแล้วพูดเรียบๆ

“หายแล้วจริงๆ พี่ พี่พูดได้แล้ว”ซุนโหรวเดินเข้าไปพูดด้วยความตื้นตันใจ

“นี่…..นี่ไม่น่าเชื่อ”สีหน้าของหมอนีลเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง

“หมอเทวดาเจียง ขอบคุณครับ ขอบคุณมากจริงๆ”กู่ฉางซานเดินมาโค้งคำนับให้เจียงเฉิงด้วยความตื้นตัน

“นี่คือการแพทย์แผนจีนที่แท้จริง น่ามหัศจรรย์มาก”ซุนโหรวพูดชมเชยกับเจียงเฉิง

“คุณเจียง เมื่อกี้ผมล่วงเกินแล้ว เป็นผมที่ความคิดตื้นสายตาไม่ดี คุณอย่าคิดเล็กคิดน้อยกับผมนะครับ”เว่ยโหย่วเต๋อพูดกับเจียงเฉิงด้วยความละอายอับอาย บวกกับเจาตื่นตะลึงเหงื่อแตก โชคดีที่เจียงเฉิงอยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นถ้าเขาทำพี่สาวตัวเองต้องตัดแขน อย่างนั้นความผิดยากคณานับแล้ว

หมอนีลเห็นอย่างนี้ ก็แอบเลื่อมใสอย่างสุดจิตสุดใจ เขาเดินมาพูดว่า“คุณเจียง ผมขอโทษคุณด้วย ขอโทษแผนจีนด้วย คุณวางใจผมจะขอโทษบนนิตยสารอย่างแน่นอน”

แม้หมอนีลจะเป็นคนหยิ่งยะโส แต่เรื่องเขาปฏิบัติต่อทางการแพทย์นี้ สงบเสงี่ยมถ่อมตัว ความสามารถไม่เท่าคนอื่นก็คือไม่เท่าคนอื่น เขาไม่มีทางกลืนคำพูดหรอก

หลังจากพูดกับเจียงเฉิงไม่กี่คำแล้ว หมอนีลก็ออกไปจากที่นี่

“หมอเจียง ขอบคุณที่คุณมาวันนี้ ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไร โทรมาได้เลย ผมรับสายได้ตลอดไปได้ตลอด”กู่ฉางซานยิ้มพูดกับเจียงเฉิง

“ครับ ถ้ามีเรื่องธุระอะไรผมจะมาหาประธานกู่แน่นอนครับ”เจียงเฉิงก็รีบพูดขึ้น

เจียงเฉิงกลับมาตรงที่เจียงหลายพักอาศัย พูดกับเจียงหลายไม่กี่ประโยค จากนั้นได้เตรียมตัวกลับ ระหว่างทางพอดีกับเจียงเฉิงได้รับสายหนึ่ง

”น้องชายสุดที่รัก ตอนนี้มีเวลาไหม”เสียงเย้ายวนดังมาตามสาย