ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 166

“พี่หลิงหลง มีเรื่องอะไรเหรอครับ?”

เจียงเฉิงได้ยินเสียงของปลายสายก็รู้สึกปวดหัวแล้ว เพราะฮั่วหลิงหลงคนนี้สวยหยาดเยิ้มเกินไปแล้ว ใกล้ชิดกับเธอจะต้องป้องกันตัวตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ถูกเธอจับกิน

“ทำไม? ไม่มีธุระโทรหาไม่ได้เหรอ?”ฮั่วหลิงหลงพูดอ่อนช้อยออดอ้อน

“ได้สิ ได้!”เจียงเฉิงรีบพูดขึ้นทันที

“พูดขอผ่านไปทีเกินไปละ พี่ก็แค่รู้สึกว่าเหล้าครั้งก่อนที่นายเอาไปน่าจะดื่มหมดแล้ว พอดีกับทางนี้เหล้ามาแล้ว เพราะฉะนั้นพี่เลยคิดถึงนายเป็นอันดับแรกเลยล่ะ”ฮั่วหลิงหลงพูดขึ้น

เจียงเฉิงคิดอยู่สักพักหนึ่ง เหล้าของพ่อตาตัวเองที่อยู่บ้านนั้นดื่มใกล้จะหมดแล้วจริงๆ น่าจะซื้อมาอีกได้แล้ว

“ได้ เดี๋ยวผมจะไปหาพี่”เจียงเฉิงพูดกับคนปลายสาย

“ได้จ้า เดี๋ยวพี่อาบน้ำ นายมารับพี่ที่บ้านพี่นะ”ฮั่วหลิงหลงพูดแล้วก็ตัดสายไปเลย

เดิมเจียงเฉิงอยากไปที่ร้านของฮั่วหลิงหลงเลย แบบนั้นเขาก็ไม่ต้องกังวลใจว่าจะถูกยั่วยวน ผลสรุปตอนนี้ฮั่วหลิงหลงจะให้เขาไปที่บ้านของเธอ แล้วเธอยังอาบน้ำอีก นี่ไม่ใช่เป็นการบอกเป็นนัยๆอะไรเหรอ?

ครั้งก่อนสวี่ฉิงได้กลิ่นน้ำหอมของฮั่วหลิงหลงบนตัวของเจียงเฉิง เจียงเฉิงเลยได้นอนบนพื้น ถ้าครั้งนี้ได้กลิ่นอีก นั่นยิ่งวุ่นวายกันไปใหญ่เลย

เจียงเฉิงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา สัญญาไปแล้ว เลยจำใจจะต้องขับรถไปหาฮั่วหลิงหลงตรงที่เธอพักอาศัย

“ทางนี้!”

เจียงเฉิงเพิ่งจะลงรถ เงยหน้าขึ้นไปก็เห็นฮั่วหลิงหลงใส่ชุดนอนสีแดงโบกมือให้เขาแล้ว

เจียงเฉิงพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปในตึก

“น้องรัก เข้ามาเถอะจ้า!”

ฮั่วหลิงหลงเปิดประตูออก ยิ้มและพูดกับเจียงเฉิง

เวลานี้ฮั่วหลิงหลงสวมใส่ชุดนอนลายลูกไม้สีแดง ชุดนอนที่คล้ายกับโปร่งใสเผยให้เห็นเรือนร่างอันเซ็กซี่และร้อนแรงของเธออย่างไม่มีอะไรหลงเหลือ ส่วนบนของชุดคลุมเผยให้เห็นความอวบอิ่มขาวผ่องของเธอครึ่งหนึ่ง เอวเล็กคอดเรียวยาวมีเชือกสีแดงผูกรอบเอวของเธอไว้ แค่กระตุกเชือกเส้นนี้ ชุดนอนบนตัวของเธอก็จะลื่นไหลลงมา และขาที่เรียวยาวของเธอก็ปรากฏอยู่ใต้กระโปรงเลือนรางมองเห็นไม่ชัดเจน

เรือนร่างของผู้หญิงคนนี้ไม่มีจุดไหนเลยที่ไม่ดึงดูดคน

“พี่หลิงหลง พี่เปลี่ยนชุด แล้วพวกเราไปเอาเหล้าที่ร้านกันเถอะ ตอนนี้ก็สายแล้ว”เจียงเฉิงพูดกลืนน้ำลายลงคอลำบาก

“โอ๊ย รีบร้อนอะไร เข้ามา”ฮั่วหลิงหลงเอื้อมมือไปดึงเจียงเฉิงเข้ามา

หลังจากเจียงเฉิงเข้ามาแล้ว พบว่าภายในห้องของฮั่วหลิงหลงเต็มไปด้วยกลิ่นอายของผู้หญิง มีภาพวาดเปลือยของหญิงงามแบบตะวันตกจำนวนมากแขวนอยู่บนผนัง โซฟาและเฟอร์นิเจอร์มีสไตล์ยุโรปตะวันตกที่อย่างลึกซึ้ง

“ดื่มน้ำชาก่อนสิ”ฮั่วหลิงหลงเทน้ำชามาหนึ่งจอก วางลงตรงหน้าเจียงเฉิง เธอนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามเจียงเฉิง ขาเรียวยาวใต้กระโปรงนั่งไขว่ห้างเข้าหากัน

“ไม่ต้องหรอก ผมไม่ดื่ม”เจียงเฉิงพูด

“นายจะระมัดระวังตัวขนาดนี้ทำไม?หรือนายกลัวว่าพี่จะกินนาย?”ฮั่วหลิงหลงยิ้มอย่างอ่อนโยนถามเจียงเฉิง

เจิงเฉิงกลัวจริงๆ แต่ไม่ได้กลัวกินตัวเอง มีความน่าจะเป็นว่ากินตรงจุดอื่น แบบนั้นก็ทนไม่ไหวแล้วนะ?

“ไม่ใช่ ผมแค่กลัวตัวเองจะทนไม่ไหว แล้วกินพี่หลิงหลง”เจียงเฉิงยิ้มให้กับฮั่วหลิงหลง

ฮั่วหลิงหลงได้ยินเจียงเฉิงพูด กลั้นขำไว้ไม่ได้ คนทั้งคนหัวเราะอย่างมีความสุข