ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 170

“เจียงเฉิงกลับมาแล้วเหรอ”

หลังจากที่เจียงเฉิงกลับบ้าน สวี่จื้อจุนทักทายเจียงเฉิงอย่างยิ้มแย้ม

“พ่อครับ ผมไปซื้อเหล้ามา ก็เลยกลับมาช้าครับ” เจียงเฉิงมองดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว เขาเร่งกล่าว

“ดีเลย พอดีเลยเหล้าที่นายเอากลับมาก่อนหน้านั้นใกล้จะหมดแล้ว”

เมื่อสวี่จื้อจุนเห็นเหล้าที่เขาเอากลับมา ก็พยักหน้าชื่นชม ตอนนี้ลูกเขยของตนนับวันก็ยิ่งเก่งขึ้นเรื่อยๆ เอาเหล้าดีๆปบบนี้กลับมาบ้านทุกครั้งเลย

“ พ่อครับ ผมเข้าห้องไปนอนก่อนนะครับ” เจียงเฉิงกล่าว

“เดี๋ยวก่อน แม่นายทำซุปเอาไว้ให้พวกแกสองคน นายยกเข้าไปด้วยแล้วกัน” สวี่จื้อจุนกล่าว

“ซุปอะไรเหรอครับ?” เจียงเฉิงถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ซุปของบำรุงดีๆ” สวี่จื้อจุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เจียงเฉิงพยักหน้า แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของสวี่จื้อจุนแล้ว ทำไมมันรู้สึกแปลกไปหน่อย?

“ที่รัก แม่ของเราทำซุปไว้ให้” เจียงเฉิงเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับซุปสองชาม

“ซุปอะไรเหรอ?”

สวี่ฉิงยังมองไปที่เจียงเฉิงและถาม

“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” เจียงเฉิงกล่าว

สวี่ฉิงรับซุปไปและกินมัน เจียงเฉิงก็กินเช่นกัน แต่หลังจากที่เจียงเฉิงกินมันลงไป ก็รู้สึกได้ความผิดปกติ

“ไม่น่าแปลกใจที่มันเป็นซุปบำรุงดีๆ” เจียงเฉิงส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ฝืนออกมา

"ไปอาบน้ำแล้วนอนซะ" สวี่ฉิงวางชามซุปที่กินจนหมดไว้ที่โต๊ะข้างเตียง

“โอเค” เจียงเฉิงเห็นด้วยและเข้าไปในห้องน้ำไป

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เจียงเฉิงรู้สึกว่าร่างกายตัวเองร้อนรุ่มอย่างมาก แต่ไม่นานมันก็ถูกระงับลงไปอย่างรวดเร็วโดยพลังจิตของเขา

“คราวนี้เราจะได้อุ้มหลานแน่นอน” สวี่จื้อจุนกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง แล้วมองดูเยจู้ผิงด้วยความภาคภูมิใจ

“ซุปนั่นจะใช้ได้ผมเหรอ?” เย่จู้ผิง

“ทำไมถึงใช้ไม่ได้ผลละ หมอบอกแล้วว่า ถ้าไม่มีลูก กฌกินซุปบำรุงนี้ซะ” สวี่จื้อจุนกล่าว

“ฉันหวังว่าจะเป็นแบบนั้น ” เย่จู้ผิงต้องการอุ้มหลานโดยเร็วที่สุด

หลังจากอาบน้ำแล้ว เจียงเฉิงเดินออกมจากห้องอาบน้ำ และเมื่อเขาเห็นภาพบนเตียง เขาแทบจะเลือดกำเดาไหลออกมา

สีหน้าของสวี่ฉิงแดงก่ำ ชุดนอนของเธอค่อนข้างหลุดลุ่ยเล็กน้อย ขาที่ยาวขาวสวยทับซ้อนอยู่ด้วยกัน และสัมผัสไปมาอย่างเป็นธรรมชาติ

“ที่รัก มานี่สิ” สวี่ฉิงชี้นิ้วไปที่เจียงเฉิง

“ที่รัก คุณกำลังทำอะไรอยู่” เจียงเฉิงถามด้วยน้ำเสียงที่รู้อยู่แล้ว

“ฉันให้นายมานี่!”

สวี่ฉิงไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิด เธอร้อนรุ่มอย่างมาก และอยากจะสนิทสนมกับเจียงเฉิง

เจียงเฉิงนั่งข้างสวี่ฉิง สวี่ฉิงมองเจียงเฉิงด้วยดวงตาที่มีหว่านเสน่ห์และพูดว่า "จูบฉัน"

"อะไรนะ?"

เมื่อเจียงเฉิงกำลังมึนงงอยู่ สวี่ฉิงได้จูบเจียงเฉิงไปแล้ว

เจียงเฉิงรู้สึกแปลกทันที ราวกับว่าไฟฟ้าช็อตกระจายไปทั่วร่างกายของเขา

จากนั้นสวี่ฉิงเหมือนปลาหมึกยักษ์ที่พันรอบตัวเจียงเฉิงเอาไว้ เจียงเฉิงเองก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขาใช้ฝ่ามือของเขาลูบไปที่หลังขาวดั่งหยกของสวี่ฉิง