ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 174

“บอกตามตรงนะ แพทย์แผนจีนที่หลอกลวงคนพวกนั้น ฉันก็พอรู้เรื่องบ้าง ฉันแค่มองก็ดูออกแล้วว่าใบสั่งยานี้มีปัญหา แต่ว่าผู้ป่วยไม่ฟัง” หมอหน้าลิงปากแหลมกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ

“เธอพูดมั่วล่ะ แม่ของฉันเป็นหมอในหมู่บ้านมาตั้งหลายปีแล้ว ไม่มีทางที่จะออกยาผิดแน่” หลินหยุนเอ๋อทนฟังไม่ไหว พูดอย่างโกรธเคือง

“ฉันรู้ว่าพวกเธอต้องเล่นตุกติก ดังนั้นพวกเขายังเก็บกากที่ต้มยาไว้ ถ้าคุณไม่เชื่อ ตรวจสอบเองได้เลย” พูดและหมอคนนี้ก็หยิบกระทะขึ้นมาจากด้านหลังรถเข็นของผู้ป่วย

“หมอฉินโชวพูดถูก โชคดีที่ฉันยังเก็บไว้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็จะเล่นตุกติกกันจริงๆ” ชายวัยกลางคนพูดกับหมอหน้าลิงปากแหลม

เจียงเฉิงรับกระทะมา และตรวจสอบกากยาอย่างละเอียด ส่วนผสมในกากยากับยาตามใบสั่งเหมือนกันทุกอย่าง

“กากยาไม่มีปัญหาจริงๆ” ”เจียงเฉิงกล่าวแบบเบาๆ

“ดูสิ ความจริงเปิดเผยแล้ว ใบสั่งยาของพวกคุณเนี่ยแหละมีปัญหา ” ฉินโชวมองเจียงเฉิงแล้วพูดอย่างได้ใจ

“กากยาไม่มีปัญหา แต่ฉันไม่ได้บอกว่าส่วนผสมของยาไม่มีปัญหานะ” เจียงเฉิงวางกระทะลงแล้วพูด

“บ้าจริง คุณจะบอกว่าตอนฉันพาพวกเขาไปหยิบยาหยิบผิดงั้นเหรอ ใช่ไหม ถ้าคุณยังจะเถียงอีก คุณสามารถนำกากเหล่านี้ไปทดสอบเพื่อดูว่าส่วนผสมนั้นถูกต้องหรือไม่” ดร. ฉินโชวพูดอย่างโกรธมาก

“นี่เป็นหมอแผนจีนที่ใจดำ ถึงคราวนี้แล้ว เขายังจะแก้ตัวอีก น่ารังเกียจ!”

ชายวัยกลางคนหยิบเก้าอี้ข้างๆทุบไปที่หน้าเคาน์เตอร์อย่างรุนแรง จนกระจกเคาน์เตอร์เกิดรอยร้าว

“สมควรแล้ว แพทย์แผนจีนใจดำเช่นนี้ ควรฟ้องให้พวกเขาล้มละลายไปเลย”

“ใช่ ฉันจะไม่มาคลินิกใจดำแบบนี้อีก”

“พวกขี้โกงกลุ่มหนึ่ง ที่ทำร้ายคนดีๆให้เป็นแบบนี้”

ผู้ชมก็ต่างดุด่าด้วยความโกรธ เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ หยางเหมยและ หลินหยุนเอ๋อก็หมดหนทางแล้วจริงๆ

"หุบปากให้หมด!"

เจียงเฉิงตะโกนด้วยเสียงต่ำ เขาเพิ่มพลังวิญญาณให้กับประโยคนี้ ดังนั้นเสียงจึงดังก้องในหูของทุกคนที่อยู่ที่นั่น แม้แต่ฉินโชวก็ยังผงะและหุบปากของเขา

“ที่นี่มียาตัวหนึ่ง ชิวไป๋หลิงซึ่งถูกคนเปลี่ยนเป็นเซี่ยไป๋หลิง แม้ว่าภายนอกของยาทั้งสองจะมีลักษณะเหมือนกันทุกประการ แต่ผลของยานั้นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง สิ่งนี้เลยทำให้อาการของผู้ป่วยแย่ลง” เจียงเฉิง มองไปที่ฉินโชวกล่าวแบบเบาๆ.

เมื่อฉินโชวได้ยินคำพูดของเจียงเฉิง ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นเขาก็พูดว่า "คุณ... คุณกำลังอ้างอีกแล้ว"

“ฉันกำลังพูดเล่นหรือไม่ พาคนไปตรวจที่โรงพยาบาลดูก็จะรู้เลย ยา2ชนิดภายนอกเหมือนกัน ส่วนผสมต่างกันอย่างสิ้นเชิง แค่ทดสอบครั้งเดียวรู้เลย” เจียงเฉิงกล่าวอย่างเย็นชา

“นี่.................นี่……”

ฉินโชวตื่นตระหนกทันที เขาไม่คิดเลยว่ายา2ชนิดที่เหมือนกันเกือบทุกอย่าง มีคนสามารถแยกความแตกต่างจากกากยาได้

“ที่เขาพูดจริงหรือเปล่า”

ชายวัยกลางคนเห็นฉินโชวกระสับกระส่าย ก็รีบคว้าคอปกเสื้อของฉินโชวอย่างโกรธทันที

“พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ ฉันคิดไปแล้ว ฉันเห็นว่ากิจการของคลินิกนี้ดีเกินไป ฉันจึงจงใจหยิบยาผิด ต้องการให้คลินิกนี้ล้มละลาย ฉันแค่อารมณ์ชั่ววูบ” ฉินโชวพูดด้วยใบหน้าอ้อนวอน

เมื่อชายวัยกลางคนได้ยินคำพูดนี้ เขาก็โกรธทันที เขาต่อยปที่หน้าฉินโชวโดยตรง

“บ้าจริง ฉันว่าล่ะทำไมภรรยาฉันถึงกินแล้วเป็นแบบนี้ ที่แท้ฝีมือคุณนี่เอง!”

“ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตฉันเถอะ!” ฉินโชวรีบอ้อนวอน

ที่แท้ฉินโชวอิจฉาที่คลินิก หยางเหมยกิจการดีเกินไป พอดีกับมีคนขอให้เขาช่วยไปหยิบยา เขาจึงจงใจเปลี่ยนยาที่มีลักษณะคล้ายกัน แบบนี้ก็สามารถทำให้ชื่อเสียงคลินิกของ หยางเหมย เสียหาย คลินิกของเขากิจการจะได้ดีขึ้น

“ฉินโชวเป็นสัตว์ร้ายจริงๆ กล้าที่จะเอาชีวิตคนมาเล่นตลก ขาดศีลธรรมจริงๆ”

“ใช่แล้ว เกือบทำให้มีคนต้องเสียชีวิตล่ะ น่ารังเกียจมาก ฉันจะไม่ไปคลินิกของเขาอีก”

“นั่นนะสิ คลินิกของพี่สาวคนนี้น่าเชื่อถือสุด ต่อไปพวกเราจะมาที่นี่บ่อยๆ”

เมื่อผู้เห็นเหตุการณ์รู้ความจริง พวกเขาก็เยาะเย้ยฉินโซวทันที และถึงกับใช้กำลังตีเขาถึงสองครั้ง กว่าฉินโชวจะหลุดวิ่งหนีออกไปได้มันไม่ง่ายดาย